Fates Warning - Inside Out

“Σκέψεις που δεν αναγνωρίζω με κάνουν να αντιληφθώ ότι οι εποχές έχουν αλλάξει...Όπως και ‘γω”.  Με τέτοια διάθεση ο Jim Matheos άρχισε να ηχογραφεί το διάδοχο του “Parallels”, που είχε ως αποτέλεσμα ένα ακόμη συναισθηματικό, λυρικό διαμάντι που καθιέρωσε τι εστί Fates Warning τη δεκαετία του ’90.

Το “Parallels” έβαλε το συγκρότημα σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Το μελωδικό progressive που έπαιξε η μπάντα σε εκείνον το δίσκο ήταν πραγματικά ανεπανάληπτο, και ο συνδυασμός των προσωπικών στίχων με τη μελαγχολική φωνή του Ray Alder, δημιούργησαν ουσιαστικά ένα νέο παρακλάδι του metal. Ήθελε μεγάλη μαγκιά να παρουσιάσεις κάτι πραγματικό καλό μετά το “Parallels”, αλλά ευτυχώς εκείνα τα χρόνια βρήκαν το συγκρότημα σε τέλεια φόρμα, και έτσι το “Inside Out” στέκεται επάξια δίπλα στις καλύτερες στιγμές αυτού του σπουδαίου συγκροτήματος.

Mε το που αρχίζει να παίζει ο δίσκος, από τις πρώτες νότες, φαίνεται ότι η μπάντα συνεχίζει απο’κει που σταμάτησε το προηγούμενο άλμπουμ. Οι στίχοι έχουν γίνει λίγο πιο ποιητικοί και ακόμη πιο άμεσοι,  ενώ τα τραγούδια χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη απλότητα και ευθύτητα. Υπάρχουν στιγμές που οι Fates ακούγονται πιο δυναμικοί απ’ότι στο“Parallels”, και άλλες που είναι ακόμη πιο ήρεμοι και μελαγχολικοί. Όσο για τα ρεφρέν του δίσκου γράφονται στην ιστορία για τις μελωδίες τους, αλλά και το πόσο εύκολα τα θυμάται και τα τραγουδά ο ακροατής.

Eνώ το “Parallels” μιλούσε για θέματα όπως η αγάπη, το να αφήνεις πίσω το παρελθόν και τις σχέσεις της μπάντας με τους οπαδούς, το “Inside Out” αναφέρεται στις αλλαγές του ανθρώπου με το πέρασμα του χρόνου, την ωριμότητα που έρχεται ή δεν έρχεται, επιθυμίες που πραγματοποίησε ή ξέχασε, και γενικά βγάζει την μελαγχολία ενός ατόμου που συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι μεγάλωσε και αρχίζει να αναθεωρεί ιδέες και καταστάσεις.

Το συγκρότημα παρακινεί τον ακροατή να θυμηθεί το παρελθόν του και να ζητήσει δεύτερες ευκαιρίες (“all Ι really want is a chance to start again”), να αφήσει πίσω τα πάθη του για να πάει μπροστά (“nothing can grow in the ashes of desire”), να αντιμετωπίσει τους φόβους του (“and I hear what I want to hear, and hide in my opinions, afraid to face my fear”), και τελικά να δει τι πραγματικά χρειάζεται και τι όχι (“and when the winds of change come blowing through, and all the things I thought I needed go sailing out of view”).

Οι Fates Warning πάντα θα είναι από τα πιο θαρραλέα συγκροτήματα του heavy metal, αφού τα θέματα που διαπραγματεύτηκαν και η μελωδική-ευγενική προσέγγιση της αντίστοιχης μουσικής, ήταν σχεδόν ολοκληρωτικά ξένα προς την πλειοψηφία των ακροατών – ακόμα και αυτών που άκουγαν power metal. Δε φοβήθηκαν ποτέ να προκαλέσουν τους οπαδούς και να τους δείξουν νέους, διαφορετικούς τρόπους έκφρασης της heavy metal μελωδίας. Όσοι τους άκουσαν και τους εμπιστεύτηκαν, μόνο πλουσιότεροι βγήκαν από το μουσικό ταξίδι μαζί τους.

“The more I stretch
The more these walls confine me
The more I beg
The less it all seems likely
The more I mind
The matter that surrounds me
The more I find
My thoughts before me”