Nevermore @ Fuzz Club

\r\n
\r\n\r\n

\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\nΎστερα από τις νωπές μνήμες που μου άφησε η πρόσφατη επίσκεψη των Fates Warning στην Αθήνα, ομολογώ πως είχα αρκετούς ενδοιασμούς για την επιλογή του Fuzz. Αυτό δεν έχει να κάνει με την ποιότητα του ήχου, που είναι σύνηθες πρόβλημα στα ελληνικά venues. Απεναντίας, το κομμάτι αυτό βρίσκεται σε ικανοποιητικο επίπεδο. Έχει να κάνει, όμως, με τις απαράδεκτες συνθήκες “σάουνας”, υπό τις οποίες καλείται κάποιος να παρακολουθήσει ένα live, λόγω της ανυπόφορης ζέστης, αλλά και του μέτριου εξαερισμου, αναλογικά με τον κόσμο που μπορεί να φιλοξενήσει το εν λόγω venue. Ακόμα πιο απαράδεκτες, όμως, είναι τιμές του μπαρ. Ίσως έχουν μπερδέψει το stage με την πίστα και νομίζουν πως θ’ ανέβει η Βίσση να τραγουδήσει, γι’ αυτό η μπύρα κοστίζει τόσο ακριβά. Τουλάχιστο, αυτή τη φορά ο κάτω χώρος δεν ήταν ασφυκτικά γεμάτος, όπως στους Fates που είχαμε γίνει poster στην πόρτα, κι, έτσι, μπορέσαμε ν’ απολαύσουμε το live σε πιο ανθρώπινες συνθήκες. \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\nΤη συναυλία, λοιπόν, άνοιξαν οι Rex Mundi ακολουθώντας τους Nevermore και στην Αθήνα, καθώς την προηγούμενη βραδιά είχαν ανοίξει το αντίστοιχο live στη Θεσσαλονίκη. Συγκριτικά με την τελευταία τους εμφάνιση που παρακολούθησα, είχαν πολύ καλύτερο ήχο και, κυρίως, πολύ πιο δεμένο. Έπαιξαν κομμάτια από το EP που κυκλοφόρησαν πριν από αρκετό καιρό, καθώς και από το επερχόμενο debut album τους που αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στους επόμενους μήνες. Οι aggressive progsters, επηρεασμένοι από τους Nevermore, κυρίως στα φωνητικά, ήταν μια καλή επιλογή για opening act, αν και ανήκουν στις μπάντες που το μουσικό στυλ τους είναι αρκετά δύσκολο για να το κατανοήσεις ακούγοντας τα κομμάτια στα πλαίσια ενός live για πρώτη φορά.
\r\nΜέσα σε ένα πολύ ζεστό κλίμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μετά από λίγη ώρα ανέβηκαν στη σκηνή οι Nevermore. Το live άρχισε ως ceremony για τους μυημένους Neverheadz, καθώς ως εισαγωγικό κομμάτι επέλεξαν το “Ophidian” /“Beyond Within”. “Can I bring you down again..” μας τραγουδούσε ο Warrel, όμως ήδη μας είχαν στείλει στα ουράνια. Ακολούθησαν τραγούδια-σταθμοί στην πορεία της μπάντας, που όμως δεν είναι ποτέ αρκετά για να καλύψουν τα “θέλω” μας. “Seven Tongues of God”, “Narcosynthesis”, “Inside Four Walls”, “The River Dragon Has Come”, είναι σημεία αναφοράς, όμως πάντα κάτι λείπει! \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n

\r\nΟ Warrel ήταν σε πολύ καλές φόρμες, αν και μάλλον τον μάτιασαν γιατί εκτός του ότι μπέρδευε -με χαριτωμένο, όμως, τρόπο- τους τίτλους των κομματιών, δε θυμόταν τους στίχους των δύο από τα τρία νέα κομμάτια που έπαιξαν από το νέο τους album, “The Obsidian Conspiracy”, το “Emptiness Unobstructed” και το ομώνυμο,  με αποτέλεσμα να ακούμε ωραιότατες μελωδίες στις κιθάρες την ώρα των κουπλέ. Μικρό το κακό, όμως, ενώ ήταν σχεδόν συγκινητικό το ότι ο κόσμος που παρακολουθούσε σχεδόν αποσβολωμένος, είχε ήδη προλάβει να τους αποστηθίσει. Η μπάντα είχε φοβερή απόδοση, σύμμαχο τον καλό ήχο και πολύ καλή διάθεση που μεταδιδόταν στους παρευρισκομένους. Ο νέος κιθαρίστας Attila Vörös έδειχνε να έχει πραγματοποιήσει ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα του (αρκεί να κοίταζε κανείς το πρόσωπο του) και αποδείχτηκε απόλυτα απαραίτητο “εργαλείο” προκειμένου να είναι πιο γεμάτος ο ήχος, αν και η κιθάρα του Loomis ήταν πιο δυνατά. \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\nΌσοι τους είχαν ξαναδεί μάλλον θα είναι πιο εγκρατείς, αφού ούτως ή άλλως μια καλή εμφάνιση των Nevermore στη χώρα μας είναι κάτι δεδομένο. Μια τόσο καλή εμφάνιση, όμως, είναι λόγος για να ενθουσιαστούν κάποιοι από εμάς, σα να τους έβλεπαν για πρώτη φορά. \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nReport: Νικολέτα Σαράντου
\r\nPhotos: Δημήτρης Χατζημωυσής \r\n

\r\n