Monuments
Η ιστορία των Paralysis ξεκινά στην Ολλανδία, πίσω στο 1986. Μια παρέα φίλων, επηρεασμένη από τα ακραία ακούσματα της εποχής του, προχωρούν στην δημιουργία της δική της μπάντας. Το πρώτο demo ‘’ In State of Shock’’ κυκλοφορεί το 1987 αλλά ο ερχομός των αδερφών Haestregt ( ο ένας drums, ο άλλος φωνητικά) είναι που αλλάζει ριζικά το τι μέλλει γενέσθαι της μπάντας. Νέα μουσική σε demos, συμμετοχή σε συλλογή προώθησης της DSFA με εξαιρετικές μπάντες του ακραίου ήχου, αρκετές από αυτές πειραματικές και προοδευτικές, όπως δηλαδή και οι Paralysis.
Αναμφισβήτητα, τα χειρότερα εξώφυλλα στο χώρο του metal κυκλοφόρησαν κάπου στα μέσα μέχρι το τέλος των 90ς. Θυμάμαι να συζητώ με παρέα για δισκάρες εκείνες της εποχής και σχεδόν (εξαιρούνται οι γνωστές με budget) όλες είχαν άθλια εξώφυλλα. Κατόπιν σκέψης και συζήτησης, η απάντηση δόθηκε μόνη της. Υπολογιστές. Όλες οι φτωχές μπάντες διάλεγαν ένα εξώφυλλο φτιαγμένο με τα χέρια της τεχνολογίας που τότε όμως δεν είχε φτάσει στο σημείο που είναι σήμερα. Ειδικά σε εκδόσεις βινυλίου, διέκρινες ακόμα και τα pixels.
Ήρθε η ώρα για ένα Sodom δίσκο. Είκοσι έξι χρόνια μετά την ίδρυση τους και δέκα ολοκληρωμένους δίσκους και αφού πια έχουν φτάσει στον ενδέκατο studio full length, πέρα από τις live και ep κυκλοφορίες, το ‘’Sodom’’ κυκλοφορεί, μέσω της Steemhammer, στις 21 του Απρίλη του 2006. Πριν λίγο καιρό είχαν κυκλοφορήσει και ένα box set με τίτλο το όνομα τους. Όπως είπε σοφά ο Tom Angelripper μετά από πάνω από είκοσι πέντε χρόνια στον ακραίο ήχο μπορούμε να βαφτίσουμε τον δέκατο δίσκο μας ‘’Sodom’’. Εντάξει, δεν ήταν τα ακριβή λόγια του, αλλά αυτή είναι η ουσία.
Πολλά συγκροτήματα ιδρύθηκαν από αδέρφια. Συνήθως ο ένας είναι ο κιθαρίστας και ο άλλος μπασίστας, ντραμερ ή σε λιγότερες περιπτώσεις και ο άλλος κιθαρίστας. Σπανιότατα πάντως τραγουδιστής. Έτσι, πολλά αδέρφια αρχίζουν και παίζουν μουσική, συνθέτους, κοντρολάρουν μια μπάντα, προσθέτοντας σταδιακά φίλους τους από το σχολείο ή την γειτονιά ή μια αναρτημένη αγγελία. Μιλάμε για τα παλιά τα χρόνια..... Κάπως έτσι πρέπει να εξελίχτηκε και η φάση των Αμερικανών Forte. Εικόσάχρονα τότε, κάπου το 1987 τα αδέρφια Scott, ο Jeff στην κιθάρα και ο Greg στα drums.
Πόσοι είναι πραγματικά αυτοί που ενώ έχουν κοτσάρει την λέξη progressive πριν το metal (σκέτο, power, thrash,death, black), το αξίζουν πραγματικά; Εννοώ, πόσοι από αυτούς προόδεψαν τη μουσική μας με την προσθήκη νέων στοιχείων ή την οπτική γωνία που έβλεπαν τις συνθέσεις τους. Λίγοι, πραγματικά λίγοι. Πλέον το progressive είναι ταυτόσημο του τεχνικού ή συγκεκριμένου ήχου. Ας πάμε σε μια ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ μπάντα, αυτή των Mekong Delta του Ralph Hubert.
Αν σας έγραφα για μια μπάντα που έχει κάποια τραγούδια που τα riffs ή οι αλλαγές σε ρυθμούς/χρόνους είναι περισσότερα/ες από ολόκληρη την δισκογραφία άλλων συγκροτημάτων, δεν θα σας εξήψα την περιέργια; Πιθανότατα. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για πιτσιρικάδες που μόλις έχουν τελειώσει το σχολείο και δημιουργούν τα καλύτερα τραγούδια που μπορούν εκείνη την εποχή με τα μέσα που είχαν. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τους False Prophet, ένα Αμερικάνικο (Βόρεια Καρολίνα) thrash συγκρότημα που ξεκίνησε το 1989. Thrash είπαμε; Ναι, ξεκάθαρα, τουλάχιστον στο πρώτο τους demo ‘’Sign Of The Cross’’.
Αγαπημένη ασχολία. Στο ένα χέρι καφεδάκι και στο άλλο το βιβλιαράκι απο κάποιο δισκάκι. Σειρά είχε το ‘’Violent By Nature’’ των Atrophy και αυτό που σκεφτόμουν καθόλη την διάρκεια παιξίματος του δίσκου τους είναι το πόσοι σχύουν ακόμα και σήμερα τα λεγόμενα των στίχων τους. Προφητικοί; Όχι και τόσο. Απλά πιάνουν πολιτικοκοινωνικά θέματα και δυστυχώς ο άνθρωπος δεν βελτιώνεται ούτε εύκολα ούτε σύντομα. Οι Atrophy από την Αριζόνα έπαιξαν τρομερό Thrash, είχαν μια δυνατή δισκογραφική από πίσω τους αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφεραν μιας και διαλύθηκαν σε καίριο χρονικό σημείο.
Όταν είχα πρωτακούσει τον έκτο δίσκο των αγαπημένων, και στον γράφοντα και στους Έλληνες metalheads, Nevermore που κυκλοφόρησε από την Century Media στις 25 του Ιούλη του 2005, με τον τίτλο "This Godless Endeavor" ξαφνιάστηκα και συνσμα εντυπωσιάστηκα. Σαν να έβγαινε μια διαφορετική αύρα, ένας εναλλακτικός ήχος, αλλά και πάλι όλα να ακούγονται, να μυρίζουν, να τα νιώθεις Nevermore. Ακόμα και το εξώφυλλο, φιλότεχνημένο από τον Hugh Syme, φαντάζει διαφορετικό, εναλλακτικό, φουτουριστικό και σε βάζει σε πιο ακραίες σκέψεις.
Υπήρξαν εποχές προ ίντερνετ που είχαμε μαύρα μεσάνυχτα για πολλές μπάντες και οι πληροφορίες πήγαιναν από στόμα σε στόμα με πολλά λάθη να διαιωνίζονται. Το ίδιο συνέβαινε και μέσω περιοδικών και zines, πιο έγκυρα (αλλά και πιο mainstream). Κάποτε, αρχές των 90ς, φίλος μου αντέγραψε σε κασέτα το ‘’Sin Will Find You Out’’ των Original Sin λέγοντας μου ότι είναι η πρώτη και μοναδική metal μπάντα με όλα τα μέλη γυναίκες. Αυτά ήξερε τότε αυτός, αυτό παπαγάλισα και γω μετά. Οι πληροφορίες στην αντιγραμμένη κασέτα περιοριζόντουσαν μόνο σε τίτλους τραγουδιών, τίποτα παραπάνω.
Θεωρώ ότι το Metal στην 50ετή πορεία του έχει δεχτεί τις περισσότερες προσμίξεις και συνδυασμούς από σχεδόν όλα τα υπόλοιπα μουσικά είδη και σχεδόν πάντοτε απορροφεί και φιλτάρει με θετικά αποτελέσματα. Γι αυτό και έχουμε τόσες διαφορετικές μπάντες, τόσες σχολές, τόσα υποείδη και γενικότερα φαίνεται να υπάρχει μέλλον σε αυτή τη μουσική. Σε όλα αυτά τα χρόνια, κάποιες μπάντες πειραματίστηκαν περισσότερο από κάποιες άλλες, ίσως και στο βαθμό του υπερβολικού. Κάποιες πέτυχαν τον στόχο και σκοπό τους, κάποιες απέτυχαν οικτρά.