FEATURE ARTICLE ON VINYL RECORDS

\r\nΚαθώς πρίν μερικές μέρες χάζευα στο www.youtube.com, άρχισα να βλέπω μερικά βίντεο από συλλέκτες δίσκων ( η αλλιώς βινιλιου, λόγω του υλικού που είναι φτιαγμένοι). Λοιπόν είδα αρκετούς συλλέκτες και τις συλλογές τους, αλλά σχεδόν κανείς δεν είχε κάτι από heavy metal, μα κυρίως Jazz / Funk, Pop και Hip Hop.
\r\nΑν και το heavy metal με τους δίσκους βινιλίου είναι απόλυτα συνδεδεμένο, μιας και ήταν το μονό μέσο μετάδοσης μουσικής, μαζί με τις Κασέτες, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας 90. To CD βέβαια κυκλοφόρησε, στην Αμερική πολύ πιο νωρίς, νομίζω 1989, αλλά μέχρι να έρθει στην Ελλάδα και να έχει μια προσιτή τιμή, καταρχάς το Cd player και μετά το δισκάκι του CD, πέρασε αρκετός καιρός.
\r\nΠολλοί θεώρησαν την εποχή αυτή τον θάνατο του βινιλιου και ηταν πολλοί αυτοί οι οποίοι πουλούσαν τις συλλογές τους για να τις μεταστρέψουν σε CD, έχοντας ήδη κοινώς φάει το παραμύθι πως τα CD έχουν καλύτερο ήχο, λόγω ψηφιακής τεχνολογίας, κάτι που θα συνεβαινε μονό εάν ήταν και οι έγραφες ψηφιακές, αλλά σχεδόν όλες οι εταιρίες απλά πήραν τις αναλογικές master tapes και τις πέρασαν σε CD, οπότε καμιά διαφορά, αντιθέτως, λόγω μαθηματικών και κυμματομορφών, όταν περνάς αναλογικό ήχο σε ψηφιακό μέσω αναμετάδοσης, χάνεις ένα εύρος συχνοτήτων. Ας μην μιλήσω βέβαια για τα ελεεινά inner Sleeve (εσώφυλλα) των CD, ένα λεγόμενο δίφυλλο, και πολλές φορές χωρίς στίχους και φωτογραφίες. Βεβαίως το μεγάλο πανηγύρι , ήταν σε κυκλοφορίες 70’ς και όχι μόνο, οι οποίες περαστήκαν σε CD άρον άρον , οπότε κάποια από αυτά δεν περάστηκαν από τα master tapes, αλλά από τα ιδία τα βινίλια, οπού εάν άκουγες προσεκτικά, άκουγες το παράσιτο και τις γρατζουνιές, (παραδειγμα , το “Long Live Rock N Roll” και το “Don’t Break the Oath” στις πρώτες τους κόπιες σε CD).
\r\nΕκεί λοιπόν ήταν και η εποχή όπου και οι εταιρίες promot- αραν το CD, και ωθούσαν το κοινό να αγοράσει CD , αντί δίσκων. Συγγεκριμένα θυμάμαι στο Rock City, ακαδημίας να πωλείται ίδιο album σε CD 5.000 δρχ ενώ το LP στην τιμή των 3.000 δρχ (καινούρια κυκλοφορία) και ήταν πολλές οι φορές που μαγαζιά για να πουλήσουν το stock τους, η ακόμη και εταιρίες διανομής κατέβαζαν την τιμή του LP στις 1.000 δρχ, απλά για να φύγουν για να μην πιάνουν χώρο. Στα μέσα των 90’s λοιπόν θυμάμαι όπως και αρκετοί από εσάς, να έχουμε δει σε συγκεκριμένο μαγαζί Helloween – “Master Of The Rings” , “High Live”, Heaven’s Gate – “Livin In Hysteria”, Oliver Magnum “S/T”, και πολλές κυκλοφορίες ακόμη, στο 1.000.
\r\nΒεβαίως με τα χρόνια, τα CD έγιναν πιο ελκυστικά,  πρώτα ήρθαν οι διάφανες θήκες (ναι ήταν κάτι τότε), μετά τα digi pack, digi book, και ένα κάρο άλλες edition, με ένα κομμάτι παραπάνω, με δυο κομμάτια παραπάνω , με 2 κομμάτια και μια πένα, με 2 πένες και ένα ψαροκόκαλο κλπ κλπ…Αλλά κακά τα ψέματα, τα CD από την αρχή βολέψανε, λόγω μικρότερου όγκου, οπότε για μεγάλες δισκοθήκες ήταν πολύ μεγάλη μείωση ογκου. Αργότερα ηρθαν και τα  Consumer (επιτραπέζια) CD – R (με ταχύτητα Χ1) δηλαδή εάν το CD διαρκούσε 40 λεπτά, ήθελες 80 για να το γράψεις. Τα υπόλοιπα πλέον είναι γνωστά , ηρθαν τα CD R για PC, οπού εκεί έπρεπε να έχει αγοράσει έστω κάποιος φίλος σου το CD για να κρατήσεις αντίγραφο ασφαλείας (αντιγραφή δηλαδή), ενώ με τα ηρθε το διαδίκτυο, όπου έγινε και η κωδικοποίηση MP 2 , MP3 κλπ, ανακαλύφτηκαν και τα I Pod και ηρθε και έδεσε το γλυκό, βέβαια οι δισκογραφικές θέλανε  με μειωμένο κοστος παραγωγής που έχει το CD , σε σχεση με το LP να βγάζουν για περιπου 10 χρόνια, πολλά λεφτά, αλλα τελικά, μονοι τους έβαλαν τα χέρια τους και έβγαλαν τα μάτια τους, διοτι δεν σκέφτηκαν ότι είναι τόσο απλή η κατασκευή ενός CD όπου ο καθένας θα μπορούσε να την κάνει και ότι εάν κανείς την μουσική απλά” 0” και “1”, (ψηφιακή ηλεκτρονική κωδικοποίηση) θα καταλήξεις να το κλείσεις το μαγαζί.
\r\nΑλλά ας επικεντρωθώ σε αυτό που θέλω να αναλύσω και δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια εισαγωγή στον χώρο του LP , του δίσκου βινιλίου δηλαδή. Λοιπόν ο σημερινό δίσκος είναι απόγονος “φωνόγραφου”, “phonograph”. Από τις ελληνικές λέξεις, “Φωνή” και “γράφω” όπου έγραφε ήχους και του αναμετέδιδε. (για περισσότερες πληροφορίες http://en.wikipedia.org/wiki/Phonograph). Βεβαία αυτό δεν έγραφε σε δίσκο, αλλά με την εξέλιξη, φτάσαμε στο γραμμόφωνο και τους δίσκους 78 στροφών / λεπτό. Αρκετά βαριοί, ογκώδεις , μικροί σε διάρκεια και γενικά δύσχρηστοι, οι δίσκοι αυτοί με τον καιρό μειώθηκαν φτάνοντας τις 12 Icnes σε διάμετρο, με δυνατότητα αποθήκευσης 45 με 50 λεπτά και στις δυο πλευρές, καθώς και σε 10” καθώς και 7” με την ανάλογη χωρητικότητα. Στα παρακάτω δυο Video βλέπουμε, πως κατασκευάζονται αυτοί οι δίσκοι, και γιατί λέγονται βινίλια, λόγω του κράματος που χρησιμοποιείται  για την κατασκευή τους.\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n\r\n

\r\n
\r\n
\r\nΑνάλογα με την ποιότητα του κράματος έχουμε και τον ανάλογο ήχο, για αυτό άλλωστε, κάποιο δίσκοι είναι αρκετά παχύς , (οι λεγόμενοι Audiophile, και οι 180gr Vinyl) και άλλοι είναι πολύ λεπτοί, σκέτο πλαστικό δηλαδή. Το χρώμα τους μπορεί να είναι αυτό που θα διαλέξει η εταιρία κοπής, δηλαδή, το κλασσικό μαύρο (που έχει και την καλύτερη ποιότητα ήχου), και μετά έχουμε τα διάφανα, κόκκινα, πράσινα, μπλε, στην ουσία όλα τα χρώματα της ίριδας καθώς και διχρωμίες (τα λεγόμενα Splatter Vinyl).Tέλος έχουμε και τα λεγόμενα Picture Disk, όπου εκεί, επάνω στην επιφάνεια του δίσκου έχουμε, συνήθως τυπωμένο το εξώφυλλο, αλλά τα συγκεκριμένα έχουν και τον χειρότερο ήχο, λόγω της μεμβράνης που παρεμβάλετε μεταξύ αυλακιών (grooves) και βελόνας του πικ απ. Βεβαίως λόγω του γεγονότος ότι το Βινιλιο είναι προϊόν πετρελαίου, ώθησε κάποιες πολιτείες της Αμερικής στα μέσα των 90’ς να μην κάνουν παραγωγή, εισαγωγή και διακίνηση δίσκων.
\r\n
\r\nΌπως είπαμε τα μεγέθη των δίσκων χωρίζονται σε 12’’ , 10’’ και 7’’. Τα 12’’ είναι τα λεγόμενα LP (Long Play), οπού εκεί συνήθως τυπώνονται ολόκληρα album, τα 10” ξεκίνησαν σαν EP (extended Play) αλλά κάπου στην μέση δεν βρήκαν το κατάλληλο κοινό μάλλον και εξαλειφθήκαν, μια γνωστή κυκλοφορία που έχουμε σε 10’’ είναι το EP, Overseeing The Operation” των Queensryche. Τέλος τα 7’’ βρήκαν πολύ πρόσφορο έδαφος στο κίνημα του Ν.W.O.B.H.M, με ιστορικές κυκλοφορίες, όπως το “The Sound House Tapes”, των Iron Maiden, το”Angelwitch” single των Angelwitch, το “Evil Metal” των Ιταλών Death SS κλπ, όλα τα γκρουπ των 80’ς έχουν κυκλοφορίες σε 7’’, μπορεί να μην έχουν ολόκληρα album, αλλά ένα 7’’ όλοι έχουν. Επίσης κατά την δεκαετία του 90’ τα 7’’ εξυπηρέτησαν και τις split κυκλοφορίες, δηλαδή ένα κομμάτι από ένα group στην μια πλευρά και ένα κομμάτι από άλλο group στην δεύτερη, πχ. Rotting Christ με Monumentum.
\r\nΆλλη μια κατηγορία είναι τα λεγόμενα Shaped Disks, οπού εκεί, ο δίσκος μας είναι κομμένος σε κάποιο σχήμα, συνήθως του εξωφύλλου, και το συναντάμε συνήθως σε singles, Καθώς και τα Etched Disks, όπου η μια πλευρά παίζει κανονικά και η άλλη δεν παίζει διότι είναι ανάγλυφη, με κάποιο σχέδιο η υπογραφές, τυπωμένες επάνω στον δίσκο. Και μόνος του σε μια κατηγορία Θα μπει ο Dave Mustaine, με το single, “Sweating Bullets” όπου στην έκδοση του μπλε βινιλιου, και οι δυο πλευρές παίζουν από μέσα προς τα έξω … οκ…Mustaine είναι, δεν λέω τίποτα, μονο αυτός.
\r\n
\r\n
\r\nΠολλές διαφοροποιήσεις υπάρχουν και στα εξώφυλλα όπου μπορεί να είναι τυπικά , κλασσικά εξώφυλλα, εξώφυλλα που ανοίγουν (Gate Fold) και μέσα να έχουμε κάποιες φωτογραφίες οι στίχους, και μπορεί να είναι και μονόχρωμα, μόνο με την σφραγίδα ή το Logo της εταιρίας επάνω, και κυρίως αυτά τα LP, χρησιμοποιούνταν για promo κόπιες, που στελνόντουσαν από τις εταιρίες σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, η περιοδικά, αργότερα, στελνόντουσαν κανονικά LP μόνο που επάνω είχαν μια σφραγίδα που έγραφε “Μονο για λόγους προώθησης, απαγορεύεται ρητά η πώληση” . Επίσης τα μονόχρωμα αυτά εξώφυλλα χρησιμοποιηθήκαν και για τα λεγόμενα Testpressing, δηλαδή οι δοκιμαστικές κόπιες, που έπαιρνε η εταιρία, από το εργοστάσιο, για να δει εάν έμεινε ικανοποιημένη με το τελικό αποτέλεσμα της κοπής. Σαφώς έχουμε και εξαιρέσεις με πιο Hollywood – alike εξώφυλλα, όπως το “Come Out And Play” των Twisted Sister, όπου στην αμερικάνικη έκδοση του, τραβώντας προς τα επάνω το καπάκι του υπονόμου, σκάει σε 3D η ομορφιά του Dee σε όλο της το μεγαλείο, ή το “Thick As A Brick” των Jethro Tull, όπου το εξώφυλλο είναι μια κανονική εφημερίδα (πάει κανενός η καρδιά να το πάρει αυτό σε CD, εμένα πάντως δεν πήγαινε).
\r\n
\r\nΒεβαίως για όσους φίλους είναι συλλέκτες, θα έχουν σίγουρα υπ’ όψει τι συμβαίνει με τις κόπιες κάποιων δίσκων από άλλες, χώρες. Πρώτα και καλύτερα σε θέμα συλλογής, έρχονται τα γιαπωνέζικα LP αλλά και CD, 7’’ κλπ… ο λόγος είναι απλός. ¨Όλοι αυτοί οι δίσκοι εκτός του ότι έχουν ένθετο στα γιαπωνέζικα , (ως γνωστών, οι Γιαπωνέζοι δεν διαβάζουν αγγλικά,) οπότε τα πάντα μεταφράζονται στα Ιαπωνικά, από το όνομα του group, to album, τα κομμάτια, μέχρι και τα “Thanks List”, γι’ αυτό άλλωστε, αυτοί οι δίσκοι κυκλοφορούν και με το λεγόμενο OBI, δηλαδή μια λωρίδα χαρτιού, που αναφέρει τον καλλιτέχνη, το Album και τα τραγούδια στα Ιαπωνικά, και βρίσκεται επανω στο εξώφυλλο. Άλλος ένας λόγος είναι ότι, στις Ιαπωνικές, κόπιες, υπήρχαν ανέκαθεν  bonus tracks, αυτό συμβαίνει γιατί λόγω χαμηλών μισθών στην Ιαπωνία, το να αγοράσεις ένα δίσκο ή CD, είναι μεγάλο έξοδο, οπότε οι εταιρίες δελεάζουν τους αγοραστές με επιπλέον κομμάτια
\r\nΚλασσικές είναι και οι Κορεάτικες, εκδόσεις, οι οποίες όλες έχουν μπλε χρώμα, δηλαδή σε ένα κανονικό εξώφυλλο, “Number Of The Beast” όσο κόκκινος και να είναι ο διαβολάκος, στην Κορέα θα βγει μπλε, φαντάζομαι λόγω χαμηλού κόστους,
\r\nΕπίσης είναι πολλές οι εκδόσεις από χώρες με διαφορετικά εξώφυλλα, λόγω λογοκρισίας, η απλά ποικιλίας, καθώς και το ότι τα κομμάτια είναι γραμμένα στα πχ, Ισπανικά, ή ρωσικά η οτιδήποτε. Πχ, στην Αργεντινή το “Screaming For Vengeance” των Judas Priest, στο εξώφυλλο γράφει, “Judas Priest - CLAMANDO VENGANZA”, ενώ το “Guardians Of The Flame” των Virgin Steele, έχει τρία διαφορετικά εξώφυλλα, ένα για την Αμερική, ένα για την Γαλλία και ένα για την υπόλοιπη Ευρώπη.
\r\nΤέλος ας φτάσουμε και στην χώρα μας και το θρυλικό πλέον, Greek Lettering, οι δικοί μας οι πανέξυπνοι, δεν κάνανε το “Inside The Electric Circus”, ‘Μέσα στο ηλεκτρικό Τσίρκο” αλλά προτίμησαν το “Ινσαιτ Δι Ιλεκτρικ Σιρκας”, o θεός και η ψυχή τους για το τι σκεφτόντουσαν. Επίσης τα Ελληνικής κοπής LP, (νομίζω κάποτε υπήρχε εργοστάσιο στον Βόλο, τώρα δεν υπάρχει), τα περισσότερα από αυτά, τουλάχιστον είναι απαράδεκτα, από θέμα, ποιότητας, κράματος, χρωμάτων και λοιπών…οπότε καλύτερα “CLAMANDO VENGANZA” παρά “Σκριμινκ Φορ Βετζενς”. Αξίζει να υποθεί όμως πως το “The Tides Return” των progsters Eloy, έχει κυκλοφορήσει μόνο στην Ελλάδα σε LP, και αρκετοί είναι αυτοί που το ψάχνουν, οπότε όποιος το έχει, ας το ξανασκεφτεί πριν το σκοτώσει, όπως επίσης μόνο στην Ελλάδα, κυκλοφόρησαν οι Stratovarius το 12’’ single, “Wings Of Tomorrow” το 1995, λόγω του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος basket που φιλοξενούσαμε, καθώς και το Picture EP, των Grave Digger “The Dark Of The Sun”, που περιέχει live διασκευή στο κομμάτι “Ελλάς, Ελλάς” τουΒ.Παπακωνσταντίνου, ηχογραφημένη στο Rodon Club (R.I.P) το 1997. Επίσης μνημειώδεις ήταν και οι προειδοποιητικές επισημάνσεις στο κάτω μέρος του LP, που αποτρέπανε την πειρατεία, δηλαδή την εγράφη σε κασκέτα, καθώς και τα κοινωνικά μνήματα της roadrunner, “Stop The Madness” έχοντας μια σπασμένη σύριγγα.
\r\nΤο θέμα είναι ότι όλο και περισσότερες εταιρίες, κόβουν LP, πλέον, και το θεωρώ έξυπνη κίνηση, διότι εάν ένα δισκάκι υπάρχει μονό σε CD, προσωπικά εγώ δεν το αγοράζω εάν δεν είναι αγαπημένη μπάντα, ενώ εάν είναι ένα όμορφο, προσεγμένο, βαρύ τριπλό βινιλιακι , σε ένα όμορφο κουτάκι, μαζί με την CD εκδοση του album, για πιο χρηστικούς λογούς, αυτοκίνητο, ripp – αρισμα, για mp3 player, και αν το group λέγεται και Judas Priest, τα σκας τα 80 US Dollars….
\r\nΠάντως είναι γεγονός ότι, ο κόσμος πάλι ψάχνει για βινιλιο και αυτή την φορά, τα πράγματα είναι πιο εύκολα από την εποχή των 80’ς διότι δεν χρειάζεται ψάξιμο, πλέον, τρεχεις ένα “query” στο google ή στο Ebay (Thank God For The Ebay!!!!) και βρίσκεις αυτό που ψάχνεις και αν πέσεις σε κανένα, άσχετο αμερικανάκι του τρως σφραγισμένο από το 1985 δισκάκι  Phantom Lord  (us) “s/t” 10 buckς (που λένε και αυτοί). Kαι μάλιστα δισκάκια που δεν υπάρχουν και ούτε πρόκειται να υπάρξουν σε CD ποτέ…για παράδειγμα τα πρώτα Virgin Steele, μας βγάλανε τα συκώτια για το πότε θα τα βγάλουν σε CD, οπότε… βινιλιο και πάλι βινιλιο…
\r\nΑυτά Τα λίγα, όποιος κατάφερε και το διάβασε ολόκληρο, ας αφήσει κανένα σχόλιο γιατί μάλλον 4 ώρες τσάμπα γράφω….βρισιές και απειλές δεχόμεθα επίσης…\r\n

\r\n Λάμπρος “πηγε 5 ρε γμτ” Τεννές
\r\n

\r\n