Absu - The Third Storm of Cythrául

Το Black/Thrash metal πλέον χαίρει μαζικής αποδοχής και απόλαυσης. Όχι ότι παλιότερα δεν συνέβαινε. Λογικό, μιας και οι πρώτες μπάντες που το δοκίμασα είχαν ένα παρθένο ακροατήριο και γενικότερα ήταν πολύ καλού επιπέδου. Ας μην ασχοληθούμε με μπάντες που άμεσα ή έμμεσα συνδύασαν αυτά τα δυο είδη, όπως οι Bathory, Celtic Frost, Bulldozer,Sodom. Ευρωπαική υπόθεση. Αργότερα ήρθαν χτυπήματα και από τις άλλες ηπέιρους. Οι Ιαπωνέζοι Sabbat με το τρομερό ‘’Envenom’’ για την Ασία και οι Τεξανοί Absu με το ‘’Barathrum’’ για την Αμερική. Οι δεύτεροι, έχοντας όνομα παρμένο από την Σουμεριανή Μυθολογία, ασχολήθηκαν και στιχουργικά με αυτό το θέμα, όπως και στο δεύτερο τους , εξίσου τρομερό άλμπουμ ‘’The Sun Of Tiphareth’’. Πλέον ως τριάδα από πεντάδα, πραγματικά μας είχανε ξεσκίσει τα σωθικά στην εποχή τους. Thrash metal με 100m/h , τσιριχτά φωνητικά, κοφτερά riffs, και αποκρυφιστική ενδυμασία/βάψιμο. Και τραγουδούσε και ο ντράμμερ, από τις ελάχιστες περιπτώσεις που είχαμε στην μουσική μας. Στη συνέχεια, από το ‘’The Third Storm Of Cythraul’’ του 1997, για το ep ‘’In The Eyes…’’ και το ‘’Tara’’ άλμπουμ του 2001, ασχολήθηκαν με την Κέλτικη μυθολογία. Και πάλι το τρίο θριάμβευσε μουσικά άρα το στιχουργικό κομμάτι πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Δυστυχώς διαλύθηκαν μετά. Ο Proscriptor επανασύνδεσε την μπάντα το 2007 και έχει κυκλοφορήσει άλλους δυο πολύ καλούς δίσκους αλλά η αλήθεια είναι ότι κάτι τους λείπει από την μαγεία που δημιουργούσε η τριάδα Proscriptor/Equitant/Shaftiel.

Μόνο βάζοντας την φαντασία μου μπορώ να ‘’δω’’ τον Prosciptor να παίζει τόσο μανιασμένα και να τραγουδάει συγχρόνως. Λέξεις εκσφεντονίζονται από κάθε κατεύθυνση ενώ όλο το υπόλοιπο σώμα του χρησιμοποιείται πίσω από το drum kit. Ο τυπάς παίζει απίστευτα πράγματα, πραγματικά κερδίζει την παράσταση και λίγες είναι οι μπάντες που τα drums κάνουν την ειδοποιό διαφορά. Διεγερτικοί ρυθμοί που παρασέρνουν, δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα. Αλλαγή στην αλλαγή, παίζουν πορωμένα και σκοτεινά μαζί, τιμώντας και τα δυο είδη που υπηρετούν. Σκληροί και βλαβεροί για τον οργανισμό, ο σβέρκος σας θα επιδοθεί σε μια ασταμάτητη νευρική εκτόνωση. Η τριάδα παίζει χωρίς αντίπαλο. Λες και είναι δέκα άτομα, καθένας τους χρησιμοποιεί την νοσηρή του φαντασία και την πραγματοποιεί στο όργανο που κρατά. Μια δαιμονική φωνή από άλλο κόσμο τους απογειώνει ενώ ολική καταστροφή πραγματοποιείται στις ηχητικές επάλξεις. Τα έγχορδα στροβιλίζονται και μέσα από τον διαπεραστικό τους ήχο ανοίγουν τις πύλες της απόλαυσης και του αποκρυφισμού. Μια δόση επικού προστίθεται μέσω των εφέ και την θεματολογίας.

Τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς ούτε στιγμή ηχητικής σιωπής και ξεκούρασης. Με τέτοιους ύμνους δεν την θέλουμε. Για κοντά στα σαράντα λεπτά ηδονιζόμαστε στις τάχιστες εκτελεστικές και συνθετικές δημιουργίες που μας εξιτάρουν ποιοτικά και ποσοτικά. Χέρια πόδια τραντάζονται ασταμάτητα και οποιαδήποτε προσπάθεια να συναγωνιστούμε την χροιά και την γρηγοράδα στην φωνή, αποτυγχάνει με πάταγο. Πιασάρικες και επαναλαμβανόμενες λέξεις-κλειδιά που σε μαγνητίζουν. Φιλήδονες μελωδίες που πηγάζουν από το σκοτάδι σαν ερπετά που δεν παίρνεις χαμπάρι και κινούνται τόσο γρήγορα αλλάζοντας φορά και κατεύθυνση. Η λεγεώνα των Absu σημαδεύει και ευστοχεί. Γεμάτοι ενέργεια και πάθος, τεχνική και δύναμη. Νιώθουν πλήρεις μόνο όταν οι πολεμικές τους επιχειρήσεις λαμβλάνουν οριστικό τέλος και ο ακροατής είναι εντελών νικημένος. Δεν υστερούν σε τίποτα, δεν υπάρχει ούτε λεπτό σε τραγούδι που να βαριέσαι . Ακόμα και το εξώφυλλο είναι εκπληκτικό. Και η παραγωγή πεντακάθαρη αλλά όχι ψεύτικη.