Reverend Bizarre - In the Rectory of the Bizarre Reverend

Στην Φιλανδία το 1995, ο Kimi Karki, κιθαρίστας, doom δημιουργός,  μεταγενέστερα πια Peter Vicar, μαζί με τον ντράμερ Juippi, που έφυγε σε δυο χρόνια και αντικαταστάθηκε από τον Jari Pohjonen (Erl Of Void,), και τον μπασίστα – τραγουδιστή Sami Albert Hynninen (Albert Witchfinder), δημιούργησαν τους Reverend Bizarre. Σκοπός τους να παίξουν doom metal που αγαπούσαν σαν αυτό των Saint Vitus και των Cathedral, σαν των Count Raven, άρα και όπως παεί η κάθε ανάλογη ιστορία,  να φτιάξουν βαρύ και ασήκωτο HEAVY METAL όπως το έφτιαξαν και μας το δίδαξαν οι Black Sabbath.

Οι τρεις αυτοί τύποι στα πρώτα τους χρόνια είχαν φτιάξει απλά δυο demos: Practice Sessions (1996) και Slice of Doom (1999). Στις 24 Νοεμβρίου του2002 κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο μέσω της Sinister Figure με τίτλο In the Rectory of the Bizarre Reverend. Ένας εξαιρετικός ζωγραφικός πίνακας κοσμεί το εξώφυλλο. Είναι το έργο, του διάσημου για τις ελαιογραφίες, Ισπανού Francisco Goya, (30 Μαρτίου 1746 – 16 Απριλίου 1828), Witches' Sabbath (The Great He-Goat), που φιλοτεχνήθηκε κάπου μεταξύ 1797 με 1798 και τώρα βρίσκεται στο μουσείο Lázaro Galdiano στην Μαδρίτη. Δηλαδή οι Reverend Bizarre σε κερδίζουν με τις πρώτες εντυπώσεις. Και το οπισθόφυλλο, μια φωτογραφία με τους τρεις μπροστά σε ένα τάφο, είναι χαρακτηριστικό metal ή καλύτερα doom metal αισθητικής.

Στα εβδομηνταπέντε λεπτά του το In the Rectory of the Bizarre Reverend, αλυσοδεμένοι ρυθμοί από heavy as hell κιθαριές, και βαρύ ως αμόνι rhythm section, σε έξι συνθέσεις μεγάλες σε διάρκεια κατά βάση. Αποκορύφωμα το εικοσιδύο λεπτών Cirith Uncle. Και όχι μόνο σε αυτό το επικής διάρκειας κομμάτι, αλλά γενικότερα η χρυσοποίκιλτη  φαντασία του  J.R.R. Tolkien είναι εμφατικά παρούσα στους στίχους. Το Burn In Hell πάντως που ανοίγει την αυλαία είναι ένα στιβαρό καθάριο Sabbathικό doom που κάνει την ατμόσφαιρα βαριά και το βαρομετρικό να φτάνει το πάτωμα. Οι Witchfinder και Vicar παίζουν μαζί ήδη πολλά χρόνια, και έτσι η μπάντα από τα πρώτα της αυτά δείγματα είναι μια μαύρη δυνατή μάζα, που καταπίνει τα πάντα. Αυτό δείχνει και το In the Rectory με το μπάσο, μαζί με τα τύμπανα, που γεμίζουν με όλη την σημασία της λέξεις τον ήχο, και την κιθάρα να βάζουν εκκωφαντικά την σφραγίδα τους, στην τρομαχτική στον τρόπο που αναπτύσσεται σύνθεση. The Hour Of Death, όσο πάει και η doom κατάσταση γίνεται όλο και πιο έντονη. Ξεκινάει πιο μελωδικά, αργά, και κρατάει αυτό το τέμπο, μέχρι τα τύμπανα να δώσουν το έναυσμα για να ξανά διδαχθούμε τον νόμο της doom βαρύτητας. Ποιος Νεύτωνας τώρα μπροστά σε ένα doom riff, ή μια doom μπασογραμμή. Sodoma Sunrise και κάπως έτσι συνεχίζουμε με τα φωνητικά εδώ να βγάζουν ένα απόκρυφο Ευαγγέλιο με τον τρόπο τους. Sodoma Sunrise, το μικρούλι της παρέας, ούτε έξι λεπτά. Ξεκινάει φουριόζο και φασαριόζικο, και δεικνύει ότι οι Reverend Bizarre είναι καλοί και στο ‘’Λακωνίζειν’’ . Και έρχεται το επικό σε διάρκεια, είπαμε εικοσιδύο και κάτι, σε θεματολογία, είπαμε J.R.R. Tolkien, αλλά και σε ήχο, δεν είπαμε, αλλά έχουν και κάτι από epic doom στον ήχο τους.

Μνημειώδης δίσκος, για αυτό και το εν λόγω κείμενο, το  In the Rectory of the Bizarre Reverend από τους Reverend Bizarre. Επηρεάστηκε από κλασικούς του ήχου, και επηρέασε τους νεότερους και έτσι κέρδισε ένα βαρύ όνομα στην doom ιστορία.