Σαν σήμερα (31/08) κυκλοφόρησαν και αυτά...

Σαν σήμερα, στις 31 Αυγούστου, κυκλοφόρησαν και τα εξής καλούδια στα διάφορα είδη metal που αγαπάμε:
\r\n
\r\nΟι Gravedigger, με το ’’ Clash Of The Titans’’ (2012). Οι Τεύτονες περνούν δέυτερη νιότη δημιουργικότητας και κυκλοφορούν κάθε δυό χρόνια καινούρια κυκλοφορία. Χωρίς μουσικές ουσιαστικές διαφορές με τον προηγούμενο δίσκο τους (αλλά ούτε και με τον επόμενο τους) και με τα χαρακτηριστικότατα φωνητικά του Boltendahl (που δεν μου αρέσουν) παραδίδουν πατροπαράδοτο heavy metal που σου αρέσει να ακούς αλλά ποτέ δεν θα λατρέψεις {70}
\r\nΟι progsters Threshold, με το ’’March Of Progress’’ (2012). Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί ο νέος τους δίσκος και ανυπομονώ να τον ακούσω μετά το διαμάντι του ’’March Of Progress’’. Από τις μπάντες που οδήγησαν το prog metal στα 00ς και συνεχίζουν με κορυφαίες δουλειές και στην νέα δεκαετία. Λυρισμός, τεχνική, μελωδία, έξυπνες ιδέες, οργανοπαιχταράδες. Θρηνούμε τον θάνατο του  τραγουδιστή τους McDermott και επανακαλωσορίζουμε τον παλιό τους,Damian Wilson. Και οι δυο φωνάρες {85}
\r\nΟι 3 Inches Of Blood, με το ’’Here Waits Thy Doom’’(2009). Στο ίδιο μοτίβο συνεχίζουν και οι 3 Inches στον 4ο δίσκο τους. Και αν δεν έχεις ακούσει, φαντάσου heavy/power με δυο τραγουδιστές. Ο ένας τραγουδά με καθαρά φωνητικά στο ύφος που αρμόζει η μουσική τους ενώ ο δέυτερος ουρλιάζει σαν σε death metal μπάντα. Αν και ακούγεται λιγάκι αταίριαστο, ακούγεται πλήρως ευχάριστα {70}
\r\nΟι Count Raven, με το ’’Mammons War’’’ (2009). Λίγες επανασυνδέσεις μπαντών με νέο δίσκο μου εχει κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση σαν αυτή των Count Raven. Τo καινούριο τους πόνημα, 13 χρόνια μετά τον τελευταίο τους βάζει τα γυαλιά σχεδόν σε όλους στον doom/heavy ήχο. Κάθε τραγούδι και μια ευχάριστη έκλπληξη με τον Fondelius να αγγίζει την τελειότητα είτε ως μουσικός,είτε ως τραγουδιστής, είτε ως συνθέτης/τραγουδοποιός {85}
\r\nΟι Agent Steel, με το ’’Alienigma’’ (2007). Μεγάλη αγάπη αυτή μπάντα. Ο τρελός και η παρέα του ήξεραν να προκαλούν την φαντασία στιγουργικά αλλά πάνω από όλα με την speed metal φουρτούνα τους. Το λοιπόν, το ’’Alienigma’’ είναι ο μοναδικός δίσκος που δεν λατρεύω μιας και ο σύχρονος ήχος που επιδιώξανε έκλεψε αρκετά από την παλία τους αίγλη {65}
\r\nΟι Amorphis, με το ’’Silent Waters’’ (2007). Αφού πειραματιστήκανε αρκετά με prog και psyche φόρμες στους παλιότερους και πιο μέτριους δίσκους τους (εννοώ στα 00ς) ήρθε η σειρά του Silent Waters. Και με άφησε άναυδο με την ποιότητα του και πάλι. Ένα αμάλγαμα των παλιών και καινούριων Amorphis και η απόλαυση σπάει κοντέρ {85}
\r\nΟι Drudkh, με το ’’Estrangement’’ (2007). Και η Ουκρανία έχει βάλει το λιθαράκι στην metal πυραμίδα με τους Drudkh. Black metal, ατμοσφαιρικό, μελωδικό, με folk περάσματα και δομημένο έτσι ωστέ να αρέσκεται και από μη black metal οπαδούς. Το ’’Estrangement’’ δεν είναι ούτε ο καλύτερος, ούτε ο χειρότερος τους {75}
\r\nΟι The Vision Bleak, με το ’’The Wolves Go Hunt Their Prey’’ (2007). Δεν μπορείται να φανταστείτε πόσο ψηλά έχω στην εκτίμηση μου τους Empyrium. Ο ένας από τους δύο των Empyrium συνέχισε την μουσική του πορεία με τους Vision Bleak. Προσπάθησε δηλαδή διότι δεν φτάνει να τους δεί ούτε από μακριά. Το σκοτεινό, γεμάτο φρίκες και τέρατα μουσικό περιτύλιγμα όπως και η μουσική τους ουσιά δεν με παγίδεψε ποτέ {60}
\r\nΟι Mastodon, με το ’’Leviathan’’ (2004). Ντάξει, δεν υπάρχει άνθρωπος στον σημερινό metal Πλανήτη που να μην τους ξέρει. Εδώ έκαναν την υπέρβαση, και μουσικά και εμπορικά. Σύχρονος ήχος,εντελώς διαφορετικός από τα ακούσματα μου. Και όμως ανήκουν στην μικρή ομάδα από αυτούς που όχι μόνο ανέχομαι αλλά ευχαριστέμαι να ακούω {75}
\r\nΟι Dreadful Shadows, με το ’’Cycle’’ (1999).  Gothic metal, πιο metal από ποτέ για την ακρίβεια για αυτούς. Και μάλλον για αυτό επήλθε και διάλυση μετά. Και γοτθικό με την πραγματική έννοια, στο συναίσθημα δηλαδή, όχι από κοπελίτσες,φραμπαλάδες και θλιμμένες φατσούλες. Κατώτερος σαν δίσκος από τα προηγούμενα αλλά σε καλό επίπεδο {70}
\r\nΟι Katatonia, με το ’’Tonight’s Decision’’ (1999). Katatonia goes Alternative. Αυτό που σημαίνουν/υποδηλώνουν οι 3 προηγούμενες λέξεις. Χάνουν αρκετά από το σκοτάδι τους, γίνονται πολύ πιο ρυθμικοί και ευκολοάκουστοι. Προτιμώ τα παλιά και τα καινούρια τους περισσότερο από την μεσαία (σαν και αυτό) περίοδο.Βέβαια οι Katatonia δεν έχουν ούτε ένα στραβοπάτημα για μένα {70}
\r\nΟι Ancient Rites, με το ’’Fatherland’’ (1998). Η επιτομή τους σαν μπάντα. Κρατούν την black metal δύναμη τους και κεντούν το υφαντό τους με viking/φολκ κλωστές. Και ένα από τα αγαπήμενα μου ένθετα με ιστορικές πληροφορίες για κάθε τραγούδι βοηθώντας σε να χαθείς πιο έυκολα στον κόσμο τους {80}
\r\nΟι Death, με το ’’The Sound Of Perseverance’’ (1998). Ότι έχουν κυκλοφορήσει οι Death είναι το λιγότερο θεικό. O τελευταίος τους δίσκος έμελλε να είναι ένα prog metal αριστούργημα με ακραία φωνητικά. Χωρίς ακραία, ετοίμαζε τους Control Denied. Αγαπημένος δίσκος με μόνο την διασκευή να μην με τρελαίνει {95}
\r\nΟι Hallows Eve, με το ’’Death & Insanity’’ (1986).  Τους θεωρώ αδικημένουν μιας και δεν αναφέρονται σε κάθε thrash συζήτηση. Και θα έπρεπε μιας και τουλάχιστον οι τρείς πρώτοι τους τα σπάνε άσχημα με το thrash τους που άνετα σε υποχρεώνει αρκετά τραγούδια, ειδικά από τον συγκεκριμένο δίσκο να τους αποθηκεύσεις  στο μυαλό σου σαν ύμνους {80}

\r\n