Crystal Tears @ Eightball

\r\nΌταν ανακοινώθηκε το συγκεκριμένο live το μάρκαρα νοητικά στο ημερολόγιο μου γιατί δεν ήθελα να το χάσω με τίποτα. Όπως πολλοί από εμάς που ασχολούμαστε με την Ελληνική σκηνή ξέρουμε ,οι Crystal Tears είναι επαγγελματίες. Με μπροστάρη τον Χρυσάφη, τον οποίο θα βρεις σε όποιο live της πόλης και να πας, είναι από τις πιο σκληρά εργαζόμενες μπάντες της Θεσσαλονίκης και σίγουρα από τις πιο ακέραιες από πλευράς καλλιτεχνικών αλλά και επαγγελματικών επιλογών.
\r\n
\r\nΑντιμετωπίζουν επαγγελματικά την μουσική τους και προσπαθούν συνεχώς για το καλύτερο σε όλους τους τομείς. Ως εκ τούτου, λογικό είναι σε αυτό το live να δώσει το παρών η μισή σκηνή της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο, αφού κόπηκαν γύρω στα 250 εισιτήρια σύνολο παρά το καυτό συναυλιακο τριήμερο που έζησε η πόλη. Παντού μέσα στο 8ball ήταν διασκορπισμένοι μουσικοί από τοπικά συγκροτήματα. Ήρθαν να ακούσουν ένα φρέσκο συγκρότημα, από αυτά που αποτελούν ελπίδα για την Ελληνική σκηνή και ένα φτασμένο συγκρότημα από αυτά που αποτελούν τεκμήριο της.
\r\n
\r\nΟι Vermillion Days ξεκίνησαν με λίγη καθυστέρηση λογω των διάφορων διαδηλώσεων που γίνονταν στο κέντρο της πόλης και του αποκλεισμού ουσιαστικά του κέντρου από την αστυνομία, πράγμα που δυσκόλευε πολύ την έλευση του κόσμου. Μόλις ανέβηκαν στην σκηνή όμως δεν τους πηρέ πολύ ώρα για να ζεστάνουν τον κόσμο από κάτω. Ως εργατική μπάντα που είναι, μας παρουσίασαν μερικά νέα κομμάτια τους που πήγαιναν τέλεια με τα ήδη υπάρχοντα από το "In The Warfield" EP τους.
\r\n
\r\nΣυνολικά το συγκρότημα ήταν απλά καταιγιστικό, σφιχτός ήχος με έναν ντράμερ που ήταν η μηχανή που έδινε ενέργεια και νεύρο στο thrash metal τρένο τους το οποίο ερχόταν απειλητικά κατά πάνω μας πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές που έστρωναν οι 2 κιθαρίστες με τα riff τους.
\r\n
\r\nΟ Τάσος στο ρόλο του μηχανοδηγού ή αλλιώς μπασίστα-τραγουδιστή ούρλιαζε ακριβώς όπως άρμοζε στα κομμάτια τους.
\r\n
\r\n
\r\n
\r\nΗ διασκευή του Over the wall των Testament έκανε το μισό 8ball να μοσαρει και μένα να απορώ πότε θα ξεκολλήσει ο λαιμός του διπλανού μου από το πολύ χτύπημα. Συνολικά οι Vermillion Days με την επιλογή τους να βασίσουν το playlist κυρίως σε δικά τους κομμάτια, στα οποία πιστεύουν παρά πολύ και όχι σε σίγουρες διασκευές δείχνει ένα συγκρότημα που αν όλα πάνε καλά κάποια στιγμή θα μας δώσει μια πολύ δυνατή δισκογραφική δουλεία γεμάτη με τρομερά thrash-death κομμάτια.
\r\n
\r\nΠάρτε και το playlist.
\r\n
\r\nVermillion Days
\r\n
\r\nRevenge
\r\nVermillion Days
\r\nHomo Economicus
\r\nMurder Thoughts
\r\nPolitical Ambush
\r\nOver the wall(Testament)
\r\nIn the Warfield
\r\nBlind Obedience
\r\nMass Deception
\r\n
\r\nΗ ώρα όμως είχε έρθει για να ανέβουν οι Crystal Tears στην σκηνή.Αφού στήθηκαν τα όργανα τους στην σκηνή , ένα intro ξεκίνησε να παίζει από τα ηχεία , το όποιο τελείωσε ο Ian Parry (ex Elegy) από το πλάι της σκηνής (μόλις μου πει ο Χρυσαφης τι ήταν το intro θα σας το βάλω να το ακούσετε για να καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ). Αμέσως μετά ξεκινανε δυνατά με το Rock Survivors και αμέσως ο κόσμος συμμετέχει είτε τραγουδώντας είτε με μος και headbanging.
\r\nΟ Ian ήταν απολαυστικός στον ρολό του frontman, με άριστη επικοινωνία με το κοινό, αστεία ακόμα και stage diving στο A Touch Of Evil αν θυμάμαι καλά.
\r\nΑπέδειξε φυσικά πως είναι ένας τραγουδιστής παγκόσμιας κλάσης τραγουδώντας τα Don’t Talk To Strangers προς τιμήν του Dio φυσικά, και το A Touch Of Evil από Judas Priest πραγματικά τέλεια.
\r\n
\r\n
\r\n
\r\nΤα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ακολούθουσαν την αστείρευτη ενέργεια του και σπέρνανε ριφ, σόλο και δισολιες οι κιθαρίστες και ρυθμούς για να χτυπάς το κεφάλι σου ο Χρυσάφης και ο μπασίστας. Το κοινό πραγματικά ήταν μαζί τους και τραγουδούσε, χτυπιόταν, μέχρι και stage diving είχαμε σε κάποια φάση. Οι Crystal Tears έκλεισαν το live τους όπως έπρεπε, με το Rock Until We Fall και τον Ian να δίνει το μικρόφωνο στο κοινό, το οποίο ξελαρυγγιαζόταν κανονικά. Μετά το live και την καθιερωμένη υπόκλιση στο κόσμο, όλο το συγκρότημα κάθισε μέχρι αργά στο μαγαζί και μιλούσε με όποιον ήθελε να τους πει είτε ένα απλό μπράβο είτε κάτι παραπάνω, έβγαιναν φωτογραφίες και έπιναν τις μπύρες τους χαλαρά και όμορφα.
\r\n
\r\n
\r\n
\r\nΠεριττό να πω πως πέρασα καλά και όλα αυτά τα κλίσε, ότι κάποια Ελληνικά συγκροτήματα δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν πλέον από τα ξένα. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό μάλλον ακούει μονό τα νέα Maiden και Metallica και πηγαίνει μόνο στη Μαλακάσα για να θαυμάσει τους ήρωες της νιότης του.
\r\n
\r\nCrystal Tears
\r\n
\r\nIntro
\r\nRock Survivors
\r\nHeroes
\r\nMegas Alexandros
\r\nPredators
\r\nDon’t Talk To Strangers (Dio)
\r\nMaster of Deception
\r\nCrystal Tears
\r\nIntro/Stealer Of Minds
\r\nNightmare Serenade
\r\nWhen The Night Is Cold
\r\nA Touch Of Evil (Judas Priest)
\r\nThe X Generation
\r\nRock Until We Fall
\r\n
\r\nReport/Photos: Vassilis "Mr Krallis" Gogidis\r\n
\r\n\r\n

\r\n