Gehenna - Malice

Δεν χρειάζεται να είσαι μάγος για να πλέκεις δυνατά ξόρκια που θα παγιδεύεις τις ψυχές των άλλων. Μπορεί να είναι μια μπάντα από την Νορβηγία στα τιμημένα 90ς, να ονομάζεσαι Gehenna (μέρος που οι Παγανιστές έκαιγαν τους νεκρούς τους τελετουργικά) και να εξαπολύεις ηχητικά ξόρκια . Η μπάντα δημιουργήθηκε το 1993 από τους Sanrabb (τα πάντα-όλα εκτός από drums), Dolgar (επίσης τα πάντα-όλα εκτός από drums) και ενός…drummer. Τα πρώτα demos δημιουργήθηκαν από την συγκεκριμένη τριάδα μέχρι που το 1994 που γίνονται πεντάδα με την προσθήκη των Svartalv (μπάσο), Dirge Rep (drums) και της Sarcana(πλήκτρα). Η μουσική τους γίνεται πιο ατμοσφαιρική και μελωδική αλλά πάντοτε δηλητηριώδης. Για την ιστορία, η Sarcana είναι από τις πρώτες κυρίες στον ακραίο χώρο, έστω και πίσω από ένα μη ακραίο όργανο. Το πρώτο ξόρκι είναι γεγονός (σε μορφή ep)  και το επονομαζόμενο μελωδικό black metal βρίσκεται σε ανάπτυξη. Μελωδικό, όχι φλώρικο. Φτιαγμένο σε σκοτεινά, παγωμένα μπουντρούμια, όχι στο παιδικό δωμάτιο με υπολογιστή και συνθεσάιζερ. Και αν το πρώτο ξόρκι μάγεψε, το δεύτερο και αγαπημένο (Seen Through the Veils of Darkness) το 1995 σκοτείνιασε την εφηβεία πολλών από εμάς. Ο συγκριμένος δίσκος θα στοιχειώνει πάντοτε τα όνειρα μας με τα εφιαλτικά του πλήκτρα πάνω σε μαυρομεταλλικές διαστάσεις. Για όσους την γλύτωσαν, υπήρξε το τρίτο και ίσως πιο καταστροφικό ξόρκι, το ‘’Malice’’. Τα πάντα αγγίζουν την τελειότητα και όλα στάζουν χολή. Και γι αυτό καίγονται. Άπαντες αποχωρούν εκτός φυσικά των Sanrabb/ Dolgar, αλλάζουν εταιρία και ο ήχος τους ενστερνίζεται σταδιακά death metal στοιχεία χάνοντας την μοναδικότητα που είχαν. Άλλαζαν οι καιροί, άλλαξαν και αυτοί. Πλέον έχει εγκαταλείψει και ο Dolgar με την μπάντα να συνεχίζει αλλά να έχουμε να ακούσουμε καινούριο υλικό μια πενταετία.

Στο δεύτερο ξόρκι, οι περισσότερες συνθέσεις ήταν των Sanrabb/ Dolgar/ Sarcana. Εδώ ο Dolgar (περιορίζεται στη συγγραφή λίγων στίχων)βγαίνει από το συνθετικό παιχνίδι και πλέον συνωμοτεί ο Sanrabb με την Sarcana, αλλιώς μόνος του. Αυτό σημαίνει ότι τα πράγματα είναι ακόμα πιο μελωδικά. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν ιδέες από μια σκοτεινή παρουσία που ήξερε να αιχμαλωτίζει το σκοτάδι μέσα στα ασπρόμαυρα κοκάλινα παιχνίδια της. Αρχή γενομένου με το ‘’ She Who Loves the Flames’’, όνομα και πρά....ξη. Τα πλήκτρα έχουν δική τους βούληση και συγχωνεύονται με μια φυσική άνεση ανάμεσα σε riffs που θερίζουν.  Η σάρκα μπορεί να γίνει όπλο και η φωνή η αιχμηρή μύτη της. Σε κάποια τραγούδια ουρλιάζει ο Sanrabb, σε κάποια άλλα κραυγάζει ο Dolgar. Μαζί ωρύονται κατάμαυρα ξόρκια που σκοτεινιάζουν τον εσωτερικό σου κόσμο και προκαλούν φόβο και διέγερση στα πιο βαθιά σου αισθήματα. Αν και Black Metal, το έμπειρο αυτί θα διακρίνει την σημαντικότητα του μπάσου που δολοπλοκεί ανάμεσα σε κρυφές γωνιές. Μάλιστα έχουν επιτάξει και τον E.N. Death (and his instrument were made to suffer on this spell) για επιπλέον κολασμένους βόμβους.

 Μεγάλη λατρεία το ‘’Touched and Left for Dead’’ με τον υπνωτικό του ρυθμό και τα τρομερά κοψίματα στα έγχορδα όσο  ανθρώπινα δέρματα τινάζονται από τα άλκιμα χτυπήματα του Dirge Rep. Στην συνέχεια ακούμε τρεις συνθέσεις του Sanrabb που είναι σαφώς πιο ακραίες και παγωμένες και βασίζονται πιο πολύ στα μηνύματα μίσους που τραγουδούν και στις χορδές που τορπιλίζουν με riffs τους αβυσσαλέους ωκεανούς ηχητικών συχνοτήτων. Μάλιστα, στο δεκατετράλεπτο ‘’Ad Arma Ad Arma’’δημιουργεί ένα στροβιλισμό από καταστροφικά riffs γύρω από ένα κατεστραμμένο βιομηχανικό ηχητικό τοπίο. Οι πιο μελωδικοί τόνοι επιστρέφουν στα επόμενα τραγούδια του δίσκου για να ολοκληρώσουν το χαμό στον γκρίζο κόσμο που έχουν δημιουργήσει.