Cathedral - The Carnival Bizarre

Οι Βρετανοί βετεράνοι του heavy/doom Cathedral στις 29 Απριλίου του 2013 κυκλοφόρησαν τον δέκατο και τελευταίο δίσκο τους με τον τίτλο ‘’The Last Spire’’ και μετά από λίγες μέρες διαλύθηκαν. Μια πορεία από το 1989, που είχε δώσει σε αυτόν τον ήχο, heavy/doom, πες το και stoner, αν θες τόσο να μας την σπάσεις. Που είχε δώσει δίσκους σαν τον πιο doom/death style ‘’Forest Of Equilibrium’’ το 1991. Τον πιο doomy ‘’The Ethereal Mirror’’ το 1993. Στο ενδιάμεσο eps σαν τα ‘’Soul Sacrifice’’ και ΄’λίγο πιο μετά ‘’Statik Majik’’ και ‘’Cosmic Requiem’’, εξαιρετικές κυκλοφορίες όλες, και στις 29 του Σεπτέμβρη του 1995, τον τιμώμενο εδώ δίσκο, ‘’The Carnival Bizarre’’. Και αυτός κυκλοφόρησε από την εταιρία τους Earache Records.

Ο Lee Dorian - φωνή, εγκέφαλος, θεατρική διάσταση, Gaz Jennings – κιθάρα, mellotron, ψυχή, νότες και πολλά άλλα, Leo Smee – μπάσο, mellotron, heavy as hell όγκος και ο ντράμερ Brian Dixon , ήταν η σύνθεση της μπάντας. Με τους δυο τελευταίους μόλις να έχουν μπει, αλλά παρέμειναν μέχρι και το τέλος στους Cathedral. Είχαν και βαρύ, heavy heavy καλεσμένο. Tony Iommi στο ‘’Utopian Blaster’’. Και το art work, βγαλμένο από το μυαλό του Lee Dorian, που συνέχισε την παράδοση εξαιρετικών εξωφύλλων και art work, σχεδιασμένο, από τον μόνιμο συνεργάτη τους Dave Patchett. Έχει κάνει και το ‘’Dance Of Death’’ των Iron Maiden. Δεν ξέρω όμως αν ενθουσιάζει αυτό και πάρα πολύ κόσμο.

Έτσι για ακόμα μια φορά πατάω play και η ευχαρίστηση του να ακούω το ‘’The Carnival Bizarre’’ και τους Cathedral ξεκινάει. ‘’Vampire Sun’’ με τις heavy κιθάρες, με πολύ Black Sabbath, με τα δυναμικά τύμπανα, κάνει την αρχή με heavy/doom διαθέσεις. Αλλά και διάθεση τρόμου, καθώς συνεχίζουμε με το κομμάταρο ‘’Hopkins (The Witchfinder General)’’ με τις γνωστές αναφορές στην γνωστή ταινία τρόμου ‘’Witchfinder General’’. Και με λίγη παραπάνω ενέργεια από ότι συνηθίζεται στον doom ήχο, αλλά κυρίως με μία εκπληκτική σύνθεση που παρουσιάζεται εδώ αριστουργηματικά. Κυκλοφόρησε σαν single, έγινε και video clipάρα, με σκηνές από την ταινία, και έναν τρελαμένο Lee Dorian.  Σε ολόκληρο το  ‘’The Carnival Bizarre’’ οι Cathedral βάζουν doom φόρμες, με πολλές Black Sabbath επιρροές, καθώς και γερές δόσεις 70ς rock.  ‘’Utopian Blaster’’ με Tony Iommi, άρα δεν χρειάζεται άλλη περιγραφή για του τι γίνεται με τις κιθάρες, αν και είναι το λιγότερο Sabbathικό από τα άλλα κομμάτια. ‘’Night Of The Seagulls’’ με μια καμπάνα να το ανοίγει, και αυτό να απλώνεται σε ένα αργό, Saint Vitus στυλ, tempo. ‘’Carnival Bizarre’’, και ένα heavy/rock κομμάτι φτιάχνει την διάθεση, με νότες και λόγια που φέρνουν σε 70s rock σχήματα. ‘’Inertias Cave’’ σε μια κλασική doomιά. Το ‘’Fangalactic Supergoria’’ είναι το δεύτερο πιο αγαπημένο από τον δίσκο, έχει μια φάνκυ αύρα και είναι άλλη μια όμορφη σύνθεση δοσμένη με μπόλικια δόση ενέργειας. ‘’Blue Light’’ με μελωδικό μπάσιμο και πάλι μια 70ς rock μυρωδιά να διαχέεται στην ατμόσφαιρα. ‘’Palace Of Fallen Majesty’’ και οι doomy ρυθμοί μαζί  με την τρομαχτική ατμόσφαιρα επιστρέφουν, μαζί με τα heavy riffs, ειδικά αυτό κάπου στην μέση του κομματιού, που λες και είναι σφυρηλατημένο από αμόνι. ‘’Electric Grave’’ το οποίο βάζει ένα γρήγορο ρυθμό με ένα εύστοχο riff να δίνει ότι καλύτερο στο τέλος του  ‘’The Carnival Bizarre’’.

Οι Cathedral μετά από ένα πολύ καλό σερί full lengths και eps, πετυχαίνουν με το ‘’The Carnival Bizarre’’ να συνεχίσουν σε αυτό το στιβαρό heavy/doom στυλ, αλλά και να μας δώσουν τον πιο δυνατό δημιουργικά αλλά και ευκολοάκουστο συνάμα δίσκο τους.