Count Raven - Storm Warning

~~               Είναι απερίγραπτη η αγάπη που τρέφω για τους Count Raven. Τους τοποθετώ με σιγουριά στην προσωπική αγαπημένη πεντάδα Doom Metal συγκροτημάτων. Οι Σουηδοί έχουν το αλάθητο ποσοστό των πέντε στα πέντε δίσκων με τον τελευταίο από αυτούς να είναι του 2009 μετά την επανασύνδεση τους το 2003. Με τέτοιο δίσκαρο είναι ευκόλως εννοούμενο ότι ποθώ μια νέα κυκλοφορία από δαύτους. Οι Count Raven δημιουργήθηκαν το 1989  και έπειτα από δυο demos  όπως συνηθιζότανε εκείνα τα χρόνια, υπογράφουν στην Αγγλική Active Records και κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους,  ‘’Storm Warning’’ με αρκετά τραγούδια να είναι από τα demos τους. Η σύνθεση του ντεμπούτου με αρχηγό τον Fondelius στις κιθάρες (και πλήκτρα) έμεινε σχεδόν ίδια και στους επόμενους δίσκους με μια σημαντική εξαίρεση. Στο ‘’Storm Warning’’ τραγουδά ο Christian Lindersson (Chritus) πριν φύγει για να τραγουδήσει στο C.O.D. των Saint Vitus το 1992 (πλέον είναι  στους  Lord Vicar). Από εκεί και πέρα τα χρέη (και ) του τραγουδιστή, αναλαμβάνει ο Fondelius. Το πόσο τρομερός δίσκος είναι το ντεμπούτο τους, είναι άνευ κατανόησης. Και χωρίς καμιά πτωτική πτώση στα μετέπειτα χρόνια.
\r\n                  Μια αχρείαστη εισαγωγή τριών λεπτών ξοδεύει άσκοπα τον χρόνο μας. Ανυπομονούμε να ακούσουμε την τόσο χαρακτηριστική φωνή του Chritus, το καταδικαστικό μπάσο που την συνοδεύει. Η στιγμή φτάνει και οι’’ πιο heavy ρυθμοί διαλύεσαι’’ σε καταρρακώνουν. Οι Black Sabbath επιρροές είναι εμφανέστατες, και στην φωνή αλλά και στην μουσική. Όμως δεν μιλάμε για μπάντα-κλώνο. Μπορεί ο ήχος τους να θυμίζει τους Βασιλιάδες, αλλά έχουν δικούς τους ρυθμούς, δικές τους ορέξεις.  Τα riffs δεσμεύονται να φέρουν την καταδίκη πάνω από τα κεφάλια μας και μέσα στα αυτιά μας. Όσο και να γλυκαίνουν τον ήχο τα πλήκτρα, μιλάμε για βαρύ αλλά όχι μπατάλικο ήχο. Αγαπημένο τραγούδι το ‘’True Revelation’’ που με τρελαίνει με τις φωνητικές του μελωδίες. Ηχητικό όργωμα που αφήνει γλυκόπικρους καρπούς πίσω του. Η γλυκιά λαχτάρα της επωδού σε κάνει να στριφογυρίζεις το σβέρκο σου όσο το ρυθμικό ντουέτο κανονίζει να μην σε αφήσει ακίνητο ούτε για δευτερόλεπτο. Επιτάχυνση στα μισά του τραγουδιού εξοβελίζει ληθαργικές τάσεις και μαγνητίζει μέχρι ο ναρκωτικός ρυθμός να αρπάξει και πάλι τα ηνία. Πολλαπλασιασμός των riffs σε δυνάμεις εις την τρίτη πλέον και χορταστικό όσο δεν πάει το τραγούδι.
\r\n                        Ξέρετε τι μαγικό έχει αυτός ο δίσκος; Σε μετατρέπει σε μαριονέτα. Για 50 λεπτά θα ανεβοκατεβάζετε τον σβέρκο σας ελαφρά, σε συγκεκριμένη ταχύτητα. Δεν θα μπορείτε να αυξήσετε ταχύτητα ή να ελαττώσετε αλλά ούτε και να σταματήσετε στιγμή. Θα πλέετε στα ιερά νερά του doom metal, χωρίς σανίδα σωτηρίας, μόνο όσοι αντέχετε κολύμπι με τις ώρες στις συγκεκριμένες ηχητικές θάλασσες. Ένας ωκεανός από ριφφογόνα κύματα έρχεται να σας πνίξει. Αν τα έχετε καταφέρει μέχρι το ‘’A Devastating Age’’, εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα. Τα πλήκτρα δίνουν ένα μελαγχολικό τόνο, οι κιθάρες ακούγονται υποτονικές αλλά στενόχωρες, οι ρυθμοί σέρνονται, η φωνή μαυλίζει με την χροιά της. Τελικά τα δυο μεγαλύτερα σε διάρκεια τραγούδια είναι και τα καλύτερα. Αυτό μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να επιφέρει στην μπάντα. Η στιλπνότητα των συνθέσεων τους μόνο ευχαρίστηση μπορεί να προκαλέσει και σας υπόσχομαι τόσες ηχητικές απολαύσεις (μετά την εισαγωγή), όσο και η διάρκεια του δίσκου. Άλλο ένα πολυαγαπημένο τραγούδι είναι το ‘’ How Can It Be’’. Με επιτακτικούς ρυθμούς, με μια φωνή που κελεύει ‘’How Can It Be That You Forgot To Love’’ , με ένα πάθος που δεν συγκρίνεται παρά με ελάχιστους. Ξεχάστε ψευδομπαλάντες του κιλού, εδώ έχουμε νοοτροπία 60ς-70ς με σκληρή μουσική των 80ς. Ατόφιο χρυσάφι που δεν χάνει ποτέ την καλλιτεχνική αξία του .
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n