Nevermore - Dead Heart In A Dead World

Καθόλου πρωτότυπος τίτλος το ‘’how did it come to this’’ που απαντιένται βασικά ‘’Narcosynthesis’’. Έτσι αισιόδοξα ξεκινάει ο τέταρτος δίσκος των Nevermore ‘’Dead Heart In A Dead World’’ που κυκλοφόρησε στις 13 του Σεπτέμβρη του 2000 από την Century Media Records. Διαδέχτηκε το καταπληκτικό ‘’Dreaming Neon Black’’. Και βασικά έχουμε την ίδια ομάδα, Warrel Dane (r.i.p. 12/2017), Jeff Loomis, Jim Sheppard, Van Williams. Το αισιόδοξο σε χρώματα, απαισιόδοξο σε σύλληψη και εικόνα, εξώφυλλο φιλοτέχνησε ο Καλιφορνέζος από το San Diego εικαστικός Travis Smith.

Το προαναφερθέν ‘’Narcosynthesis’’ μας βάζει όμορφα στο ‘’ευχάριστο’’ κλίμα. Είτε απλά το ακούμε ευχάριστα ή το ακούμε και απλά νιώθουμε, το κομμάτι αυτό ανοίγει έναν δίσκο με πολλά sing along αλλά και με άλλα εξαιρετικά κομμάτια. Με ρεφρέν και όχι μόνο, που έχουν κάνει τατουάζ στην ψυχή μας, ανεξίτηλο, αλλά σε όλους μας αρέσει να τα τραγουδάμε όπου μας έρθει να το κάνουμε. Το ‘’Dead Heart In A Dead World’’ έχει αυτήν την διττή σημασία και ουσία και αυτό είναι μια μεγάλη δημιουργική και παικτική κορυφή των Nevermore. Είναι το πιο σκοτεινό δημιούργημα, μέχρι τότε, των Nevermore. Θα μπορούσε να είναι ένα πιο metalize ‘’Promise Land’’ φέρνοντας στο μυαλό το εσωστρεφές αριστούργημα των Queensryche, αλλά με songwriting ‘’Empire’’ μιας και πιάσαμε τους θεούς και πατριωτάκια τους από το Seattle. Σκοτεινό, αλλά και εξωστρεφές με κάποιο τρόπο. Σκοτεινό αλλά και όμως φωτίζει τα μέσα μας καθώς περνούν τα ‘’We Disintegrate’’, τι πανέμορφη μελωδία είναι αυτή που το τελειώνει. Το ‘’Inside Four Walls’’ περιμένοντας πάντα κάποιον να έρθει. Τα δυο που γράφουν μανιφέστο ‘’Evolution 169’’και ‘’The River Dragon Has Come’’ με ένα solo που βάζει φωτιά. Και έρχεται η στιγμή των στιγμών¨ ‘’The Heart Collector’’. Το εκρηκτικό του ξεκίνημα δίνει την θέση του σε μια σπαραξικάρδια ερμηνεία τους Warrel, έχει κάνει πολλές τέτοιες, το ρεφρέν που σε πνίγει στο συναίσθημα και την προσμονή να το ακούσεις – τραγουδήσεις καθώς οι κομματάρες περνούν η μία μετά την άλλη στην ακρόαση του δίσκου ή περίμενες να το βιώσεις σε κάποιο ζωντανό τους. Εκρηκτική συνέχεια και στο παίξιμο και στα λόγια, ‘’Engines Of Hate’’. Και έρχεται μια ουσιώδης διασκευή του ‘’Sound Of Silence’’ των Simon & Garfunkel. Η ακουστική συνέχεια του ‘’Insignificant’’, φέρνει μια άλλη μεγάλη στιγμή, ‘’Believe In Nothing’’. Το τέλος ‘’Dead Heart In A Dead World’’ φέρνει το συμπέρασμα, το συγκέρασμα, την κεντρική ιδέα, ή απλά μια ιδέα που σε βάζει σε σκέψεις, νωθρές στο fade out αυτού του μουσικού ταξιδιού περίπου της μιας ώρας.

Το ‘’Dead Heart In A Dead World’’ δεν είναι ούτε ο καλύτερος, ούτε ο πιο αγαπημένος μου Nevermore δίσκος. Είναι όμως για όλα αυτά τα σκοτάδια της ψυχής, που τα εκφράζει με νότες και λόγια και που κατά παράδοξο τρόπο παράγουν φως, ένας σημαντικός δίσκος και για όλους μας, αλλά και για την πορεία των Nevermore που τότε φάνταζε φωτεινή.