220 VOLT - Power Games

Λίγα πράγματα στη ζωή έχουν την απλότητα και το μεγαλείο του κλασικού heavy metal ήχου. Ούτε heavy/power, ούτε power/progressive, ούτε thrash, αλλά απλό heavy metal, που το ακούς και λυγίζεις όσα χρόνια και να περάσουν. Οι τρεις πρώτοι δίσκοι των 220 Volt, του σπουδαίου αυτού Σουηδικού συγκροτήματος, έχουν πολλές τέτοιες στιγμές, αλλά το δεύτερο LP τους, “Power Games”, ξεχωρίζει λίγο περισσότερο - και ως προς το σύνολο των καλών συνθέσεων και ως προς το γεγονός ότι τα υπόλοιπα φλέρταραν συχνά με το hard rock της εποχής. Σε όλα τα τραγούδια του “Power Games”, αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο τι σήμαινε heavy metal για έναν οπαδό στις αρχές-μέσα της δεκαετίας του ’80.

Σοβαρά, επικού τύπου φωνητικά από τον μεγάλο Jocke Lundholm που δε χρειάζεται να τσιρίζει για να ακουστεί δυναμικός. Κιθάρες που σέβονται όλο το φάσμα του πρώιμου heavy metal, από τους UFO έως τον Dio και το NWOBHM, που σε κερδίζουν άνετα χωρίς ανούσιους εντυπωσιασμούς. Ένας ήχος που είναι τόσο κλασικός και συγκινητικός όσο οι πρώτοι δίσκοι του Ozzy, του Dio, των Ιron Maiden και τόσων άλλων ηρώων που έχτισαν έναν μύθο που δυστυχώς δύσκολα θα επαναληφθεί και που η νέα γενιά δείχνει δύσκολα να καταλαβαίνει.

Από τις πρώτες νότες του “Airborne Fighter” ο ακροατής χάνεται σε μια μουσική που μπλέκει το επικό συναίσθημα με τον μελωδικό δυναμισμό, μόνο με τον τρόπο που το heavy metal μπόρεσε να κάνει. Το ίδιο ισχύει και για το “Over The Top”, που σε συνεπαίρνει με το πανέμορφο ρεφρέν του και τους φοβερούς στίχους “you need a sensational break to take you through the crowd”. Απλές, μαγικές στιγμές που είχαν μια ισορροπία στον ήχο τους, που σήμερα δείχνει σε έναν οπαδό που πράγματι κρύβεται η ουσία.

Από τα πιο δυναμικά κομμάτια, όπως το “Firefall” που θα το ζήλευαν οι καλύτερες NWOBHM μπάντες της εποχής, έως τα πιο επικά “Child or Beast” και “Night Without End”, ή την υπέροχη  μπαλάντα “Carry On”, το συγκρότημα αφήνει τη σφραγίδα του, με έναν τρόπο που μόνο οι μεγάλες μπάντες μπορούσαν. Ήταν λες και ήξερε ότι θα φτιάξει ένα δίσκο για αυτούς που όταν θα νοσταλγούσαν τον παλιό απλό και αγνό ήχο, θα γύριζαν στο άλμπουμ αυτό, και εκεί θα έβρισκαν ό,τι πάντα έψαχναν.

Η καλή μουσική ποτέ δε σταματά, και το heavy metal έτσι ήταν πάντα. Η καλύτερη μουσική για να διασκεδάζεις, να προβληματίζεσαι, να ταξιδεύεις, να ονειρεύεσαι και να ξεφεύγεις. Η διαφορά με τα άλλα είδη, είναι ότι το heavy metal τα πετύχαινε όλα αυτά ταυτόχρονα και με μεγαλύτερη ένταση. Έτσι και οι 220 Volt ολοκλήρωναν τον σκοπό αυτό με τον καλύτερο τρόπο. Ποτέ δεν είναι αργά να ανακαλύψει κάποιος μια μπάντα από τα παλιά, που είχε τόνους αυθεντικότητας και τιμιότητας, ειδικά αν βλέπει ότι κατά στιγμές δε βγαίνει κάτι σημερινό που να τον καλύπτει.

“You are in need of a helping hand
to take you through the promised land
Don't ever hesitate to go”.