Embargo - The Red Tide

Η Γερμανία είχε σχεδόν  επιβάλλει εμπάργκο  στο μελωδικό Ευρωπαικό Power Metal των 90ς. Όχι ολοκληρωτικά, αλλά ας μην γελιόμαστε, μια χώρα να βγάζει το 50% των καλών μπαντών του είδους, είναι τρομερό ποσοστό. Εκτός από την μεταφορική σημασία των παραπάνω, η Γερμανία μας έδωσε και κυριολεκτικά μια μπάντα με το όνομα Embargo. Ξεκίνησαν σαν Bourbon και το ίδιο κουαρτέτο άλλαξε όνομα και λογότυπο το 1992 και στα έξι χρόνια ζωής του μας προσέφερε τρεις δίσκους. Το συγκρότημα δεν άφησε και ιστορία αλλά έχει πολλές ωραίες στιγμές που θα λατρέψει ο ρέκτης του Power Metal που δεν χορταίνει να ακούει ανάλογα πράγματα. Να σημειωθεί ότι η μπάντα δεν είχε ποτέ αλλαγές στις τάξεις της αλλά και ποτέ δεν συνέχισαν σε άλλες μπάντες. Μια παρέα φίλων που έπαιζαν την μουσική που αγαπούσαν και δώσανε τέλος όταν πλέον δεν το είχαν ανάγκη. Δεν με χαλάει διόλου και ξεχωρίζω τον τρίτο τους δίσκο ‘’The Red Tide’’ που νομίζω ότι συνθετικά και παικτικά έφτασαν στα άκρα των δυνατοτήτων τους.

Κανείς από την μπάντα δεν διακρίνεται για κάποια εξωπραγματική ικανότητα. Και όμως, όλοι μαζί γεμίζουν το χώρο με μελωδίες. Όλοι τους όμως. Λειτουργούν σαν φαινότυπο και σταδιακά δημιουργούν συνθέσεις που σου κρατούν το ενδιαφέρον μέχρι τελευταία στιγμή. Πιασάρικες φωνητικές μελωδίες, καλπάζοντες ρυθμοί, αρμονικά leads, πολυφωνικά, γλιστερά σολαρίσματα. Η απλότητα μερικές φορές προσφέρει παραπάνω από την πολυπλοκότητα. Οι χαρούμενοι ρυθμοί λύνουν τυχόν ενδοιασμούς ποιότητας και οι διασκεδαστικές μελωδίες πλημμυρίζουν τις αισθήσεις.  Η μπάντα δεν θυμίζει κανέναν συμπατριώτη τους ηχητικά και οι όποιες επιρροές δεν είναι έκδηλες. Με πολύ ζόρι θα έλεγα Helloween, Scanner, Heaven’s Gate . Αααα, και Manowar χωρίς τις επικοσύνη και μόνο στις φωνητικέ μελωδίες της επωδού και στα τύμπανα στο κατά τα άλλα εξαιρετικό ‘’Find, Hit And Kill’’. Η Ανάληψη της επαναλαμβανόμενης μελωδικότητας χωρίς να κουράζει.

Στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου οι ταχύτητες επιταχύνουν και κόβουν μόνο για τα εγωιστικά ταχυδακτυλουργικά των  κιθαρίστων πάνω στην ταστιέρα τους.  Η παραγωγή του Michael Jesch δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά οι τετράδα συνωμοτεί  και αφηφά τέτοιες λεπτομέρειες ελευθερώνοντας την μεταλλική τους λάβα για μια τελευταία φορά πριν την κρυώσει για πάντα ο παγωμένος ωκεανός της αδιαφορίας. Η κάψα διαφαίνεται μέσα από τον απλουστευμένο σκελετό που ακολουθούν οι συνθέσεις τους. Η Ύπαρξη μιας μπαλάντας  δεν θα αποτελέσει εξαίρεση ούτε για τους Embargo που στο ‘’Words’’ ακούγονται στενόχωροι, με ακουστικές κιθάρες , πιο μεστά φωνητικά, πλήκτρα και πνευστό προς το τέλος (bassoon για τους γνώστες). Ακόμα και τα άλογα θέλουν ξεκούραση και νερό μετά από τόσο καλπασμό. Όχι ότι στα προηγούμενα τραγούδια ταλαιπωρούν ή κάτι τέτοιο. Ανέκαθεν το Ευρωπαικό Power Metal βασιζόταν σε τέτοιους ρυθμούς, σε χαρούμενα μαγεμένες διαθέσεις και τόνους. Ο τρίτος δίσκος των Embargo, όπως και οι δυο προηγούμενοι τους, δεν είναι κάτι που θα σας στοιχειώσει. Σίγουρα όμως θα περάσετε ευχάριστα της ώρα σας με ένα μάλλον άγνωστο άκουσμα.