Monuments
O Dan Lilker έχει συμμετάσχει σε τόσες μπάντες του ακραίου ήχου (thash/death/black/grindcore και όχι μονο) που αν ασχολείσαι με τα συγκεκριμένα είδη, κάπου θα έχεις απολαύσει την μουσική του. Το πιο πιθανό είναι να τον γνωρίζεις από τα πρώτα του βήματα, πίσω στο 1981, χρονιά στην οποία ίδρυσε τους Anthrax μαζί με τον Scott Ian. Αν και ο Dan έχει μείνει γνωστός ως μπασίστας, είναι πολυοργανίστας, τραγουδά και συνθέτει. Ακόμα και στους Antrhax στους οποίους έμεινε μέχρι το 1984, δεν ήταν παρά 20 χρονών και το ντεμπούτο τους ''Fistful Of Metal'' είναι κατά ήμισυ συνθέσεις του ίδιου.
Τευτονικό Thrash Metal. Αν αφήσουμε τις ηγετικές μπάντες που βρίσκονται στην αρχή της βαθμολογίας του πίνακα ενός υποθετικού, ηχητικού Champions League και ασχοληθούμε με αυτές που είναι εξίσου δυνατές και ας μην βρίσκονται στο κέντρο της δημοσιότητας ή σε όλες τις καρδιές των θρασάδων οπαδών, θα ανακαλύψουμε πολύ πράγμα. Ένα από τα παλιότερα δολοφονικά γκρούπς αυτής της κατηγορίας είναι οι Assassin από το Düsseldorf. Ξεκίνησαν σαν Satanica το 1983 αλλάζοντας το σε Assassin δυο χρόνια αργότερα, κυκλοφορώντας παράλληλα το πρώτο τους demo χρησιμοποιώντας παρατσούκλια.
Κάποια συγκροτήματα δουλεύουν και προβάλλονται πολύ από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάποια περισσότερο και κάποια λιγότερο. Έχουμε βρει και μάθει νέα για συγκροτήματα που υπήρξαν βραχύβια πριν πολλές δεκαετίες και μέσω κάποιου fan club, ενός οπαδού ή ενός μέλου του συγκροτήματος, μαθαίνουμε νέα και διαβάζουμε για το παρελθόν. Ακόμα και από συγγενικό μέλος από κάποιον από την σύνθεση της τότε μπάντας. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που έχουν χαθεί εντελώς τα ίχνη μιας μπάντας, και όχι μόνο για άσημες, μικρής εμβέλειας μπάντας αλλά και για μεγαλύτερα ονόματα.
Αν διαλέγαμε τη πιο ζωντανή, ενεργή,παθιασμένη, καινοτόμα περίοδο του death metal μάλλον θα μιλούσαμε για το 1987-1991. Δημιουργήθηκαν χιλιάδες demos, κυκλοφόρησαν εκατοντάδες άλμπουμς και πολλές δεκάδες από αυτά γνώρισαν την επιτυχία (στα όρια του death metal). Είναι κάποιοι death metal δίσκοι που τους γνωρίζει πολύ κόσμος που δεν ακούει death metal αλλά τους ξέρει λόγω μπάντας (Αμερικάνικες στο μεγαλύτερο ποσοστό). Είναι και κάποιες άλλες κυκλοφορίες που χαίρουν μεγάλης εκτίμησης αλλά μόνο στο στενό κύκλο των death metal οπαδών (Ευρωπαικές).
Η Αυστραλία ανέκαθεν παρήγαγε ''ιδιαίτερες'' μπάντες. Διαφορετικός πολιτισμός, χιλιομετρική απόσταση, ακραίο δίπολο ζέστης/κρύου, η άγρια ζωή και οι ιθαγενείς της, κάτι το έχει προκαλέσει. Ούτε το Technical Heavy/Power/Thrash Metal θα μπορούσε να ήταν κοινότυπο, πόσο μάλλον τέλη 80ς-αρχές 90ς που βγήκαν τα καλύτερα δείγματα του είδους. Οι Taramis μπορούν επάξια να περηφανευτούν ότι αν και βραχύβιοι, κυκλοφόρησαν δυο διαμαντάκια τα οποία ίσως αφορούν λίγους αλλά πάντοτε το όνομα τους θα πέφτει σε ανάλογες συζητήσεις και προτάσεις.
To black/Thrash Metal και οι αντιπρόσωποι του αγκαλιάστηκαν και αγαπήθηκαν από το metal κοινό. Thrash ρυθμοί και ταχύτητες για headbanging και κοφτερα riffs και παραμορφωμένα φωνητικά γεμάτα evilness. Θυμάμαι σαν χθες συγκροτήματα σαν τους Bewitched (https://www.metalzone.gr/monuments/bewitched-diabolical-desecration) που πρόσφατα μας επισκέφτηκαν για συναυλιακή κόλαση και τους Aura Noir. Δισκάρες στα 90ς που αγαπήθηκαν πολύ, παγκοσμίως.
Οι Venom υπήρξαν προπάτορες και οδηγοί στα ακραία ήδη του metal που ακολούθησαν. Δοθάστηκαν και τιμήθηκαν όπως τους αξίζει και αντιγράφτηκαν από εκατοντάδες άλλες νεότερες μπάντες. Υπάρχει και μια μπάντα που θυμίζει έντονα τους Venom, είναι σχεδόν συνομίλικη της, δισκογραφικά καταπληκτική και όμως δεν είχαν την ίδια απήχηση. Ο λόγος για τους Ιταλούς Bulldozer που αν και οι ίδιοι ξεκίνησαν σαν power trio το 1980 δεν κατάφεραν να προχωρήσουν γρήγορα και άμεσα.
Οι Καναδοί πολύ φίλοι μας Voivod μετρούν πάνω από σαράντα χρόνια στην μουσική σκηνή. Στην Καναδική μουσική σκηνή. Στην metal σκηνή που την γεμίζουν με τον ολοδικό τους thrash, γιομάτο με technical, progressive, groove Voivod ηχοχρώματα. Οι Away τύμπανα, Piggy (r.i.p.) κιθάρα, Blacky μπάσο και Snake στην φωνή έφτιαξαν κάτι που ξεκίνησε με βάρκα τα όνειρά τους και πήγε σε μουσικά λιμάνια που ίσως και να μην είχαν τολμήσει καν να ονειρευτούν. Και όλα αυτά με την μία.
Η Γαλλία ποτέ δεν κατάφερε να βγάλει συγκροτήματα παγκόσμιας εμβέλειας στο heavy metal στα 80ς-90ς παρόλο το μεγάλο αριθμό οπαδών και συγκροτημάτων. Όπως και να το κάνουμε, μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες και πλούσιες χώρες της Ευρώπης. Πιθανότατα να φταίει και η χρήση της μητρικής γλώσσας που προτιμήθηκε στα 80ς από αρκετές heavy metal μπάντες. Αργότερα, στα πιο ακραία είδη, thrash/death δηλαδή, συγκροτήματα όπως οι Loudblast, No Return, Massacra, Aggressor επέλεξαν την αγγλική αλλά και πάλι δεν μπορείς να πεις ότι κάποια έγινε τεράστιο όνομα.
Πάμε πίσω στο 2008. Και μετά από την μελαγχολική διαπίστωση, έλααα, πέρασαν δεκαπέντε χρόνια και κάτι ψιλά σε μέρες, από την κυκλοφορία του ‘’The Formation Of Damnation’’ των Testament. Και το κυκλοφόρησαν στις 25 του Απρίλη του 2015 μέσω της Nuclear Blast. Εγώ γράφω αυτές τις γραμμές ακούγοντας τον δίσκο από το ντιβιντι αούντιο χαχαχα και βλέπω στην οθόνη τους στίχους, σε μια από τις πιο ωραίες από τις κάμποσες εκδόσεις που είχε ο εν λόγω δίσκος. Το ‘’The Formation Of Damnation’’ ήταν Η επιστροφή.