Deliverance - Deliverance

Τι κοινό έχουν οι κυκλοφορίες της Intense Records;  Έχουν χριστιανικό στίχο και μια φωτογραφία του πάστορα  Bob Beeman  να προσκαλεί τους νεαρούς Αμερικάνους μεταλλάδες στο σωστό δρόμο. Και είναι πολλές οι μπάντες και σε διαφορετικά metal παρακλάδια. Σειρά των Καλιφορνέζων Deliverance που σε ένα μήνα θα κυκλοφορήσουν το νέο τους δίσκο και γιορτάζοντας και την επιστροφή του κιθαρίστα της μπάντας που έπαιζε στο ομώνυμο ντεμπούτο τους το 1989. Οι Deliverance δημιουργήθηκαν το 1985, έβγαλαν άμεσα το πρώτο τους demo υλικό  και δήλωναν την αγάπη τους προς τα Θεία παίζοντας συνάμα speed metal.Αργότερα πήραν μέρος στην συλλογή της Regency Records, ‘’California Metal’’, μαζί με άλλες metal μπάντες της πόλης τους, όλες με θεοσεβούμενο στίχο. Αποκτούν συμβόλαιο με την Intense Records και τα δυο πρώτα τους άλμπουμς (ομώνυμος και Weapons of Our Warfare) είναι τουλάχιστον θηριώδη. Μοναδική διαφορά η αλλαγή κιθαρίστα στο δεύτερο έχοντας πλέον στις τάξεις τους τον George Ochoa (Recon,Mortification, γενικότερα παιχτούρα μεγάλη). Συνεχίζουν στις  thrash φόρμες τους ( δυστυχώς σε πιο γκρουβάτο στυλ) και στους δυο επόμενους δίσκους αλλά συνθετικά είναι σκαλιά πιο κάτω Η θέση του δεύτερου κιθαρίστα αλλάζει σχεδόν σε κάθε δίσκο με μοναδικό μέλος/μπροστάρη/συνθέτη/τραγουδιστή/κιθαρίστα/στιχουργό τον Jimmy P. Brown II να αποφασίζει για οτιδήποτε αφορά την μπάντα. Ο πέμπτος δίσκος τους (Learn), τους βρίσκει να κινούνται σε πιο doom μονοπάτια. Και άλλοι δίσκοι προστέθηκαν κάποιοι καλύτεροι, κάποιοι πιο μέτριοι με τον τελευταίο να βγαίνει το 2001έχοντας πλέον άλλη εταιρία και μετά αυτού έρχεται το πέρας. Η μπάντα επανασυνδέθηκε το 2007 και είναι πολύ δυνατή γι αυτό και αναμένουμε εναγωνιωδώς.

Bill Metoyer. Αν δεν το γνωρίζεις, δεν έχει λογικά ακούσει thrash στην ζωή σου. Ο άνθρωπος πίσω από αμέτρητες παραγωγές κορυφαίων (Thrash και μη) δίσκων και συνεχίζει μέχρι σήμερα στα 57 του έτη. Και η εξαιρετική μουσική των Deliverance δικαιώθηκε.  Τι να λέμε τώρα, ο δίσκος έχει τραγούδια σαν το ‘’No Time’’. Τρομερό speed/thrash, μελωδικό αλλά χωρίς συντηρητισμούς και υποχωρήσεις. Απλά δεν είναι χύμα στο λύμα. Τεχνικότατοι, με προσεγμένα σόλος, πιασάρικα riffs, κολλητικά refrain, ρυθμικότατους σφυριλατικούς βηματισμούς. Ήχοι και ταχύτητες εφόδου, επίθεση φωνητικών κραυγών και μουσικής . ’’Διαβολική ένταση με ‘’Χριστιανικό’’ στίχο. Η αλήθεια είναι ότι οι στίχοι είναι άκρως εκφοβιστικοί. Ή πιστεύεις τον Θεό  ή σε παίρνει ο διάολος. Πάντως με την μουσική τους, τα καταφέρνουν και οι ίδιοι μιας και ταχύτατοι ρυθμοί εμβολίζουν το κρανίο σου και στο σφυροκοπάνε με κολοσσιαία riffs. Ο ήχος τους ογκώδης (η παραγωγή που λέγαμε), συνθλίβει και διαπερνά τα πάντα στο πέρασμα του.

Κάποια τραγούδια, κάποιοι δίσκοι γέρασαν άσχημα με το πέρασμα του χρόνου, ακούγονται πεπερασμένοι. Το ‘’Deliverance’’ ‘όχι.  Κάθε ακρόαση του ‘’ If You Will’’, ‘’ Blood of the Covenant’’, ‘’ Deliverance’’  θα τον κρατούν αέναα ενδιαφέρον. Από μια μπάντα που δεν θρηνεί περασμένα μεγαλεία αλλά προσπαθεί (και καταφέρνει μέχρι ένα σημείο) να δημιουργήσει ακόμα σοβαρή και ενδιαφέρουσα μουσική. Δεν ξέρω τι μυστικά έκρυβαν οι Deliverance του ντεμπούτου ή απλά είναι ευλογημένος δίσκος, αλλά μπορεί και με ταρακουνάει συθέμελα με την δύναμη του ενώ είναι φορτωμένο με μελωδίες. Χωρίς κηλίδες και στίγματα μετριότητας, ένα μαρμάρινο thrash άγαλμα για να το παρατηρούμε και να απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα. Δηλαδή ακούστε ένα αγαπημένο Thrash Thrash (ναι δυο φορές γραμμένο) τραγούδι και μετά χώστε να ακούσετε το ‘’ Blood of the Covenant και πέστε μου αν έχει να ζηλέψει το παραμικρό. Ακόμα και U.S. Powerάδες να είστε, θα λατρέψετε πολλά σημεία και σίγουρα το ‘’ Jehovah Jireh’’ σε στίχο που μάλλον τραγουδιέται σε κάθε εκκλησία της Αμερικής. Τα πάντα μέσα στον στίχο είναι δουλειά του Jim εκτός του ‘’Temporary Insanity’’ που είναι κοινής συνεργασίας με τον έτερο κιθαρίστα Glenn, ένα σπινταριστός καταιγισμός από riffs, πράγμα που μας κάνει να χαμογελούμε ξέροντας ότι επέστρεψε στην μπάντα.