Marillion - Script For A Jester's Tear

Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 70, στην Μ. Βρετανία υπήρχε μια τεράστια φλέβα μουσικής δημιουργίας. Και με πολλές μουσικές, τόσο διαφορετικές, όσο και με σαφές Βρετανικό dna, μια νέας γενιάς που ήθελε να ξεχωρίσει και να αλλάξει τον κόσμο. Post punk, πρωτίστως punk, n.w.o.b.h.m., πρωτίστως heavy rock και heavy metal, φυσικά progressive rock κ.α. Οι Marillion πήραν από παντού, κυρίως από το προοδευτικό rock και το post punk και δημιούργησαν ένα δικό τους μουσικό και στιχουργικό χαρμάνι, που έμελλε να δώσει το προοδευτικά, post punk, post rock, φώτα του στους επόμενους. Το ονόμασαν neo – progressive και κάτι θα ήξεραν. Στην αρχή το όνομα τους ήταν Silmarillion. Από το πασίγνωστο βιβλίο του J.R.R. Tolkien. Ο Derek William Dick γνωστός σαν Fish είναι ο τραγουδιστής. Και αυτός που έβαζε τα λόγια. Ο Mark Kelly, ο οργανίστας. Ο Steven Rothery ο κιθαρίστας. Ο Peter Trewavas ο μπασίστας και ο Mick Pointer ο τυμπανιστής.

Ο πρώτος δίσκος των Marillion είχε τον τίτλο ‘’Script For A Jester Tears’’ και κυκλοφόρησε από την πολυεθνική E.M.I. στις 13 του Μάρτη του 1983. Χαρακτηριστικό εξώφυλλο, από τον Mark Wilkinson, χαρακτηριστικός όμως και ο ήχος, που έμελλε να είναι ο κλασικός και απόλυτα αναγνωρίσιμος δικός τους ήχος. Έξι μεγάλες, οι συνθέσεις του ‘’Script For A Jester Tears’’. Από το πρώτο κομμάτι, φερώνυμο του δίσκου, η ανάγκη να βάλουν στις συνθέσεις νέες φρέσκες ιδέες, πάνω στις King Crimson, Pink Floyd επιρροές τους, μας βγάζει σε κάτι μελωδικό και προοδευτικό συνάμα. Βάλτε και κάποιες μικρές αχνές επιρροές από τους πιο punk The Stragglers στο επόμενο ‘’He Knows You Know’’. Πιο 70ς rock, με ιδιαίτερες αλλαγές, ακούγεται το ‘’The Web’’. Όμως σε αυτό όπως και στο  ‘’Garden Party’’ οι Marillion δίνουν πιο απλόχερα τις όποιες καινοτόμες ιδέες τους, που πρόσθεσαν, με μαεστρία σε αυτές των επιρροών τους, δημιουργώντας τον δικό τους μουσικό κόσμο. Αυτός ο κόσμος, μαζί  με τα φωνητικά του Fish μας δίνουν  τους βασικούς λόγους να μιλάμε τριάντα έξι χρόνια μετά για το ‘’Script For A Jester Tears’’. Σε πιο κλασικά μοτίβα το ‘’Chelsea Monday’’, κάπως πιο βαριεστημένο, σαν να μιλάει για μια ρουτινιάρικη Δευτέρα. Αντιθέτως το ‘’Forgotten Sons’’ ξαναβάζει το punk των The Stranglers μαζί με το neo prog κάνοντας ένα οκτάλεπτο μουσικής να περιέχει απίστευτα πολύ μουσικό περιεχόμενο. Κάτι που μέσες άκρες ισχύει και για τα αλλά κομμάτια του δίσκου, απλά εδώ ακόμα πιο πολύ.

Ντεμπούτο, στολίδι και σημαδούρα του prog rock το ‘’Script For A Jester Tears’’ των Marillion. Και ήταν το εφαλτήριο για μια πολύ μεστή αλλά και ονειρική πορεία, με αρκετές δισκάρες μέχρι και σήμερα.