Accept - Staying A Life

\r\n  \r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n21 Μαΐου 1993. Ένα από τα νεανικά μου όνειρα έγινε επιτέλους\r\nπραγματικότητα. Λίγο μετά τις 9 το βράδυ οι αγαπημένοι μου ACCEPT βγήκαν στην σκηνή του ασφυκτικά γεμάτου  ΡΟΔΟΝ και μου χάρισαν δυο από τις πιο\r\nευτυχισμένες ώρες της ζωής μου. Χωρίς εντυπωσιακά σκηνικά, χωρίς φαντεζί φώτα\r\nκαι άλλα "καλούδια" παρά μόνο με την δύναμη και την αυθεντικότητα της μουσικής\r\nτους, αυτή η γκρουπάρα από το Solingen\r\nέκανε τον κόσμο να παραληρεί, να χτυπιέται και να τραγουδάει εκστασιασμένος,\r\nπαίζοντας χωρίς σταματημό όλους τους Metal ύμνους για τους οποίους τους αγαπήσαμε και τους λατρέψαμε.\r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n Έχοντας πρόσφατα επανασυνδεθεί και έχοντας κυκλοφορήσει το πολύ καλό Objection Overruled,\r\nη μπάντα ήταν σε τρομερή κατάσταση και ήταν φανερό ότι τους είχε λείψει η επαφή\r\nμε το κοινό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα μονίμως ζωγραφισμένα χαμόγελα στα πρόσωπα\r\nτων Udo, Wolf, Baltes και Kaufmann, οι οποίοι έβλεπαν γεμάτοι χαρά τον κόσμο να\r\nανταποκρίνεται με τον καλύτερο τρόπο στην μουσική τους και να το διασκεδάζει\r\nαφάνταστα. Ο Udo, αν και είχε εκείνη την εποχή\r\nκάποια προβλήματα υγείας, δεν καταλάβαινε τίποτα και σαν γερμανικό τανκ\r\nσυνέχιζε να "επιτίθεται" προς εμάς γρυλίζοντας και τραγουδώντας χωρίς να δείξει\r\nκανένα σημάδι κόπωσης όπως όλοι περίμεναν και δείχνοντας με τον καλύτεροι τρόπο\r\nότι αν το λεει η καρδιά σου και η ψυχή σου τίποτα δεν είναι ικανό να σε\r\nσταματήσει. Ο Wolf ήταν\r\nπραγματικά εντυπωσιακός, με την ξανθιά του χαίτη και την λευκή Gibson Flying V του, παίζοντας φοβερά\r\nπράγματα και μην αφήνοντας σε καμία περίπτωση να φανεί το κενό της δεύτερης\r\nκιθάρας, ενώ οι Baltes και Kaufmann ήταν\r\nκαταπληκτικοί, με τον τελευταίο ειδικά να "σκάβει" ασύστολα, "θαμμένος" πίσω\r\nαπό το drum kit\r\nτου. Κρίμα που στο τέλος, όταν και έπιαναν το Fast As A Shark ήμουν\r\nτόσο εξαντλημένος, μην έχοντας κάνει σωστή...κατανομή δυνάμεων, που δεν είχα το\r\nκουράγιο όχι μόνο να "χτυπηθώ" αλλά ούτε να απολαύσω όσο θα έπρεπε τις φοβερές\r\n"διπλομποτιές" του...Όπως δεν είχα το κουράγιο ούτε να ψελλίσω το ρεφρέν του Balls To The Wall που έκλεισε εκείνη την υπέροχη συναυλία, με τον κόσμο να\r\nχειροκροτά ασταμάτητα και να αποθεώνει αυτή την τεράστια μπάντα. \r\n

\r\n

\r\nΕκείνη την νύχτα, εκείνη την συναυλία, δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ.\r\nΜπορεί εκείνη την εποχή να είχα την τύχη να δω κορυφαία συγκροτήματα στα πολύ\r\nπάνω τους, όπως οι IRON MAIDEN, KING DIAMOND, METALLICA, RUNNING WILD, CANDLEMASS, SEPULTURA, MANOWAR όμως σε κανένα από αυτά τα live δεν ένοιωσα την απίστευτη πώρωση\r\nκαι ευχαρίστηση όπως με τους ACCEPT. Αν θέλετε και\r\nεσείς να πάρετε μια πολύ μικρή τζούρα από αυτά που έζησα εκείνο το βράδυ, δεν\r\nέχετε παρά να ακούσετε το καταπληκτικό live άλμπουμ τους Staying A Life. Τα\r\nκομμάτια ηχογραφήθηκαν το 1985 στην Osaka κατά την περιοδεία του Metal Heart, και πρώτης του συγκροτήματος στην Ιαπωνία, όμως τελικά\r\nκυκλοφόρησαν με την μορφή του διπλού LP το 1990 και το οποίο στην ουσία ήταν ένα tribute στο θρυλικό αυτό συγκρότημα\r\nκαθώς είχαν διαλυθεί λίγο καιρό πριν. Ουσιαστικά βέβαια είχαν διαλυθεί από το\r\n1987 όταν και είχε αποχωρήσει ο Udo γιατί\r\nπολύ απλά οι ACCEPT χωρίς\r\nαυτόν δεν είναι οι ACCEPT. Άργησαν βέβαια να το\r\nκαταλάβουν, έχοντας κυκλοφορήσει κάποιο Eat The Heat με\r\nκάποιον David Reece στα φωνητικά αλλά τέλος πάντων, κάλιο αργά παρά ποτέ. \r\n

\r\n

\r\n

\r\n ACCEPT - Metal Heart (live in Osaka 1985) \r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\nΤο ίδιο βέβαια ισχύει και για την εταιρεία τους που κράταγε "κρυμμένες"\r\nτόσα χρόνια αυτές τις ηχογραφήσεις, των οποίων μάλιστα η ποιότητα είναι\r\nκαταπληκτική. Ο φανταστικός ήχος είναι "κρυστάλλινος", απόλυτα "διαυγής" και\r\nπολύ βαρύς αλλά και γενικότερα η παραγωγή είναι άψογη και την είχε επιμεληθεί ο\r\ndrummer του\r\nσυγκροτήματος Stefan Kaufmann.\r\nΑπό την άλλη, και το συγκρότημα ήταν τότε στο pick της ένδοξης καριέρας του και αυτό\r\nφαίνεται ή μάλλον ακούγεται καθώς οι εκτελέσεις όλων των κομματιών είναι\r\nπραγματικά το κάτι άλλο. Αν και είναι μάταιο να προσπαθείς να ξεχωρίσεις κάποιο\r\nαπό αυτά, εν τούτης όμως όπως και κάθε άνθρωπος έτσι και εγώ έχω τις\r\n"αδυναμίες" μου. Μια από αυτές είναι η τρομερή και  πάρα πολύ heavy εκτέλεση του Breaker, ενώ τα ίδια ισχύουν και για το Love Child, όπου τα\r\n"ξυραφένια" riffs των Wolf και Fischer είναι μια\r\nπραγματική απόλαυση. Απολαυστικός είναι και ο Udo σε όλη την διάρκεια του live αλλά και ειδικότερα στο Up To The Limit, όπου με μια φωνή\r\nθαρρείς γεμάτη μίσος "γρυλίζει" στην πρώην αγαπημένη του: "...the most I love you is when you’ re gone..."!!! Πέστα αγόρι\r\nμου...Χώστα  παιχταρά μου!!! Αντίθετα,\r\nκανένα μίσος δεν θα ακούσετε στην ερμηνεία του στο πολύ αγαπημένο μου Neon Nights, το οποίο θα\r\nβρείτε ως bonus track\r\nστο Cd, μαζί με το Head Over Heels και το Burning, σε μια\r\n"χειμαρρώδη" και καταπληκτική επτάλεπτη εκτέλεση. Θα πρέπει επίσης να ακούσετε\r\nτο Princess Of The Dawn,\r\nόπου αποκαθίσταται θα έλεγα η "τάξη", με το κομμάτι να τελειώνει όπως θα έπρεπε\r\nκαι όχι όπως απότομα και πολύ "άστοχα" συμβαίνει στην studio version. Και το ίδιο το\r\nσυγκρότημα βέβαια είχε πει για αυτό ότι ήταν μία ιδέα που δεν τους βγήκε τελικά\r\nόπως θα ήθελαν και εδώ θα καταλάβετε το γιατί. Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ είναι\r\nγιατί "πετσόκοψαν" έτσι το Restless And Wild,\r\nτο οποίο είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους και\r\nεδώ το παίζουν στην κυριολεξία μισό. Αυτό και αν ήταν μία ιδέα που δεν τους\r\nβγήκε με τίποτα αλλά τέλος πάντων, αυτό το μικρό "ψεγάδι" δεν είναι δυνατόν να\r\n"στιγματίσει" αυτό το υπέροχο live\r\nάλμπουμ, το οποίο κλείνει με δυο από τα old time classics τους, πρώτα το Fast As A Shark και μετά το Balls To The Wall σε μια δεκάλεπτη extended version, όπου η μπάντα\r\n"παίζει" με το κοινό και αυτό ανταποκρίνεται με το παραπάνω, όσοι βέβαια δεν\r\nείχαν την ατυχία να είναι σε..."κωματώδη" κατάσταση, όπως ήμουν εγώ στο ΡΟΔΟΝ\r\nκάποια χρόνια αργότερα... \r\n

\r\n

\r\nΤο Staying A Life ήταν, είναι και\r\nθα είναι για πάντα ένα από τα πολύ αγαπημένα μου άλμπουμ. Ο καταπληκτικός του\r\nήχος αλλά και η εξαίρετη απόδοση από αυτό το συγκρότημα ΘΡΥΛΟΣ είμαι σίγουρος\r\nπως θα σας οδηγήσουν και εσάς σε μια ανεπανάληπτη Μεταλλική πανδαισία διάρκειας\r\n1 ώρας και 36 λεπτών. Από την στιγμή που θα πατήσετε το play μέχρι την στιγμή που θα τελειώσει και το\r\nδεύτερο Cd, θα κάνετε ένα μοναδικό\r\nταξίδι σε μια εποχή όπου κυριαρχούσαν η ποιότητα, η αυθεντικότητα, η καρδιά και\r\nη ψυχή των μουσικών. Μην στερήσετε από τον εαυτό σας την ευκαιρία να ζήσει αυτή\r\nτην υπέροχη εμπειρία. \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΑντώνης "The Nightrider" Αλεξανδρόπουλος\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n \r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n  \r\n

\r\n
\r\n

\r\n \r\n

\r\n