Aftermath - Don't Cheer Me Up

   Αρκετές  metal μπάντες βαπτίστηκαν Aftermath. Καμία δεν έχει κάνει κάποιο όνομα ή εμπορική επιτυχία. Οι παλιότερες έχουν  ήδη διαλυθεί.  Άξιες συζήτησης, είναι δυο Αμερικάνικες. Η μια από την Αριζόνα  και η άλλη από το Σικάγο, και οι δυο ένα και μοναδικό ολοκληρωμένο δίσκο. Η μπάντα από το Σικάγο, από το 1985 εν ζωή, παίζοντας τεχνικό, προοδευτικό  thrash metal  δεν κατάφερε να βρει πολλά ζευγάρια αυτιά να απολαύσουν το ντεμπούτο τους ‘’ Eyes of Tomorrow’’ του 1994  (το επανακυκλοφόρησε η δική μας Black Lotus το 1998 και στην  Ελλάδα τουλάχιστον τους ξέρουμε αρκετοί). Η μπάντα από την Αριζόνα είναι μια άλλη ιστορία. Και αυτοί σαν μπάντα από το 1981, με αρκετές demo κασσετοκυκλοφορίες και το power/thrash ντεμπούτο τους το 1988. Αρχές των 90ς τους βρήκαν και αυτούς διαλυμένους. Δυστυχώς τα μέλη τους δεν τα ξανασυναντήσαμε σε κάποια άλλη metal μπάντα στο μέλλον και ελπίδες για επανασύνδεση είναι φρούδες σε αντίθεση μου τους έτερους συνονόματους τους που επανασυνδέθηκαν το 2014.

Όλος ο δίσκος είναι φωτιά. Την τροφοδοτούν με riffs, κραυγές και έξαλλους ρυθμούς και αυτή όλη την ώρα αναζωογονείται. Δεν χασομεράνε στιγμή, στα σχεδόν σαράντα λεπτά που δικαιούνται γίνεται της κολασμένης μάζωξης. Ορδές από riffs (Lines of Horror και ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει ποτέ)  και μπασογραμμές σαρώνουν και συντρίβουν τον χρόνο. Ψιλά φωνητικά όπως αγαπήθηκαν από τους Αμερικάνους (και εμάς βεβαίως βεβαίως). Σε κάθε μια από τις επτά συνθέσεις, η κουρτίνα πέφτει μόνο και μόνο για να εμφανιστεί ένα διαφορετικό προσωπείο από βασανιστικούς Power/Thrash ρυθμούς που κόβουν ανάσα και κεφάλια. Δυναμικοί σχηματισμοί και ιδέες κτίζουν κάθε σύνθεση, όλα τσιτάτα και τεντωμένα. Αλλαγή σκηνικού στο δεκάλεπτο ‘’Daemynspeke’’, με μια πιο μελωδική προσέγγιση. Τεχνικό, με τα τύμπανα να εκφράζουν δικές τους ιδέες και να παίζουν αρκετά αλλοπρόσαλλα με την βοήθεια του μπάσου που στέλνει μυστηριακούς παλμούς. Η φωνή ακούγεται σαφώς πιο αισθαντική, με ένα τόνο πόνου στην χροιά της. Στη συνέχεια όμως ωθείται και πάλι σε πιο δολοφονικές ταχύτητες και εντολές. Οι συνθετικές διαστάσεις αυτού του τραγουδιού είναι πολύ μεγάλες για να γίνει σωστή περιγραφή, κρατάω την μάζα της αγνότητας και καλής πρόθεσης να δημιουργήσουν κάτι χωρίς στεγανά. Τόσες αλλαγές με άκρως ενδιαφέρον σε κάθε δευτερόλεπτο, δεν το βρίσκεις κάθε μέρα.

Τεχνικότατοι, προοδευτικοί (για την εποχή και το είδος), με στιχουργική θεματολογία αρκετά μακριά από τα συνηθισμένου του thrash. Το τέλειο ακροβατικό ανάμεσα στην δύναμη και την τραχύτητα του thrash και την μελωδία και τα υψηλών οκτάβων φωνητικά του U.S. Power Metal. Με το μπάσο να παίζει ενεργό ρόλο (Straight From Hell ) σε κάθε ηχητική σκηνή, χωρίς όρια να ευσταθεί ανάμεσα στα υπόλοιπα όργανα. Ένα ηχητικό ντελίριο στο οποίο ενδίδεις σε όποιο και από τα δυο είδη αγαπάς περισσότερο. Τα μέλη των Aftermath, μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες τους με άλλες μπάντες, δημιουργούν το καθαρτήριο των Aftermath και ελευθερώνουν τα δεσμά σε τραγούδια όπως τα ‘’ Luci's Danse’’ και  ‘’ Black and Yellow’’ με την ασταμάτητη τηλεμαχία μεταξύ οργάνων. Κανείς κερδισμένος εκτός του ακροατή.