The Filth Hounds - Hair Of The Hound?

Έψαξα αρκετά να βρω επιπλέον πληροφορίες για τους The Filth Hounds αλλά μάταια. Οκ, το όνομα είναι παρμένο από δίσκο των Tank, άρα….Βρετανική μπάντα του 2011 που παίζει αντίστοιχα Βρετανικό heavy metal/rock, σαν το ξεκίνημα του N.W.O.B.H.M. . Ξεκίνησαν με τοπικές συναυλιούλες, κέρδισαν ένα διαγωνισμό που τους επέτρεψε να βγάλουν  download single, ακούστηκε λιγάκι το όνομα τους. Έχουν ήδη κυκλοφορήσει ακόμα ένα δίσκο, ‘’ Release the Hounds’’ που βγήκε το 2015 και πλέον στις 26 Οκτώβρη μας έδωσαν το νέο τους δίσκο ‘’ Hair Of the Hound?’’ που κυκλοφορεί μέσω της Pure Steel Records σε cd. Το κουαρτέτο των Hair Of the Hounds προσπαθεί να  μπει στην χρονομηχανή παίρνοντας μαζί και εμάς οι δείκτες να είναι στο 1981.

Ο δίσκος ξεκινά με το ‘’Attack’’, μια ευχάριστη σύνθεση που ακούγεται σαν πρωτόλειο heavy metal. Μελωδικό, ευχάριστο, με καθαρά φωνητικά και πιασάρικα riffs. Τραγούδι του δρόμου, που η απλότητα του α το κάνει αγαπημένο πάνω στο σανίδι. Έχει και ένα πολύ όμορφο και με διάρκεια σόλο που του δίνει επιπλέον βαθμούς. Υπάρχει πάθος στο τραγούδι και παρόλο που δεν χαρακτηρίζεται από κάτι που να το ξεχωρίζει ιδιαίτερα, ακούγεται με ενδιαφέρον. Κάπως έτσι συνεχίζουν και στα επόμενα. Βέβαια διαφορές υπάρχουν από τραγούδι σε τραγούδι. Ήδη το επόμενο τραγούδι, ‘’ Jack’s Nightmare’’ ακούγεται πιο Motorheadικό με τα φωνητικά να είναι πολύ πιο καθαρά και hard rockish σε σχέση με το εναρκτήριο τραγούδι. Τα φωνητικά γενικότερα τα θεωρώ λιγάκι αδύναμα αλλά μάλλον ακούγονται επιτηδευμένα έτσι, ξέρετε, πιο hard rock, πιο αρχές 80ς heavy metal. Επίσης στις συνθέσεις μεγαλύτερων κομματιών κάπου κουράζουν μιας και η μουσική τους είναι αρκετά απλή και ακούγεται άδεια (εκτός όταν έχουμε όντως δουλεμένα σόλος). Ένα ορχηστρικό ιντερλούδιο με ακουστικές κιθάρες στα μισά του δίσκου ακούγεται σαν ευχάριστο διάλλειμα και προιδεάζει για  κάτι άγριο να επακολουθήσει, πράγμα που συμβαίνει με το όνομα ‘’Lost’’, από τα καλύτερα του δίσκου. Το ‘’Photograph’’ που ακολουθεί είναι μια μελωδικότατη και συνάμα όμορφη σύνθεση αλλά δυστυχώς ο δίσκος κλείνει με το βαρετό , άδειο και μεγάλο ‘’Keeping the Pain Alive’’ και μάλιστα με άσχημο κόψιμο, αφήνοντας μια πικρία με το τέλος του δίσκου.