Monuments
Εύχομαι πολλοί από εμάς να γνωρίζουν τον Billy Sheehan, έναν από τους καλύτερους Αμερικάνους μπασίστες. Γεννήθηκε το 1953 και έπαιξε με αρκετές μπάντες και σόλο καλλιτέχνες όπως οι Talas, Steve Vai, David Lee Roth, Mr Big έτσι ώστε να πάρουμε μια γεύση της μουσικής καριέρας του. Έχει ψηφιστεί σαν ο καλύτερος ροκ μπασίστας από το περιοδικό ‘’Guitar Player’’ πέντε φορές εξαιτίας του ηγετικού του παιξίματος μέσα στις εκάστοτε συνθέσεις και του πλούσιου ρεπερτορίου στον τρόπο εκτέλεσης του.
O Γερμανικός metal ήχος γρήγορα καθιερώθηκε, αλλά και γρήγορα μάλλον τυποποιήθηκε, έχασε τη φρεσκάδα του και έγινε προβλέψιμος, τουλάχιστον για ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των γνωστών ονομάτων που δοξάστηκαν (δίκαια) τη δεκαετία του ’80. Τη δεκαετία του ’90 αρκετά γερμανικά συγκροτήματα στράφηκαν στο progressive ή tech power και κάποια λίγα κατάφεραν να κρατήσουν το κλασικό heavy metal περίβλημα, ενσωματώνοντας με επιτυχία τα νέα στοιχεία χωρίς να αλλοιωθεί το παραδοσιακό υπόβαθρο.
Ο Tuomas Lauri Johannes Holopainen ξεκίνησε με βασική του σχεδία στα άγρια κοίματα της metalικής σκηνής ένα ταξίδι με διάφορες περιπέτειες, λιμάνια και προορισμούς. Στα πρώτα του βήματα βρήκε συνοδοιπόρο την Tarja Soile Susanna Turunen Cabuli, πες την Tarja. Το 1997 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο full length ‘’Angel Fall First’’. Και τον Δεκέμβριο του 1998 το τιμώμενο στο παρών κείμενο δίσκο με τον τίτλο ‘’Oceanborn’’. Κυκλοφόρησε από την Spinefarm Records.
Αυτές τις μέρες της κλεισούρας, ο καθένας μας βρίσκει τρόπους να περνά την ώρα μέσα στο σπίτι του. Προσωπικά ξεψαχνίζω την δισκοθήκη μου και νοσταλγώ. Κάθε αγορά-απόκτηση-ανακάλυψη-ακρόαση μου φέρνει το μυαλό διάφορες ιστορίες. Νοσταλγία.Σαν να ανοίγεις ένα φωτογραφικό άλμπουμ και να κοιτάς τον εαυτό σου τα παλιότερα χρόνια. Το ένα από τα δισκάκια που έβγαλα και άκουσα ήταν το ‘’Tales Of Paradise’’ των Chryztyne. Ένα κοριτσάκι με το σκυλί για εξώφυλλο μου θύμισε την όλη διαδικασία αυτού που έκανα.
Βρισκόμαστε στο 2003, όπου στο Amherst του New Hampshire των HΠΑ δημιουργούνται οι Troll, ένα όνομα που μάλλον δε "γεμίζει το μάτι” – εξάλλου υπάρχουν μπόλικες μπάντες με αυτή την ονομασία. Όσοι ασχολούνταν με fanzine εκείνη την εποχή, τους ήρθε ένα promo με κατάμαυρο εξώφυλλο και πράσινο λογότυπο και τίτλο και ίσως να σκέφτηκαν “τί θα ακούσουμε πάλι;;” Το κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ, είναι ένα συμπαθητικό τραγούδι που σε καμμιά περίπτωση δεν προμηνεύει αυτό που θα συμβεί.
Το να είσαι από την Βραζιλία και να μην παίζεις ακραίο Metal είναι σίγουρα δύσκολο θέμα. Ελάχιστες μπάντες που παίζουν heavy/power metal έκαναν πασίγνωστο το όνομα τους. Είτε λόγω προφοράς, είτε Λόγω σκηνής, είτε δυσκολίας ανεύρεσης συμβολαίου. Αν έπαιζες thrash/death, είσαι καλυμμένος. Αν όχι, καλή τύχη. Λαμπρές εξαιρέσεις οι Viper, Steel Warrior και Stress (όχι ότι έκαναν κάποιο όνομα) και φυσικά οι Angra. Μια παρέα εικοσάχρονων από το Porto Alegre ξεκινά τη δική τους μπάντα, τους Hibria. Είμαστε στο 1996 και τα παλικαράκια παίζουν power metal που κοιτά Ευρώπη μεριά.
Δεν είναι λίγες φορές που ένα demo μιας μπάντας είναι ότι καλύτερο κυκλοφόρησαν σε ολόκληρη τη δισκογραφία τους, σε ολόκληρη την ιστορία τους. Ατελείωτα τα παραδείγματα. Και είναι μεγάλη υπόθεση να λατρεύεις τη μουσική μέσα από ένα σύνηθες μέτριο ήχο. Αυτό ίσχυε βέβαια πιο πολύ για τις μπάντε των 80ς που έκαναν τις ηχογραφήσεις σε ‘’ελαχιστοκάναλα’’ στούντιος. Πλέον ακόμα και τα demos έχουν καλό ήχο. Ας μην μακρυγορώ με παραδείγματα και ας μπω στην ουσία εξυμνώντας ένα από τα αγαπημένα μου demos που θα το ζήλευε το κάθε συγκρότημα, παλιό ή καινούριο.
To 1993 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για το heavy metal. Oι Savatage κυκλοφορούν έναν από τους καλύτερους δίσκους τους, οι Death δείχνουν πόσο μεγάλη μπάντα είναι με τη νέα τους δουλειά, οι Rage ανεβαίνουν επίπεδο με ένα καταπληκτικό άλμπουμ, οι Angra κάνουν ένα καλό ντεμπούτο, οι Mercyful Fate επανέρχονται μετά από χρόνια, και γενικά η σκηνή δείχνει ζωντανή και δυναμική.
Κάποιες μπάντες τις ακούγαμε χθές, θα τις ακούσουμε και σήμερα. Πιθανότατα και αύριο διότι αξίζουν και μας ανεβάζουν το κέφι. Συνειρμός.... Yesterday And Today. Y&T δηλαδή, όπως το όνομα μιας Αμερικάνικης hard rock/heavy metal μπάντας που ιδρύθηκε το 1974 όταν προσχώρησε ο κιθαρίστας Dave Meniketti στην ανώνυμη μπάντα διασκευών των τριών (τότε) συμπαικτών του στο Oakland της Καλιφόρνιας. Το όνομα της μπάντας αποφασίστηκε όταν ψάχνανε όνομα πριν δώσουμε την πρώτη τους συναυλία και στο πικάπ έπαιζε το ‘’ Yesterday And Today’’ των The Beatles.
Η Χιλή είναι μια όμορφη χώρα γεμάτοι όμορφους ανθρώπους και πιστέψτε το, γεμάτους δίψα για ζωή, για δημιουργία και για καλλιτεχνική έκφραση, Στο χώρο της τέχνης, της μουσικής και πιο ιδιαίτερα του metal έχουν να επιδείξουν αρκετά σπουδαία επιτεύγματα. Να πάρουμε τους doomsters Θεούς Procession για αρχή. Τους epic/doomsters Capilla Ardiente. Τους doom/deathsters Mourners Lament. Και πολλούς άλλους. Καθόλου τυχαία δεν στάθηκα στην doom σκηνή της Χιλής. Γιατί εδώ θα ασχοληθούμε με τους doomάδες Mar de Grises και το ντεμπούτο full length τους με τον τίτλο ‘’The Tatterdemalion Express’’.