Apollo Ra - Ra Pariah

Apollo Ra - Ra Pariah

Όταν μιλάμε για αδικημένα συγκροτήματα, οι Apollo Ra είναι ένα συγκρότημα που θα μπορούσαμε να πάρουμε σαν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς όχι απλά δεν κατάφεραν να λάβουν την αναγνώριση που τους άξιζε όσο υπήρχαν αλλά δεν μπόρεσαν καν στο διάστημα που υφίσταντο να κυκλοφορήσουν επίσημο δίσκο!
\r\nΗ ιστορία των Apollo Ra ξεκινά το 1984 στην Βαλτιμόρη των Η.Π.Α., όπου 5 νέοι μουσικοί, o Daniel John Miller στα φωνητικά, ο Kevin Bulkley και ο Bill McKeown στις κιθάρες, ο Todd Channing Weaver στο μπάσο και ο Stephen Albinak στα τύμπανα σχηματίζουν την μπάντα και ξεκινούν σιγά σιγά μέσα από πρόβες και συναυλίες στην ευρύτερη περιοχή να σφυρηλατούν τον ήχο τους, επηρεασμένοι φυσικά από τις μπάντες που μεσουρανούσαν εκείνη την εποχή, όπως τους Iron Maiden και τους Judas Priest. Τα πράγματα θα γίνουν πιο σοβαρά το 1989, όταν έχοντας αναπτύξει πλήρως τον ήχο τους θα ξεκινήσουν να ηχογραφούν, καταλήγοντας σε ένα ανώνυμο demo 2 τραγουδιών, ενώ αργότερα μέσα στη χρονιά ηχογραφούνε το demo Ra Pariah, το οποίο ουσιαστικά θα αποτελούσε την παρθενική τους κυκλοφορία. Αυτό ήταν και το τελευταίο πράγμα που έκανε η μπάντα καθώς λίγο καιρό αργότερα, για λόγους που δεν είναι ξεκάθαροι (πιθανόν λόγω μη ανεύρεσης δισκογραφικής στέγης) το συγκρότημα μπαίνει στα αζήτητα, ενώ κάποια από τα μέλη του θα δημιουργήσουν αργότερα τους Museum Of Fear, με περισσότερο progressive rock προσανατολισμό.
\r\nΗ δικαιοσύνη για τους Apollo Ra θα αποδοθεί το  2000, όταν η O.P.M. Records θα ανακαλύψει και θα κυκλοφορήσει το Ra Pariah σε βινύλιο, σε 500 μόνο αντίτυπα, ενώ 3 χρόνια αργότερα ο δίσκος θα επανακυκλοφορήσει από την Unisound Records σε CD με 2 bonus κομμάτια. Γιατί λοιπόν έπρεπε να αποδοθεί δικαιοσύνη στους Apollo Ra; Η απάντηση είναι ότι απλά το Ra Pariah είναι ένας καταπληκτικός δίσκος US power metal, που τυγχάνει να περικλείει μέσα του όλα εκείνα τα συστατικά του ιδιώματος, κάνοντάς τον χαρακτηριστικό παράδειγμα της συγκεκριμένης σκηνής. Πιο συγκεκριμένα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι Apollo Ra ηχούν κάπου ανάμεσα στους Oliver Magnum, τους πρώιμους Fates Warning, τους Heir Apparent, ακόμα και τους Queensryche του EP, ενώ είναι αναπόφευκτοι και οι συσχετισμοί με τους Crimson Glory, κυρίως λόγω της καταπληκτικής φωνής του Daniel John Miller, ο οποίος αν και τραγουδά πιο επιθετικά, σε σημεία θυμίζει πάρα πολύ τον Midnight. H κιθαριστική δουλειά είναι πραγματικά άψογη, είτε μιλάμε για καλπάζοντα riffs είτε για βαριές mid-tempo μελωδίες και σε παρασέρνει συνεχώς σε μια μεταλλική καταιγίδα κρατώντας συνεχώς το αυτί σου σε εγρήγορση. Παράλληλα οι μελωδίες που ακούγονται στα πιο αργά τραγούδια είναι πραγματικά πιασάρικες (όχι με την εμπορική έννοια του όρου) και πραγματικά δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτές των προαναφερθέντων συγκροτημάτων.
\r\nΤο να ξεχωρίσει κάποιος κομμάτια από τον συγκεκριμένο δίσκο δεν είναι και πολύ εύκολο, καθώς δεν υπάρχει ούτε μια μέτρια στιγμή, αν και το εναρκτήριο Crimson Streets και το Heaven’s Just Another Way αποτελούν προσωπικές αδυναμίες. Αξίζει να πούμε ότι το ύφος των τραγουδιών ποικίλει καθώς συνυπάρχουν σαρωτικοί heavy metal ύμνοι όπως τα 2 προαναφερθέντα κομμάτια μαζί με πιο μελωδικά αλλά καθόλου ελαφρά τραγούδια, όπως το Out Of The Night, ενώ σε σημεία ο δίσκος ακολουθεί πιο σκοτεινό και βαρύ ήχο όπως στο Obsession ή το Ra Pariah. Από εκεί και πέρα, η παραγωγή και η μίξη κάποιων κομματιών είναι το μόνο που μπορεί να κόψει πόντους από το δίσκο αλλά και πάλι αυτά είναι λεπτομέρειες όταν έχουμε να κάνουμε με τόσο προικισμένους συνθέτες και μουσικούς όπως οι Apollo Ra, οι οποίοι κατάφεραν να κλείσουν σε έναν μόνο δίσκο την πεμπτουσία του US power metal, είτε μιλάμε για τις επιθετικές είτε για τις πιο μελωδικές στιγμές του. Και όλα αυτά από μία μπάντα που δεν είχε καν κάποια επίσημη κυκλοφορία, τη στιγμή που άλλα συγκροτήματα σήμερα θα χρειάζονταν πολλές κυκλοφορίες για να φτάσουν σε ανάλογο για το είδος τους επίπεδο.
\r\nΣυνοψίζοντας, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε πως οι Apollo Ra θα μπορούσαν να είναι στην ελίτ του αμερικάνικου power metal και γενικά του κλασσικού ήχου, αν μόνο είχαν καταφέρει να συνεχίσουν την πορεία τους και έστω να μπορέσουν να κάνουν το όνομά τους λίγο πιο γνωστό και γιατί όχι να μας δώσουν και άλλες ηχογραφήσεις ανάλογου βεληνεκούς. Ακόμα και έτσι όμως τίποτα δεν μπορεί να μειώσει την ποιότητα του Ra Pariah και να το αποτρέψει από το να φιγουράρει ανάμεσα στις κορυφαίες κυκλοφορίες του αμερικάνικου heavy metal.
\r\n
\r\n
\r\nΛάμπρος MetalshockΠανέτας
\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.