AC/DC - Flick of the switch

Το "Flick of the switch" έχει φάει κατά καιρούς πολλή και άδικη χολή, καθώς κυριαρχεί η γενική εντύπωση ότι είναι από τους πιο αδύναμους δίσκους των AC/DC, πράγμα που οφείλεται -λέει ο θρύλος- στην απόλυση όλων όσων περιστοίχιζαν την μπάντα από τους αδελφούς Young. Η αλήθεια να λέγεται, πολύς κόσμος έφυγε πριν και μετά την ηχογράφηση του album, με μεγαλύτερη απώλεια εκείνη του παραγωγού "Mutt" Lange, που είχε ανεβάσει στα ύψη τη δημοτικότητα των Αυστραλών, κάνοντας παραγωγή στα κλασικά "Highway to hell" (1979), "Back in black" (1980) και "For those about to rock" (1981). Στη συνέχεια, πήραν πόδι κι άλλοι, με πιο αξιοπρόσεκτη την περίπτωση του drummer Phil Rudd, που είχε "καεί" άσχημα από τα ναρκωτικά και το πιοτό.

\r\n\r\n

Για την παραγωγή του "Flick of the switch", οι αδελφοί Young αποφάσισαν να πάρουν τα ήνια στα χέρια τους, με συνειδητή την επιλογή για έναν απογυμνωμένο και καθαρό ήχο, διαφοροποιημένο από το ραφινάρισμα του "For those about to rock". Το αποτέλεσμα δικαιώνει την πρόθεση, αφού όντως ο δίσκος δεν περιέχει τίποτα άλλο από καθαρόαιμο και ευθύβολο (hard) rock, δίχως ίχνος από ρητορικά στολίδια. Το κατά πόσον όμως πρόκειται για ένα ποιοτικό προϊόν αποτελεί θέμα μακρών συζητήσεων, με τη μερίδα των κριτικών να τάσσεται υπέρ της άποψης ότι το album δεν πολυαξίζει τον κόπο. Εδώ είναι που διαφωνώ.

\r\n\r\n

Για να μην πολυλογήσω (άλλωστε, για δίσκο των AC/DC μιλάμε, όχι των Yes), θα πω προκαταρκτικά ότι το "Flick of the switch" προσωπικά το τοποθετώ σε υψηλότερο σκαλί από το σαφώς υπερτιμημένο "For those about to rock", που βέβαια περιέχει το αριστουργηματικό ομώνυμο κομμάτι, μαζί όμως με αρκετό ψιλο-μέτριο υλικό. Αντιθέτως, το "Flick of the switch" είναι από την αρχή μέχρι το τέλος του αξιοπρεπές, σποραδικά μάλιστα γίνεται πραγματικά εμπνευσμένο, όπως στον εναρκτήριο δυναμίτη του "Rising power", στο σαρωτικό "Landslide", ή στα κλασικά, θα τολμούσα να πω, "Flick of the switch" και "Guns for hire", ενώ ως αξιοπρόσεκτα θα χαρακτήριζα και τα "Nervous shakedown", "Brain shake", "Deep in the hole", "Bedlam in Belgium" και "Badlands"... ή για να το πω αλλιώς, μόνο το "This house is on fire" με χαλάει.

\r\n\r\n

Συνεπώς, το "Flick of the switch" αξίζει την προσοχή μας, αφού πιθανώς και να είναι ο δεύτερος καλύτερος δίσκων των Αυστραλών για τη δεκαετία του ’80. Πιστεύω πως η παραγωγή των αδελφών Young μπορεί να κριθεί ως καλή και πετυχημένη ως προς τον σκοπό της (κάτι που δεν ισχύει για την καταστροφή του επόμενου "Fly on the wall"), ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζει στη βροχή από καταπληκτικά riff που ακούμε εδώ. Ποιο να πρωτοξεχωρίσω; Αυτό του "Rising power" (μεγάλη αδυναμία μου), του "Flick of the switch", του "Landslide" ή του "Guns for hire"; Μιλάμε για μερικά από τα καλύτερα riff που έχει δώσει ποτέ η μπάντα! Χώρια που ο ήχος στο σύνολό του δείχνει τάσεις για φλερτάρισμα με το hard rock, κερδίζοντας έτσι σε δύναμη και σφρίγος.

\r\n\r\n

Για να συνοψίσω, το "Flick of the switch" πολύ άδικα έχει πέσει στην αφάνεια. Ακραιφνής ροκ ήχος με εμπνευσμένα riff και άφθονη ενέργεια. Αυτά περιέχει το album, που αν και δεν μπορεί να συγκαταλεχθεί ανάμεσα στα κορυφαία των AC/DC (sc. οτιδήποτε μεταξύ1976 και 1980), σίγουρα βρίσκει τον στόχο του και ανταμείβει τον ακροατή με καλή μουσική.

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n\r\n

\r\n 

\r\n