ΜΕΡΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ
Επιτέλους ήρθε η ελεύθερη ραδιοφωνία!!!!
Τέλη δεκαετίας 80, 1988, άρχισαν να ανοίγουν οι πρώτοι σταθμοί που πίεσαν μία ώρα αρχύτερα την νόμιμη χρήση των FM, που μέχρι τότε είχαν οι συχνότητες της κρατικής ραδιοφωνίας.
Το τι φαμφάρες ακούγονταν τότε, τι οράματα παρουσιάζονταν για τον πλουραλισμό και την πολυφωνία που επιτέλους θα γίνονταν πραγματικότητα στην μπάντα των ερτζιανών.
Κάτι βέβαια που ποτέ δεν έγινε πραγματικότητα, καθώς άσχετοι με το αντικείμενο που απλά είχαν τις απαραίτητες γνωριμίες βρέθηκαν την κατάλληλη στιγμή να κουμαντάρουν κάτι λαμπρό που το μετέτρεψαν σε σκοτάδι.
Πάντα υπήρχαν κόκκινες γραμμές, πάντα αποφάσιζαν κολλημένα μυαλά, ή υπέρ του δέοντος προοδευτικά ψώνια, που προσπαθούσαν να μεταφέρουν στην χώρα μας την σαβούρα του Αμερικάνικου ονείρου.
Κακοί αντιγραφείς που ασέλγησαν σε ένα μέσο, που θα μπορούσε να κρατήσει αντιστάσεις στο να καταφεύγει ο κόσμος στο σκατοκούτι και να του γίνει 2η φύση.
Το έκαναν το ραδιόφωνο πασαρέλα και τηλεόραση χωρίς εικόνα. Μοντέλα έκαναν εκπομπές, τηλεπερσόνες φλυαρούσαν ακατάπαυστα, και ο καημένος ο κόσμος άκουγε τις ανούσιες συζητήσεις, με δέος, εφόσον τον ήξερε τον δημοσιογράφο και «προσωπικά» μέσω της τηλεόρασης φυσικά.
Το πρωί τον άκουγε στο ραδιόφωνο να γκαρίζει και το βραδύ στην τηλεόραση να προσπαθεί να συντονίσει το μπάχαλο και την οχλαγωγία των καλεσμένων του.
Κάποια στιγμή μπήκαν και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα στο κόλπο, και οι ραδιοφωνικές συχνότητες πέρασαν στα χέρια μεγαλόκαρχαρίων που προσπαθούσαν να συγκεντρώσουν όσο περισσότερα ΜΜΕ μπορούσαν για να μπορούν να ασκούν πιέσεις προκειμένου να ικανοποιούνται τα συμφέροντα τους.
Το ραδιόφωνο έπεσε στα χέρια άσχετων, φιλόδοξων δημοσιογράφων που δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να πουλήσουν και την μάνα τους για την δόξα και το χρήμα…
Αρχικά οι υπεύθυνοι στα ραδιόφωνα ήταν ή μουσικοί ή ηθοποιοί ή δημοσιογράφοι…
Βέβαια όταν μιλάμε για μουσικούς αναφερόμαστε σε ονόματα που δε τα ήξερε ούτε η μάνα τους, όπως και οι ηθοποιοί ήταν παλιοσειρές που πιθανότατα να μην είχαν βρεθεί ποτέ σε ραδιοφωνικό θάλαμο. Για τους δημοσιογράφους τι να πούμε?, ότι έχουν κάνει την μεγαλύτερη ζημιά στα ΜΜΕ συνολικά?
Δε με ενδιαφέρει η τηλεόραση, εξάλλου μια τόσο ενδιαφέρουσα ανακάλυψη τελικά κατέληξε να γίνει μέσο χειραγώγησης του κόσμου.
Αλλά το ραδιοφωνάκι ρε παιδιά γιατί το γαμήσατε…
Παλιά άκουγες ζωντανές εκπομπές όλο το 24ωρο, ξενυχτούσες για να ακούσεις την αγαπημένη σου ραδιοφωνική εκπομπή, και αν δεν άντεχες την έγραφες σε κασέτα για να την ακούσεις την επόμενη ημέρα…
ΖΩΝΤΑΝΙΑ… παρέα, επικοινωνία, ανταλλαγή συναισθημάτων, που τα οράματα και η πολυφωνία ισοπέδωσαν μέσα σε 5 χρόνια από την επανάσταση των ερτζιανών.
Έκαναν το ραδιόφωνο κονσέρβα, προσβάλλοντας την νοημοσύνη του κόσμου, παίζοντας τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα, λες και είναι η μέρα της μαρμότας.
Απαξίωσαν ένα μέσο που ήταν και θα μπορούσε να είναι ακόμα και σήμερα ένα ενδιαφέρον Μέσο Μαζικής (όχι ενημέρωσης) αλλά Επικοινωνίας, με ερεθίσματα τόσο μουσικά όσο και πνευματικά, με την αγνότητα και τον ρομαντισμό που χαρακτηρίζει το ραδιόφωνο… ακούς μόνο και φαντάζεσαι ότι θέλεις… αυτή η απρόσωπη επικοινωνία, διέγειρε την φαντασία, δημιουργούσε εικόνες, σενάρια, υπήρχε μία προσωπική σύνδεση για τον καθένα.
Αλήθεια θα βγει ποτέ κάποιος να αναλάβει την ευθύνη για αυτό το χάλι?
όλοι αυτοί οι φωστήρες του παρελθόντος που διατέλεσαν διευθυντές προγραμμάτων, συν-ιδιοκτήτες με μεγαλοεργολάβους, θα απολογηθούν άραγε κάποτε.
Σιγά και μην…
Έχεσαν και τα παράτησαν όπως τα έκαναν… το άδικο είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς εξακολουθούν και πηγαινοέρχονται στα διάφορα ΜΜΕ σα να μην τρέχει τίποτα, απόλαυσαν χρήμα και δόξα, και εξακολουθούν να είναι αναγνωρίσιμοι ενώ θα έπρεπε να ήταν για φτύσιμο.
Δυστυχώς αυτό που προβλέπω είναι ότι η εναλλακτική των web radios, που φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με την αίγλη και την ακροαματικότητα των FM, θα μπει στο στόχαστρο των καταστροφέων, Οι δυνατότητα να έχει κάποιος web radio θα γίνει πολυτέλεια στο μέλλον, και έτσι θα είναι και αυτό το εναλλακτικό μέσο ελεγχόμενο και για λίγους.
Ακόμα και εκεί θα καταλήξει το όραμα της Ελεύθερης ραδιοφωνίας…
Είμαι στον χώρο από το 1989, και όλα αυτά τα χρόνια συναντώ καινούργιες φάτσες, που δεν είχαν κανένα παρελθόν με τον χώρο, Πάντα αναρωτιόμουν ακόμα και σήμερα, για τα κριτήρια που πληρούσαν αυτοί οι τύποι για να είναι σε αυτές τις θέσεις…
Ελάχιστοι έχουν μείνει από το παρελθόν, λες και έχει επικρατήσει μία κλίκα από μαμμόθρεφτα που έχει αποκλείσει τους προηγούμενους.
Το παραμύθι περί πολυφωνίας και πλουραλισμού δεν πρόλαβε ούτε πρόβα να κάνει…
Τα αρπακτικά το έπνιξαν στην «τρυφερή» αγκαλιά τους…
Κρίμα που πολλούς από τους φίλους που διαβάσανε το κείμενο δεν έζησαν τις μαγικές μέρες του ραδιοφώνου…