Hypocrisy - Abducted

Τέτοιες μέρες πριν είκοσι έξι χρόνια κυκλοφορούσαν οι Hypocrisy, ένα από τα πιο γνωστά και επιδραστικά death metal σχήματα της Σουηδίας, τον τέταρτο τους ολοκληρωμένο δίσκο ‘’Abducted’’. Και το κυκλοφόρησαν μέσω της Nuclear Blast, στις 13 του Φλεβάρη του 1996.

O Peter Tägtgren είναι ένας πολυπράγμων άνθρωπος και μουσικός. Ηγείται αυτής της πορείας των Hypocrisy καθώς και του άλλου, αρκετά και ίσως ενοχλητικά διαφορετικού σχήματος του, των Pain. Και έχει κάνει πάμπολες παραγωγές, που σε αυτές έχει βάλει με σαφήνεια το μουσικό του στίγμα, αλλά και την πρωτοποριακή και προοδευτική του καλλιτεχνική ταυτότητα. Εδώ στα πρώτα χρόνια των Hypocrisy ο καθάριος death metal ήχος, μπολιασμένος από τα Σουηδικά χώματα, είναι εδώ παρόντας. Σαν φυσική συνέχεια από το ‘’Osculum Obscenum’’ και σαν φυσική εξέλιξη του ήχου και του ύφους των Hypocrisy το ‘’Abducted’’ το Σουηδικός death metal στυλ και η κλασική death metal ακρότητα συνυπάρχουν αναρχοαυτόνομα μέσω της Peter Tägtgren καλλιτεχνικής παράνοιας. Το ‘’The Gathering’’ με τον space τρόπο του μας βάζει σε ένα τόπο και χρόνο φαντασίας, σε ένα ‘’Roswell 47’’ τοπίο. Ένα από τα γνωστότερα και επιδραστικότερα, κυρίως για τους ιδίους τους Hypocrisy. Τις πιο black metal στιγμές τους τις χώρεσαν στο επιθετικό ‘’Killing Art’’ σε μια ακραία death/black φάση. Οι τόνοι πέφτουν στο δεύτερο μέρος του The Arrival Of The Demons (part II), το πρώτο μέρος ήταν στον προηγούμενο δίσκο The Fourth Dimension. Εδώ έχει γίνει τρομερή δουλειά στις κιθάρες και στην φωνή. Deathιές ξεγυρισμένες στο ‘’Buried’’. Τι άλλο με τέτοιο τίτλο, που βάζουν τα μελωδικά του αλλά Σουηδικά στο ομώνυμο ‘’Abducted’’ και στο ακόμα πιο μελωδικό και σε σημεία πιο heavy ‘’Paradox’’. Ως εδώ στου ‘’Abducted’’ τα μισά βλέπουμε και με ευχαρίστηση ακούμε αυτό το πάντρεμα death και μελωδίας, κυρίως στα εξαιρετικά σολαρίσματα, συν και κάποιες μοντέρνες Peter Tägtgren να αχνοφαίνονται, καθώς δεν είχε εισχωρήσει ο Pain ιός στον οργανισμό σου. Αν και το σημείο χωρίς επιστροφή ‘’Point Of No Return’’ αυτές οι νέες ιδέες παρουσιάζονται εντονότερες και σβήνουν στο έντονο headbanging που σου προκαλεί ο ρυθμός των τυμπάνων και τις κιθάρας. Πάλι το μελωδικό στοιχείο προβάλλεται στο ‘’When The Candle Fades’’ με κάποια ψήγματα death/doom να το περιβάλλουν, ώστε να πάμε στο αργόσυρτο και βαρύ death του ‘’Carved Up’’ με την ομοβροντία τυμπάνων και κιθάρας να βάζει φωτιά. Μία νέα πνοή και νέα ηχητική χροιά, δίνει το δίλεπτο ορχηστρικό ‘’Reflection’’ που με διάφορους θορύβους και μελωδία στέκει μονάχο του, πριν την μελωδική επίθεση του ‘’Sliping Away’’. Από εδώ και πέρα ακούμε και τα synths που δίνουν αυτήν την διαφορετική χροιά στον ήχο των Hypocrisy. Μια, ναι θα μπορούσα να την πω μπαλάντα. Και θα μπορούσα να πω ότι μαζί με το ‘’Roswell 47’’, ότι πιο όμορφο και καλύτερο υπάρχει εδώ. Ακουστική, ηλεκτρική αλλά και με φρέσκιες – μοντέρνες ιδέες, λόγω και τον synths, πανδαισία. Το ‘’Drained’’ κλείνει το ‘’Abducted’’, πάλι με ακουστική μπαλαντοειδή διάθεση. Με το ‘’Abducted’’, ο Peter Tägtgren και οι Hypocrisy κράτησαν την πιο ακραία και την πιο μελωδική death metal πλευρά τους, δείχνοντας και τις heavy καταβολές τους, αλλά και την δημιουργική προοδευτική και πιο μοντέρνα τους αισθητική. Και όλα αυτά μέσα σε ένα εξαιρετικό songwriting και μια πολύ καλή απόδοση και παραγωγή και των ένδεκα συν δύο ορχηστρικών κομματιών του δίσκου. Το ‘’Abducted’’ είναι ένας απολαυστικός death δίσκος.