Austria

Υπάρχουν κάποιοι δίσκοι που μεγαλώσαμε μαζί τους. Κάποιοι ήταν παλιότεροι, ήδη κλασσικοί και κάποιοι ήταν φρεσκότατοι, γεννήματα της δικής μας γενιάς. Με κάποιους από αυτούς συνδέθηκα πολύ, τους χιλιοάκουσα και τους αγάπησα. Οι πρώτοι τρεις δίσκοι των Αυστριακών Angizia θα μείνουν για πάντα χαραγμένοι στη μνήμη μου σαν έφηβος. Στο δεύτερο μισό των 90ς άκουγα ήδη black metal, όπως και όλα τα είδη/παρακλάδια αλλά είχα ανοίξει τους μουσικούς μου ορίζοντες και σε πιο πειραματικούς ήχους, εντός και εκτός της metal μουσικής.

Οι Αυστριακοί Belphegor δεν απογοήτευσαν ποτέ. Κυκλοφορούν δισκάρες από το 1992 και μάλιστα αυτή την περίοδο περνούν μια συνθετική νιότη με νέες ιδέες που μετατρέπουν το τελευταίο τους πόνημα σε ένα πολύ ενδιαφέρον άκουσμα. Θα  ήταν κρίμα να τους αναφέραμε σαν μια πολύ καλή εναλλακτική των Behemoth μιας και μαζί με πολλά ηχητικά τους κοινά υπάρχουν και τεράστιες διαφορές. Άσε που μιλάμε για μπάντες που ξεκίνησαν περίπου την ίδια εποχή και απέκτησαν τον πιο death metal ήχο τους κάπου την ίδια περίοδο. Στην τελική , οι Belphegor δεν στραβοπάτησαν ποτέ.

Μπορεί η Γερμανική σκηνή να έβραζε στα 80ς αλλά η Γειτονική Αυστρία είχε πολύλιγότερες καλές περιπτώσεις. Οι Maniac από το Tyrol δημιουργήθηκαν το 1983 και δυο χρόνια κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο από την Hot Blood Records για Ευρώπη και Koch Records για Αμερική. Τευτονικό Power/Speed Metal που χρωστούσε αρκετά στους πρώιμους Helloween, Running Wild, Accept και η λίστα συνεχίζεται. Ωραίος δίσκος με καλές στιγμές αλλά όχι τόσο ώστε να ξεχωρίσει στο παγκόσμιο στερέωμα. Στο ντεμπούτο η μπάντα ήταν τετραμελής με session drummer.

Υπάρχουν αρκετές μπάντες με το όνομα Madhouse και συνεχίζουν να δημιουργούνται ακόμα συγκροτήματα που υιοθετούν αυτό το όνομα χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί. Σειρά για τους Αυστριακούς hard  rockers, με ούμλαιτ, δηλαδή Mädhouse. Τι σας θυμίζει; Καλά σκεφτήκατε. Τίγκα Mötley Crüe, σε βαθμό παρεξήγησης. Μόνο τα ονόματα να τσεκάρετε, θα καταλάβετε... Mikky Stixx, Rickey Dee, Thommy Black, Tommy Lovelace. Οκ, μην ξεχάσουμε και τον ντράμμερ, Casey Jean Eiszenman. Ξεκάθαρα φόρος τιμής. Το περηφανεύονται με καμάρι ότι τα πάντα θυμίζουν το Παρδαλό Πλήρωμα.

Πάμε να γνωρίσουμε μια νέα μπάντα από την Αυστρία, τους Eisenhand. Η μπάντα επιδίδεσαι σε τίμιο, γνήσιο heavy metal αν και ψάχνοντας το ιστορικό των κιθαρίστων της μπάντας συνειδητοποίησα ότι προέρχονται από τον ακραίο χώρο. Ή βαρέθηκαν γρήγορα τον ακραίο ήχο ή απλά ξεδίδουν με τη heavy metal μπάντα τους, αυτό δεν μας ενδιαφέρει. Το πενταμελές γκρουπ έχει κυκλοφορήσει δυο demos μέχρι τώρα (2018 με τρία τραγούδια και 2019 με ένα), απέκτησαν συμβόλαιο με την Dying Victims Productions και έφτασε ο καιρός για μια κανονική κυκλοφορία.

Μια καλή ερώτηση που δεν υπάρχει σωστή ή λαθεμένη απάντηση είναι το αν πρέπει μια black metal μπάντα να δίνει συναυλίες. Αναρωτηθείτε το ίδιο και δώστε τα επιχειρήματα σας. Οι Αυστριακοί Abigor ψηφίζουν ΟΧΙ και δεν δίνουν ποτέ μιας και θεωρούν ότι το είδος που παίζουν δεν προσφέρεται για headbanging και χαρούμενες επικοινωνίες μεταξύ συγκτοτήματος και οπαδών. Οι Abigor είναι η πρώτη κιθαρά black metal μπάντα της Αυστρίας (1993)  και αυτή που έγινε μάλλον και η γνωστότερη.

Οι ρίζες των βασανιστηρίων εντοπίζονται στη αρχαία Ελλάδα και οι μέθοδοι του επηρέασαν τους  Ρωμαίους. Στην Ρώμη μόνο οι σκλάβοι βασανίζονταν αλλά στη Ρωμαική αυτοκρατορία και οι πολίτες. Οι εκάστοτε αυτοκράτορες εξέδιδαν οδηγίες για τον τρόπο βασανισμού και χιλιάδες σκλάβοι, πολίτες, μάγοι ή αιρετικοί πληγώθηκαν ή έχασαν την ζωή τους με τον χειρότερο τρόπο. Στην Ολλανδία, μέθοδοι βασανιστηρίων καθιερώθηκαν λόγω Ιεράς Εξέτασης. Το ίδιο και σε αρκετές χώρες της Ευρώπης.  Κάποιοι νόμοι δημιουργήθηκαν για να υπάρχουν όρια στα βασανιστήρια.

Οι Silius είναι μια thrash μπάντα που δημιουργήθηκε το 2013 στην Αυστρία από τον Mario “Haui” Haueis. Μέλη της μπάντας έχουν προυπάρξει στους Fornicator (ντεθάδες) και InstinctHate (γκρουβάτο Thrash). Από την εποχή της δημιουργίας τους, έχουν ήδη κυκλοφορήσει ένα demo και το ντεμπούτο ‘’Hell Awakening’’ (μέσω της Massacre Records) το 2017 ενώ έχουν πάρει μέρος σε αρκετά φεστιβάλ έχοντας κερδίσει αρκετή εμπειρία στο σανίδι.

Κάποτε τα εξώφυλλα είχαν πολύ πιο σημαντικό ρόλο. Σε εποχές προ ίντερνετ και με τον έντυπο τύπο να ασχολείται (αναγκαστικά) με λίγες μπάντες, το εξώφυλλο μπορούσε να γίνει βασικός παράγοντας προσέλκυσης ή απομάκρυνσης ενός αγοραστή. Πολλοί από εμάς έχουμε ρισκάρει-πειραματιστεί με αγορές με βάση το πόσο μας ενθουσίασε ή απογοήτευσε ένα εξώφυλλο. Επίσης πολλές φορές πιθανολογούσαμε για το είδος που παίζει η μπάντα, μόνο και μόνο από αυτό και το λογότυπο. Για να καταλήξουμε κάπου,υπήρξαν και κάποια εξώφυλλα πολύ ακραία που σου καρφνόντουσαν στο μυαλό είτε με την καλή είτε με την κακή έννοια.

Για όσους δεν ξέρουν τους No Bros, είναι μια hard rock μπάντα από την Αυστρία που υπηρετεί την σκηνή εδώ και 45 χρόνια. Άπειρες οι κυκλοφορίες τους από τις αρχές των 80ς, πάντοτε σε hard rock ύφος με τελευταία κυκλοφορία το ‘’Metal Marines’’ του 2015. Το υλικό τους συνεχίζει να υφαίνεται με βάση και επιρροές από τα 70ς-80ς με πιο σύγχρονο ύφος βεβαίως. Η μεγάλη αλλαγή σε σχέση με τν προηγούμενο δίσκο την βρίσκουμε στην αλλαγή πίσω από το μικρόφωνο μιας και την θέση του Freddy Gigele πήρε ο Walt Stuefe. Κατά τα  άλλα , συνθέτης και αρχηγός πίσω από όλα παραμένει ο κιθαρίστας Klaus Schubert.