Monuments
~~ Τρία χρόνια προετοιμασίας και δουλειάς χρειάστηκαν για να ετοιμαστεί το μνημειώδες, πρώτο έργο των Solitude Aeturnus. Άξιζε όμως. Μια νέα μπάντα γεννήθηκε, μια μπάντα που λάτρεψε τους Candlemass και πήγε το epic doom metal ένα βήμα παραπέρα. Από το ντεμπούτο τους, ‘’Into The Depths Of Sorrow’’ μέχρι και το τέταρτο δίσκο τους η ομάδα έμεινε ίδια. Όχι ότι αργότερα έκαναν κάποιο στραβοπάτημα αλλά έτσι για να λέμε.
\r\nΑύγουστος 1989...κοσμοιστορικές αλλάγές στην Ευρώπη...αλλάγές και ανοίγματα συνόρων, πτώση πολιτικοικονομικών δογμάτων...αρχή μιας νέας εποχής...και μια συναυλία σκληρού ήχου – δυτικής μουσικής, στην καρδιά τηυς USSR. 12 – 13 Αυγούστου Central Lenin Stadium και 100.000 πλήθος. Αρκετά hard rock συγκροτήματα...Scorpions, Bon Jovi και άλλα, και ένα που σαν όνομα το είχα ακούσει μέχρι εκείνο το τριήμερο...Cinderella. Και ένα μπαλαντοιδές τραγούδι που απλά με καθήλωσε...Nobody’s Fool.
~~ Πάμε σε κάτι θαλασσινό. Και αγαπητό σχεδόν σε κάθε Έλληνα Powerά. Διόλου τυχαία. Οι Γερμανοί είχαν τον δικό τους ήχο, την δικιά του φωνή, την δικιά τους θεματολογία, την δικιά τους μασκότ και πολλά άλλα δικά τους. Και πάνω από όλα είχαν τραγουδάρες. Μπορώ με άνεση να αριθμήσω διψήφιο αριθμό τραγουδιών τους που μπήκαν στον πάνθεον των ΥΜΝΩΝ στην αγαπημένη μας metal μουσική. Η αρχή των Running Wild δεν ήταν ακριβώς έτσι. Οι δυο πρώτοι δίσκοι τους είναι τρομεροί αλλά δεν έχουν όλα τα παραπάνω ‘’δικά’’ τους.
~~ Αν κάποιος ψάχνει πολύ βαθιά και οργανωμένα, αν ανοίξει ‘’κολασμένες πόρτες’’, αν παραμερίσει την ‘’ομίχλη από σκοτεινά νερά’’, θα ανακαλύψει διαμάντια. Infernal Gates λοιπόν και με τον μοναδικό τους δίσκο πίσω στο 1997, το ‘’From The Mist Of Of Dark Waters’’ από την X-treme Records. Άγνωστος δίσκος από άγνωστη μπάντα από άγνωστα μέλη.
Οι πολυαγαπημένοι των Ελλήνων metalheads Iced Earth, κοντεύουν τα τριάντα χρόνια.\r\nΣυνεχίζουν μέχρι και σήμερα να κυκλοφορούν αξιοπρεπείς δίσκους, που χαροποιούν τους πολυπληθείς φίλους τους, και να γεμίζουν χώρους στις συχνές εμφανίσεις τους εδώ.\r\nΠολλά από αυτά το χρωστούν στην πρώτη δεκαετία τους, που κυκλοφόρησαν πέντε αξιομνημόνευτους δίσκους, που θα συναντήσουμε σε πολλές metalικές δισκοθήκες, κλείνοντας αυτήν την περίοδο με την live κυκλοφορία Alive In Athens, που μιας και τότε δεν υπήρχαν social media, έγινε viral σε άπειρα μπλουζάκια, που βλέπαμε και βλέπουμε στους δρόμους.\r\nΟ
~~ Τρία στα τρία. Τρεις δίσκους είχαν κυκλοφορήσει μέχρι προσφάτως οι Αμερικανοί Progsters Defyance, και οι τρεις πάρα πολύ καλοί. Επίσης κάθε δίσκος τους, τους βλέπει με καινούριο τραγουδιστή. Ξεκίνησαν σαν μπάντα το 1989 κυκλοφορώντας μια ομώνυμη κασέτα με τέσσερα τραγούδια και αργότερα το 1992. Ευτυχώς το 2014, η Minotauro Records κυκλοφόρησε ένα χορταστικό digipak που περιέχει και τα δυο ντέμος τους. Η ίδια εταιρία επανακυκλοφόρησε και τα δυο πρώτα αυτοχρηματοδοτούμενα άλμπουμς τους, με (δυστυχώς) ελαφρά παραλλαγμένα εξώφυλλα.
Εκεί στο Halifax στα τέλη 80ς κάτι περίεργο υπήρχε στην ατμόσφαιρα...και έτσι βγήκε ένας ήχος κράμα του death του doom και του gothic. Ένα μουσικό χαρμάνι από σκοτεινά δωμάτια, ιστορίες παλιές και Θεοσκότεινες, και μουσικές επιρροές που μέχρι τότε φαινόντουσαν παράταιρες, και άκρως διαφορετικές.\r\nΟι Paradise Lost από το Halifax είναι ένα από τα τρία σχήματα, που ξεκίνησαν τότε και με το Lost Paradise πιο death ήχος, το 1990 από την πάντα πρωτοπόρα Peaceville άρχισαν να δείχνουν τα πρώτα δείγματα.
~~ Οι Σουηδοί Sorcerer σχηματίστηκαν το 1988 και κατάφεραν να κυκλοφορήσουν 2 ντέμος πριν το διαλύσουν το 1992 εξαιτίας της φυγής του μπασίστα (και βασικού συνθέτη) Johnny Hagel για να μεταβεί στους Tiamat (Clouds/Wildhoney,πολλές συνθέσεις αυτών των δίσκων είναι δικές του). Το 1995 ο John Perez των Solitude Aeturnus παίρνει αυτά τα δυο ντεμος και πραγματοποιεί την πρώτη κυκλοφορία της νεοσύστατης ετιαρίας του, Brainticket Records. Ti παίζουν οι Sorcerer; Μα φυσικά, Epic Doom Metal σαν τους Solitude Aeturnus.
~~ Τους Primordial τους ξέρουμε όλοι μας. Έτσι λεγόταν και μια Σουηδική Black metal μπάντα το 1994 αλλά γρήγορα μετονομάστηκε σε Thy Primordial. Η πεντάδα από το Mjolby άντεξε 20 συναπτά έτη πριν βάλει λουκέτο και μας προμήθευσε με 6 δίσκους Black Metal. Και οι έξι τους περιείχαν αρκετές μελωδικές γραμμές αλλά πάντοτε πιστοί στον αρχέγονο μαυρομεταλλικό ήχο μιας και οι μελωδίες ερχόντουσαν από τα ρίφς και όχι από πλήκτρα ή παρεμφερή ‘’φωτεινά’’ όργανα.
Η δεύτερη επίθεση των Iron Maiden ήταν σχεδόν εξίσου καλή με το ντεμπούτο, αν και θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής ότι ένας πολύ καλός δίσκος για τους Maiden της εποχής ισούται με πέντε αριστουργήματα οποιασδήποτε άλλης NWOBHM μπάντας του σωρού. Το δεύτερο album, λοιπόν, της Σιδηράς Παρθένου συνέχισε την καλή δουλειά, χτίζοντας περαιτέρω το κραταιό οικοδόμημα της μπάντας που έμελλε να γίνει η σημαντικότερη στο είδος της συγχρονικά και διαχρονικά.