The Gathering - Mandylion

~~                     Γυναίκες μουσικοί και metal μουσική. Στα 80ς είχαμε ελάχιστη ποσότητα και μέγιστη ποιότητα. Τώρα σχεδόν αντιστράφηκαν οι όροι. Δυστυχώς οι περισσότερες περιορίστηκαν μόνο στο τραγούδι και όχι στο παίξιμο κάποιου μουσικού οργάνου. Στα 80ς είχαμε τις Meanstreak, Warlock, Acid, Velvet Viper ,Zed Yago, Chastain, Détente, Holy Moses, Znowhite και δεκάδες άλλες μπάντες. Heavy Metal to the bone. Στα 90ς τα γυναικεία φωνητικά πήραν ένα πιο γοτθικό οπερατικό-δρόμο, αποτέλεσμα της γενικότερης μίξης του metal ήχου με το gothic rock. Ξεπήδησαν μπάντες σαν τους 3rd And The Mortal, Theatre Of Tragedy και εκατοντάδες άλλες μπάντες ξεπήδησαν πριν το τέλος της χιλιετίας. Ακόμα και οι The Gathering, μια προοδευτική μπάντα όσο αφόρα τον Death Metal ήχο, στον δεύτερο δίσκο τους προσλαμβάνουν γυναίκα πίσω από το μικρόφωνο και παίζουν αρκετά διαφορετικά σε σχέση με το ντεμπούτο τους. Τα πάντα άλλαξαν στον συγκεκριμένο ήχο με την έλευση της Μικρής Ολλανδέζας (μέγεθος και ηλικία, 22άρα τότε) για να τραγουδήσει στο ‘’Mandylion’’.
\r\n                  Ας ξεκινήσω με την Anneke. Ακούς την κρυστάλλινη φωνή της και νιώθεις ότι σου χαμογελά ανάμεσα στα κενά. Οι στίχοι γραμμένοι από την ίδια για να μπορεί να εκφράζεται ορθότερα, να βάζει περισσότερο συναίσθημα σε κάθε λέξη που εκφέρει. Ακούγεται μοναχική, στενόχωρη, σκοτεινή αλλά σου παρέχει προστασία στο κέλυφος της φαντασίας σου που είναι φτιαγμένο από το δυνατότερο υλικό. Την χροιά της φωνής της. Σε παρηγορεί, σε ζεσταίνει με την κουκουλένια της υφή. Άλλοτε φωτίζει, σαν ένας δυνατός φανός μέσα σε χιονισμένο τοπίο. Έχει την δύναμη να παγώσει την στιγμή, τον Χρόνο, να την ακούς στο μυαλό σου να επαναλαμβάνει λέξεις και εκφράσεις χωρίς να καταφέρνεις να φτάσεις στην μουσική. Μια τόσο χαρακτηριστική φωνή που θα την αναγνωρίσεις όπου έχει τραγουδήσει στην ζωή της και θα την ευχαριστηθείς ακόμα και όταν η μουσική που την συνοδεύει δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Στο ‘’Mandylion’’ έχουμε βέβαια οι μουσικές συνθέσεις ακουμπούν το Τέλειο.
\r\n                  Η μουσική από την άλλη έχασε κάθε ίχνος τους death/doom παρελθόντος και αναγεννήθηκε σε κάτι ολοκαίνουριο και διαφορετικό. Η ένταση υπάρχει αλλά δεν είναι προιόν καφρίλας και δύναμης αλλά ατμόσφαιρας και συναισθήματος. Δεν χρειάζεσαι παρά τραγούδια σαν το ‘’Eleanor’’ για να δεις να πηγάζει το ονειρικό τους τοπίο με μελωδίες και αρμονικές συγχορδίες. Μια ηχητική πεταλούδα, ένα παλμικό ουράνιο τόξο που βάλλει τους πιο όμορφους χρωματισμούς του. Τα πλήκτρα σε ηγεμονικό ρόλο, καλύπτουν με την θαμπάδα της ηχητικής παραζάλης τους το πιο σκληρό ήχο που ξεγυμνώνεται από τα έγχορδα. Φλάουτο, καμπάνες, ταμπουρίνο και ανεμόκρουστα (wind chimes) έρχονται να βάλουν το κλαδάκι  τους στο καρποφόρο δέντρο του ‘’Mandylion’’. Το ομώνυμο ορχηστρικό θυμίζει συγκροτήματα τύπου Dead Can Dance, τόσο μακριά με το παρελθόν τους αλλά και τόσο υψηλά συνθετικά. Δεν εφευρίσκουν τον τροχό αλλά του βάζουν πανέμορφη ζάντα και τον στρέφουν αφήνοντας τον να σε απορροφήσει και να σε ζαλίζει ευχάριστα. Η πείνα για εξερεύνηση νέων μουσικών τοπίων είναι αυτοσκοπός και επιτυγχάνεται με ολοκληρωτικό ποσοστό. Ίσως φανεί σε κάποιους αρκετά ήρεμος και αντιμέταλ ο ήχος τους αλλά πιστέψτε με, υπάρχει απίστευτος μουσικός πλούτος εκεί μέσα που δεν έχει σταματήσει να με γεμίζει με θησαυρούς εδώ και δυο δεκαετίες. Αν ψάχνεις για ατμόσφαιρα , πέτρωσε την ψυχή σου και δοκίμασε το.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n