Dementia - Recuperate from Reality

Έχεις ακούσει Dementia; Ρωτάει κάποιος…Δυο και μόνο μπορούν να είναι οι απαντήσεις. Η πρώτη είναι όχι και πιθανότατα αυτός που την δίνει να μην έχει επαφή με το thrash metal . Η δεύτερη απάντηση είναι: για ποιους από όλους τους Dementia μιλάμε. Μιλάμε για καμιά εικοσαριά  μπάντες με αυτό το όνομα. Καταραμένο όνομα. Όσοι το ζήλεψαν και βάπτισαν έτσι την μπάντα τους, απέτυχαν, εμπορικά πάντοτε μιλώντας. Σχεδόν όλες άνηκαν στο χώρο του thrash ή του death metal ήχου. Ταξιδεύουμε στο χρόνο σε μια από τις 50 πολιτείες των Η.Π.Α. και συγκεκριμένα στο Ουισκόνσιν  για να γνωρίσουμε το τρίο των εκεί Dementia. Thrash metallers, τετράδα στα πρώτα τους βήματα το 1988 που δημιουργήθηκε η μπάντα και έτσι συνέχισαν μέχρι το πρώτο τους demo ‘’Cursed From The First’’ (1989). Δώδεκα τραγούδια, πάνω από τρία τέταρτα της ώρας και  τα κεφάλια στα χέρια. Καμιά σύνθεση (και αξίζουν μάλιστα) δεν συναντήθηκε στο ντεμπούτο τους ‘’Recuperate From Reality’’  που κυκλοφόρησε το 1991 από την Tombstone Records (Αγγλική εταιρία, εξειδικευμένη στο τότε ακραίο metal) και πλέον σαν τρίο με τον Erickson να αναλαμβάνει όλα τα έγχορδα. Τα επόμενα τρία χρόνια και μέχρι την διάλυση τους, δημιουργήσανε νέο υλικό που το κυκλοφόρησαν σε κασσέτες-demos, συμβόλαιο δεν βρέθηκε, μουσικές διαφορές σε αφθονία και το αποτέλεσμα δυσοίωνο και κοινό για όλες τις thrash metal μπάντες των 90ς.

Η βελτίωση στο συνθετικό αλλά και τεχνικό κομμάτι των μελών της μπάντας από το πρώτο demo στο ’’Recuperate From Reality’’   είναι αλματώδης. Μόνο τις διάρκειες κάθε τραγουδιού να προσέξεις, θα παρατηρήσεις την αλλαγή. Χωρίς να είναι υπερβολικά τεχνικοί, κατέχουν το άθλημα και παρά τις αρκετά γρήγορες ταχύτητες παραδίδουν ποιοτικό speed-thrash metal. Το speed δεν κολλάει μόνο στην ταχύτητα αλλά και στο ότι είχαν πιο καθαρά, πιο U.S. Power φωνητικά, πιο υψίσυχνα σε σχέση με τον μέσο όρο των Thrash μπαντών. Σκεφτείτε Flotsam and Jetsam, Agent Steele, Destructor κτλ. Σε όλες τις συνθέσεις συμμετέχει ο Ericson ενώ σε κάποιες τον βοηθά ο Kennedy (drums) και σε ακόμα λιγότερες και ο Waltz (φωνή) . Τους στίχους, όσο περίεργο και να ακούγεται, δεν τους έχει γράψει ο τραγουδιστή αλλά τα άλλα δυο μέλη της μπάντας. Παραγωγή από τον Eric Greif, κάποτε μάνατζερ των Death και παραγωγός σε πολλές thrash/death μπάντες της εποχής. Ικανοποιητική δουλειά, τίποτα το ιδιαίτερο. Το εξώφυλλο απαράδεκτο.

Αφήνοντας τα εικαστικά και πιο τεχνικά θέματα, ακούγοντας τα εννιά τραγούδια του δίσκου, μένουμε πλήρως ικανοποιημένοι. Υπάρχουν οργανωμένες συνθέσεις που αν και δεν εκτροχιαζονται, σου σφίγγουν με μεγάλη άνεση το λαιμό αλλά και πιο...χαμηλά. Το ‘’Terminal Ecstasy’’είναι ένας χείμαρρος από riffs. Μια επιθετική καντάδα με σκοπό να αγαπήσεις την μουσική τους. Βίαιοι, σβήνουν τον χρόνο μιας και δεν καταλαβαίνεις πως περνά η ώρα αν δίνεις βάση στις συνθέσεις τους. Όσο απολαυστικοί μπορούν να γίνουν σε ένα παρηκμασμένο είδος που είχαν ακουστεί και παιχτεί σχεδόν όλα, είτε μιλάμε για ταχύτητες είτε αγριότητα. Οι Dementia προτιμούν πιο ύπουλους και διαφορετικούς τρόπους. Άλλοτε επιταχύνουν χωρίς σταματημό,  άλλοτε εμπιστεύονται-επιτάσσουν  ακόμα και νοσταλγικές κιθάρες και το πάνε αργά και βάναυσα όπως στο ‘’Funeral March’’.   Γενικότερα, δεν ακούμε τίποτα καινοτόμο στο ‘’Recuperate From Reality’’   αλλά σίγουρα ότι εκτοξεύεται από τα ηχεία είναι καλά δουλεμένο και με πλούσια φαντασία για το είδος. Το μεγάλου ατού της μπάντας είναι ασυζητητί οι κιθάρες που σπέρνονται και σπέρνουν. Ίσως το αγαπημένο μου τραγούδι του δίσκου να είναι το ‘’Born To Die’’. Άμεσο, εκστατικό, με πλήρη ταίριασμα φωνής (εδώ τραγουδά ο Ericson)-riffs-ρυθμών και πιασάρικο άγγιγμα μέχρι το σολάρισμα που εχθροπραγεί (με την καλή έννοια) στα αυτιά μας.  Και ο δίσκος κλείνει με τον καλύτερο και πιο επιθετικό τρόπο, το ‘’Say Your Prayers’’. Riffs σφυρηλατημένα να δημιουργούν παντοτινά καταραμένες πληγές. Όσο και να προσεύχεσαι για το αντίθετο…