Exciter - Violence & Force

~~               Θυμάμαι μικρός που μου είχε κάνει εντύπωση μια μπάντα πριν καν την ακούσω, επειδή μου λέγανε ότι ο ντράμερ ήτο και ο τραγουδιστής τους. Που να ξέρατε τι έπαθα όταν την άκουσα κιόλας. Μιλάω για τους Καναδούς Exciter και την λατρεμένη τριάδα  που μαζί κυκλοφόρησαν τρείς δίσκους, ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Προσωπικά μου αρέσουν ΠΟΛΥ και τα επόμενα τους και ας άλλαξαν αρκετά μουσικό ύφος σε κάποια σημεία. Διάολε, ακόμα και το ‘’The Dark Command’’ του 1996 παίρνει κεφάλια με τα ριφφς και την ταχύτητα του ενώ και οι δίσκοι της προηγούμενης δεκαετίας είναι σε αρκετά καλό επίπεδο ενώ περιμένουμε ήδη 6 χρόνια από το τελευταίο τους υλικό. Τουλάχιστον μια βόλτα από τα μέρη μας θα ήταν ένα ευχάριστο αναλγητικό μιας και από το 2014 έχει επιστρέψει η αυθεντική τριάδα. Ναι, μια περιοδεία με τα περισσότερα τραγούδια να έρχονται από τα Heavy Metal Maniac, Violence and Force και Long Live The Loud. Παράδεισος. Ας πεταχτούμε στον Φλεβάρη του 1984 να δούμε τι συνέβαινε….
\r\n                       Εξοργισμένοι νεαροί που εξαπολύουν όλο τους το πάθος σε πολυβασανισμένα μουσικά όργανα. Βία και Δύναμη, όπως τα λέει και ο τίτλος. Ένας στρόγγυλος μονόλιθος που κατεβαίνει με τεράστια ταχύτητα και πατά τα πάντα στο πέρασμα του. Είναι άξιο απορίας πως ο Dan βασανίζει τόσο άκαρδα τα δέρματα από τα drums του και συνάμα ξεστομίζει την λεκτική συμφόρηση που είναι ήδη στα χείλη του. Οι ρυθμοί είναι εθιστικοί, όσες φορές και να ακούσεις τα τραγούδια δεν θα τα βαρεθείς ποτέ. Τρέχουν στους μεταλλικούς δρόμους, ανώριμα και ανεύθυνα αλλά τόσο διασκεδαστικά. Τα ριφφς δεν καλύπτονται από κανένα σάβανο ή πέπλο μυστηρίου. Ότι ακούς, παίρνεις. Δηλαδή ανόθευτο, καυτό και ρευστό μέταλλο που ρέει στις φλέβες σου. Στους Καναδούς, δεν λείπει η τεχνική κατάρτιση, και ακόμα και αν δεν είναι εμφανέστατη, οι άρπαγες της συχνά κάνουν την δουλειά τους ανενόχλητα.
\r\n                Μια πρώτη στάση από την ηχητική φρενίτιδα γίνεται στο ‘’Pounding Metal’’. Εμένα προσωπικά μου θυμίζει κάτι άλλους τρομερούς Καναδούς που βγάζανε διαμάντια τις πρώτες μέρες τους, τους Anvil. Στο ‘’Destructor’’ επανέρχονται στις γνωστές ταχύτητες και παραδίδουν κίνηση και πόνο. Τυχαία δεν ονομάστηκε άλλη μια θαυμάσια μπάντα του speed/thash metal σαν Destructor. Το τραγούδι θρίβει λάβρας, τα πάντα είναι στο χ2, αλλά οι κιθαριστικές μελωδίες συνεχίζουν το δικό, άμεσο και απλό τρόπο. Ιπποδύναμη εις την χιλιοστή και ο ιδρώτας να ρέει άφθονος από μουσικούς και ακροατές. Όπως θα πρεπε να είναι δηλαδή, κατευθείαν από την παραγωγή στην κατανάλωση. Και ότι ακούς στο στούντιο, να το νιώθεις το ίδιο και ζωντανότερο στο σανίδι. Το ‘’Delivering The Master’’, το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου, ξεκινά με ακουστικές κιθάρες, δείχνοντας ένα διαφορετικό πρόσωπο. Θυμίζει αρκετά Judas Priest στα αυτιά μου, στις γρήγορες εποχές τους βέβαια. Η αγάπη των Exciter ακόμα και προς το N.W.O.B.H.M. διακρίνεται, εξάλλου μιλάμε για το 1984. Απλά (όπως και οι Agent Steel) βάλανε τα riffs να στροβιλίζονται γύρω από ένα blender και ο ακροατής να δέχεται την φυγοκεντρική τους δύναμη όταν εκτοξεύονται. Ξανά κολασμένες ταχύτητες και ρυθμοί μέχρι να ξεκολλήσει ο σβέρκος από το υπόλοιπο σώμα και κλείσιμο δίσκου με ένα τραγούδι που θυμίζει και πάλι Anvil, το ‘’War Is Hell’’. Απόλυτη πόρωση και στα γρήγορα τραγούδια τους αλλά και στα…τάχιστα. Άντε παίδες, κάντε το θαύμα σας σύντομα.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n