Shadow Gallery @ Kyttaro Live Club

\r\nSILENT RAGE
\r\n
\r\nΠρώτοι στη σκηνή οι δικοί μας "The Silent Rage" με ανανεωμένη σύνθεση. Η μπάντα, σε σχέση με την σύνθεση που είχε κατά την ηχογράφηση του φετινού τους ΕΡ, έχει αλλάξει κατά τα 4/5, έχοντας διατηρήσει στις τάξεις της μόνο τον ηγέτη και ιδρυτή της, Νίκο Σιγλίδη. Επίσης θα ήθελα να αναφέρω πως στο συγκεκριμένο live, ο drummer ήταν session, καθώς ο μόνιμος εκπληρώνει αυτό το διάστημα τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις.
\r\nΕπί του μουσικού θέματος τώρα και έχοντας δει τους "The Silent Rage" στο παρελθόν, ομολογώ ότι η κίνηση να μην αντικαταστήσουν τον πληκτρά, τους κάνει να ακούγονται πιο heavy και να έχουν πιο καθαρό live ήχο, κάτι που βοηθάει στο αναδειχτεί η κιθαριστική δουλειά. Ξεκινώντας με τραγούδια από την πρόσφατη κυκλοφορία τους (με τη σειρά που ακούστηκαν : "Perished In Flames" , "Leading The Legions", "Wings Of Tragedy"), πήραν με το μέρος τους το κοινό που ήδη είχε μαζευτεί. Επόμενο τραγούδι, μια διασκευή στο "Accident Of Birth" του B.Dickinson, η οποία ταίριαζε αρκετά στο στυλ τους, αποδόθηκε καλά και με τη συμμετοχή του κόσμου στο ρεφρέν, "ζέστανε" περισσότερο την ατμόσφαιρα στο club. Η νέα σύνθεση με τίτλο "Harvest of Souls", που ακολούθησε, ήταν στο γνώριμο ύφος του γκρουπ, με τα διπλά φωνητικά στο ρεφρέν, ενώ η διασκευή στο "Roll The Fire" των Conception, κρίνεται τουλάχιστο ανεπιτυχής. Οι "The Silent Rage" έκλεισαν την εμφάνισή τους με άλλο ένα τραγούδι από το ΕΡ τους, με τίτλο "Litany of Imprisoned Souls". Σε γενικές γραμμές το γκρούπ άφησε άπαντες ικανοποιημένους, παρ’όλο που είναι φανερό ότι χρειάζονται χρόνο ακόμα ώστε, να δεθούν μεταξύ τους, να αφιερωθούν περισσότερο στην σκηνική τους παρουσία (μιας κ τα νέα μέλη φάνταζαν κάπως διστακτικά επί σκηνής) και να αποδείξουν τον χαρακτηρισμό της "πολλά υποσχόμενης μπάντας", που κέρδισαν με το ΕΡ τους.
\r\n
\r\nLive Report: Γιάννης Λιτινάκης\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\nMAPLERUN

\r\n
\r\nΤα λεπτά περνούσαν και το κοινό είχε αρχίσει ν’ αυξάνεται. Είχε έρθει, πλέον, η ώρα ν’ αναλάβουν δράση οι Maplerun. Το ιδιαίτερο μουσικό τους ύφος, που είναι πολύ μοντέρνο και alternative για τα δεδομένα του συγκεκριμένου συναυλιακού “πακέτου”, ενδεχομένως να χάλασε κάποιους. Ωστόσο, επειδή τους έχω ξαναδεί on stage, θεωρώ ότι ακριβώς επειδή η μπάντα αυτή είναι από εκείνες που στα live δείχνουν πόσα έχουν να “δώσουν” και πόση ενέργεια κουβαλάνε, αξίζει κάποιος να τους δώσει τη δέουσα προσοχή, πετώντας για λίγο τις “ετικέτες” και απολαμβάνοντας τους.
\r\nΟι Maplerun support-άρουν τους Shadow Gallery σε όλη τους την περιοδεία και η εμπειρία που έχουν αποκομίσει είναι εμφανής, τόσο σε ότι αφορά το στήσιμο τους επί σκηνής, όσο και σε ότι αφορά το πόσο πολύ έχουν δουλέψει πάνω στον ήχο τους και στα κομμάτια τους.
\r\nΠολύ επαγγελματική και δεμένη σκηνική παρουσία, από μια μπάντα που, κρίνοντας τόσο από το υλικό της όσο και από τις live εμφανίσεις της, δικαίως θεωρείται από τις πλέον ανερχόμενες του ιδιώματος. Το set list αποτέλεσαν τραγούδια από το “House on Fire” , ενώ μας παρουσίασαν και τρία νέα τραγούδια, ένα εκ των οποίων είναι ακόμα αβάπτιστο.
\r\nΆφησε αρνητική εντύπωση το ότι δεν προλόγισαν τα περισσότερα τους τραγούδια, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου έδειχνε να έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή μαζί του και δεν γνώριζε το υλικό τους. Καλύτερη στιγμή του live ήταν την ώρα που έπαιξαν το πιο πορωτικό κατ’ εμέ hit-τραγούδι τους, “for you”, το οποίο μας αφιέρωσαν. \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\nLive Report: Νικολέτα Σαράντου
\r\n
\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n
\r\nSHADOW GALLERY
\r\n

\r\nΎστερα από αρκετή καθυστέρηση, τα φώτα χαμήλωσαν και άρχισαν ν’ ακούγονται οι ήχοι του “Bohemian Rhapsody”.
\r\nΑπό τότε που ανακοινώθηκε η περιοδεία των Shadow Gallery προέκυψε μια εύλογη απορία: πώς θα είναι η μπάντα αυτή Live, χωρίς τον Baker, αφού το κενό που άφησε πίσω του είναι δυσαναπλήρωτο και σίγουρα στο μυαλό όλων τ’ όνομα των Shadow Gallery έχει ταυτιστεί με το δικό του.
\r\nΑυτό, λοιπόν, που ζήσαμε το βράδυ της περασμένης Κυριακής στο ΚΥΤΤΑΡΟ ήταν η αποθέωση του Progressive Metal. Ήταν μια μοναδική εμπειρία, μια ασύλληπτα καλή εμφάνιση που μας άφησε όλους με το στόμα ανοιχτό και παρόλο που η ποιότητα του ήχου δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, σίγουρα όσοι βρεθήκαμε εκεί θα (παρα)μιλάμε για πολλά χρόνια για μια από τις καλύτερες Progressive συναυλίες που έχουν πραγματοποιηθεί επί ελληνικού εδάφους.
\r\nΑπολαύσαμε ένα υπερθέαμα, ένα show-υπερπαραγωγή, όχι γιατί  βασιζόταν σε πολυτελή και πανάκριβα σκηνικά, αλλά γιατί οι μουσικοί που είχαμε μπροστά μας ξεπέρασαν κάθε προσδοκία.
\r\nΕνώ, λοιπόν, έδειχναν να έχουν “προσγειωθεί“ από άλλο πλανήτη και η λέξη “αποχαύνωση” ήταν λίγη για να περιγράψει αυτό που μας προκαλούσαν με την τόσο cool παρουσία, την άρτια και αψεγάδιαστη απόδοση, αλλά και το απαράμιλλο πάθος που τους διακατείχε, η μία κομματάρα διαδεχόταν την άλλη μέσα σ’ έναν όλεθρο από πάσες μεταξύ κιθαριστικών solos και (3!) πλήκτρων κι έναν καταιγισμό στο ρυθμικό μέρος να συνοδεύει τέλεια.
\r\nΟ Brian Ashland, σίγουρα κέρδισε τις εντυπώσεις πίσω από το μικρόφωνο, δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό τόσο ερμηνευτικά, όσο και σε ότι αφορά την σκηνική του παρουσία, δικαιώνοντας στο έπακρο την επιλογή των bandmates του για τη θέση αυτή. Στα κομμάτια που ανήκουν στην τελευταία δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος, "Digital Ghosts", είχε μεγαλύτερη άνεση, όπως ήταν αναμενόμενο, ωστόσο η συνολική του παρουσία ήταν εξίσου άψογη παρά το άγχος που συνεπάγεται το όνομα του Baker ως προκατόχου του ρόλου αυτού.  Ο δε drummer τους, Joe Nevolo, μας κόλλησε στον τοίχο αφού οι μπαγκέτες του δεν άφησαν ήσυχο ούτε το stand του μικροφώνου την ώρα του solo του, ενώ μεγάλος πρωταγωνιστής της βραδιάς αναδείχθηκε και ο Gary Wehrkamp, ο οποίος “ταλαντευόταν” μεταξύ κιθάρας και πλήκτρων ως άνθρωπος- χταπόδι.  
\r\nΚάνοντας μια αναδρομή στη μέχρι τώρα πορεία τους, ξεκίνησαν με το “Stiletto In The Sand” και συνέχισαν με μνημειώδη κομμάτια, όπως “War For Sale”, “Mystery”, “Destination Unknown”, ενώ τίμησαν δεόντως και την τελευταία τους δουλειά, παίζοντας μεταξύ άλλων τα “Pain”, “Strong” και “Haunted”.
\r\nΑποκορύφωμα, τι άλλο? Το “Crystalline Dream”, φυσικά, κατά τη διάρκεια του οποίου το κοινό έδειχνε να έχει μεταφερθεί σε άλλη διάσταση. Μάλλον σε αυτή που ήδη βρίσκονταν οι Shadow Gallery!
\r\nΗ σκηνή ήταν πολύ μικρή για μια τέτοια μπάντα, όχι αναλογικά με τον κόσμο που βρισκόταν στο venue, αλλά ως προς το μέγεθος και το επίπεδο τους. Χωρίς καμία διάθεση για επίδειξη, χωρίς κανένα “τουπέ” ή υπεροπτικό υφάκι, οι Shadow Gallery απλά μας άφησαν άφωνους, για να μη χρησιμοποιήσω κάποια άλλη λέξη..\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\nLive Report: Νικολέτα Σαράντου
\r\nPhotos: Δημήτρης Χατζημωυσής
\r\n

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.