W.A.S.P. - The Crimson Idol

‘’W.A.S.P.’’ 1984, ‘’The Last Command’’ 1985, ‘’Inside The Electric Circus’’ 1986, ‘’The Headless Children’’. Αυτό ήταν μια άσκοπη επιθεώρηση της metal history. Της ιστορίας των W.A.S.P. που έδωσαν αυτές τις τέσσερις κλασικές, μνημειώδης για πάρα πολλούς, δισκάρες. Ο κύριος Steven Edward Duren, ο ποιος? Ο κύριος Blackie Lawless είχε δώσει τόσα πολλά και είχε κερδίσει άλλα τόσα από την αγαπημένη μας σκληρή μουσική. Και οι φήμες για τα αρχικά W.A.S.P. έδιναν και έπαιρναν. Κάνοντας το όλο σκηνικό σκαμπρόζικο και άκρως γαργαλιστικό. Με ακραία και άκρως γαργαλιστική θεματολογία.  Αλλαγή δεκαετίας και κάποιες αλλαγές λαμβάνουν χώρα στο κεφάλι του Blackie. Και έτσι ετοιμάζει με δημιουργικό οίστρο και καλλιτεχνική μανία έναν concept δίσκο. Μια rock opera. Τίτλος ‘’The Crimson Idol’’. Κυκλοφόρησε μέσω της Capitol Records την 1η του Αυγούστου του 1992. Και οι ζωές πολλών από εμάς, ίσως και του ιδίου του Blackie, άλλαξαν. Ο ίδιος έγραψε λόγια, μουσικές, έπαιξε όλες τις κιθάρες, σχεδόν, το μπάσο, τα πλήκτρα και φυσικά ερμήνευσε. Τον βοήθησαν στις lead κιθάρες οι Bob Kulick και Doug Aldrich (DIO) στα solos και στα τύμπανα οι Stet Howland και ο Frankie Banali  των Quiet Riot. Αν κυκλοφορούσε το ‘’The Crimson Idol’’ με το όνομα του δεν θα ήταν ένα φρικτό ψέμα. Αλλά οι W.A.S.P. ήταν το μεσαίο του όνομα.

Μια ιστορία που απλώνεται σε περίπου μιας ώρας μουσική πανδαισία και σε δέκα κομμάτια. Ένας νέος που γίνεται ανέλπιστα rock star και η ζωή του πέφτει πάνω στον τοίχο της μουσικής βιομηχανίας. Κάτι από τον εαυτό του, την ζωή του δηλαδή. Κάτι σαν μια ιδέα από βιβλίο του Pete Townshend.  Και έτσι οι νότες, συνθέσεις μελωδίες, ιντερλούδια κυρίως ακουστικά αλλά και τα λόγια παίρνουν τον πρώτο λόγο. Αυτά που αιωρούνται είναι όλα όσα θέλει να βγάλει από μέσα του ο Blackie ή θέλει με τον τρόπο του να μπουν μέσα μας. Και αυτό γίνεται με τον απλούστερο μεν, δυσκολότερο δε, αλλά τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Την μουσική. Τα τραγούδια. Τα κομμάτια του ‘’The Crimson Idol’’ που το ένα μετά το άλλο μεταφέρουν την ιστορία. Στα ακουστικά σημεία, στα ξεσπάσματα στις κιθάρες αλλά και στην ερμηνεία του ρόλου πρωτίστως και των κομματιών από τον Blackie κρύβεται η ψυχή και η ουσία της όλης ιστορίας. Αλλά και η ψυχή και η ουσία των όσων ακούμε και γουστάρουμε. ‘’The Titanic Overture’’ με την ηρεμία να εναλλάσεται με μια metal κατάσταση.To  ‘’The Invisible Boy’’ αναρωτιέται ‘’who am I’’ μέσα σε κλασικές W.A.S.P. μουσικές φόρμες. Μέσα στα ‘’Arena of Pleasure’’ και στο γαμηστερό ‘’Chainsaw Charlie (Murders in the New Morgue)’’ ο Jonathan μιλάει και συνομιλεί για λάμψη, για λεφτά και δόξα. Μιλάει και για το πώς θυσιάζεις ψυχή και σώμα για να τα αποκτήσεις. ‘’The Gypsy Meets The Boy’’, ‘’Dr Rockter’’ και οι θυσίες μαυρίζουν ψυχές. Και πια ‘’mama, look what I've become’’,  ‘’I Am One’’ και το πλήθος παραληρεί, ‘’The Idol’’ και ο Jonathan μονολογεί.  Το μπαλαντοιδές ‘’Hold On My Heart’’ δίνει σπαραξικάρδια σκυτάλη στο εννιάλεπτο ‘’The Great Misconceptions of Me’’ που ο Jonathan αποκαλύπτεται στο κοινό του και προφανώς και στον γνωστό –άγνωστο εαυτό του.

Πρόσφατα το ‘’The Crimson Idol’’ έγινε μια πολύ αναμενόμενη ταινία. Και τον Φλεβάρη του 2018 κυκλοφόρησε soundtrack με τον τίτλο ‘’ReIdolized (The Soundtrack to the Crimson Idol)’’.  Όπως και να έχει μιλάμε για μια μεγάλη στιγμή, ένα σπουδαίο έργο στα χρονικά ολάκερης της μουσικής και όχι μόνο του σκληρού ήχου.