Eluveitie - Evocation II: Pantheon

Οι Ελβετοί Eluveitie ένδεκα χρόνια μετά το ντεμπούτο Spirit και οκτώ χρόνια μετά το Evocation I – The Arkane Dominion, κυκλοφορούν, μέσω της Nuclear Blast,  την συνέχεια της ιστορίας με τίτλο, Evocation II: Pantheon. Το οποίο μάλιστα είναι ακουστικό, κάπως σαν ακουστικό folk.

  To Evocation II: Pantheon έχει δεκαοκτώ κομμάτια, στα πενηντατρία λεπτά του, και στις πρώτες ακροάσεις αφήνει μια ευχάριστη χροιά, λόγω της ανάλαφρης folk επίστρωσης στο ακουστικό και κάπως μονότονο ηχητικό τοπίο. Η προσωπική σφραγίδα, στις συνθέσεις και τον ήχο των Elveitie, του Chrigel Glanzmann είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Και αυτός ο συνδυασμός folk με τον ακουστικό ήχο δένει αρκετά όμορφα, χωρίς αυτό να είναι αρκετό. Και νομίζω ότι με αυτήν την φράση περιέγραψα το νέο αυτό καλλιτεχνικό πόνημα των Ελβετών, δηλαδή του Ελβετού, Chrigel Glanzmann, ιδρυτή, κιθαρίστα, τραγουδιστή, τραγουδοποιού, και ουσιαστικά ηγέτη του σχήματος. Με παντελώς καινούριο line up…που είναι η Anna Murphy ρεεε. Με τους Kay Brem, μπάσο, και Rafael Salzmann, κιθάρα, πιο πάλιουρες, και την πανέμορφη Nicole Ansperger να επιστρέφει στο βιολί, και ένα μάτσο καινούριους: Την Michalina Malisz στο θρυλικό και άκρως ουσιαστικό για τον ήχο και την εικόνα του σχήματος, Hurdy gurdy, λόγου χάρη, και στα γυναικεία φωνητικά την Fabienne Erni. Με αυτήν την ουσιαστικά νέα ομάδα δημιουργήθηκε το Evocation II: Pantheon.

  Το Epona θέλει να φέρει πάνω του την βαριά σκιά του Iris Mona, και ξεκινάει μετά το σύντομο intro, Dureððu, αρκετά ανεβαστικά. Μετά η συνέχεια αποτελείται από μεγάλα ορχηστρικά μέρη, και κάποιους μονολόγους που ξετυλίγουν την ιστορία. Το  Lvgvs ξανά βάζει τον γνωστό ρυθμό, που θέλει συνοδεία μεγάλα ποτήρια μπύρας να τα τσουγκρίζουν τύποι με μπύρα στα μεγάλα μούσια τους, και κάπως έτσι και σαν ήχος, αλλά και σαν παραγόμενη από αυτόν φανταστική εικόνα πάει όλο το Evocation II: Pantheon.  Σε αυτό το γεγονός συμβάλει ότι και όλοι οι στίχοι είναι στην Γαλατική διάλεχτο.Το Catvrix μόνο ξεχωρίζει λόγω της διαφορετικής προσέγγισης, και στην μουσική και κυρίως στα φωνητικά. Το Ogmios επαναφέρει το Iris Mona σε ακουστική προσέγγιση και μαζί με τα προηγούμενα που αναφέρθηκαν είναι οι πιο ενδιαφέρουσες – όμορφες στιγμές του Evocation II: Pantheon.

  Σε κάποια σημεία αρκετά καλό, σε άλλα μονότονο και βαρετό το Evocation II: Pantheon των Eluveitie, είναι για ήρεμες προσωπικές ακροάσεις με κρύα μπυρίτσα, αλλά και ένας βαρύς καφές πριν από την ακρόαση, συστήνεται.