JUNKYARD - Sixes, Sevens And Nines
JUNKYARD - Sixes, Sevens And Nines
\r\n
\r\n
\r\nΠριν λίγες εβδομάδες, όταν πακετάριζα τους δίσκους μου για την\r\nμετακόμιση που έκανα, πήρε το μάτι μου το Sixes, Sevens & Nines, το δεύτερο άλμπουμ\r\nτων αμερικανών Hard Rockers JUNKYARD. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το\r\n1991 και εδώ στην Ελλάδα λίγοι τον πήραν χαμπάρι, λίγοι τον άκουσαν και ακόμα\r\nπιο λίγοι τον αγόρασαν, όσοι όμως το έκαναν δεν το μετάνιωσαν ποτέ και τον\r\nευχαριστήθηκαν δεόντως. Ένας από αυτούς ήμουν και εγώ και για αυτό πάντα\r\nευχαριστούσα, και πάντα τον σκεφτόμουν όταν άκουγα αυτόν τον δίσκο, τον παλιό\r\nμου φίλο τον Νικόλα, που με είχε "φαει" τότε να τον αγοράσω. Ο Νικόλας ήταν\r\nμεγαλύτερος από μένα, με τεράστιες μουσικές γνώσεις και η γνώμη του για μένα\r\nήταν πάντα σεβαστή, μόνο που εδώ υπήρχε κάτι πολύ παράξενο...βλέπετε, εκείνη\r\nτην περίοδο ο Νικόλας άκουγε (και έπαιζε με το συγκρότημα του) μόνο Death και Black Metal!!!. Που κολλάνε οι JUNKYARD με όλα αυτά? "τους γουστάρω\r\nγιατί είναι αλητάμπουρες και αυθεντικοί" μου είχε πει. Και όταν κάποιος τόσο\r\nγνήσιος και τόσο αυθεντικός σαν τον Νικόλα έλεγε κάτι τέτοιο δεν υπήρχε κανένα\r\nπεριθώριο για να τον αμφισβητήσεις. \r\n
\r\n
\r\nΑκόμα και να το κάνεις όμως θα χρειαστούν μόνο μερικά δευτερόλεπτα από\r\nτο Back On The Streets που ανοίγει τον δίσκο για να καταλάβεις ότι έκανες\r\nλάθος. Αυτό που θα ακούσετε στο Sixes, Sevens & Nines είναι "αλήτικο" και\r\n"αλανιάρικο" Southern Hard Rock, από κάποιους που και μόνο τις\r\nφωτογραφίες τους στο εσώφυλλο να κοιτάξεις καταλαβαίνεις ότι θα παίζουν ακριβώς\r\nαυτό. Γρήγορα, ρυθμικά και δυνατά κομμάτια όπως τα Nowhere To Go But Down, Throw It All Away και Lost In The City συνυπάρχουν με άλλα, πιο mid tempo και χαβαλεδιάρικα όπως\r\nτα All The Time In The World, Give The Devil His Due, Misery Loves Company, ενώ δεν λείπουν και οι μπαλάντες όπως το Killing Time και το\r\nSlippin’ Away, με τα υπέροχα\r\nγυναικεία gospel\r\nφωνητικά. Αν είσαι οπαδός των LYNYRD SKYNYRD και BLACKFOOT τότε μην το σκέφτεσαι καθόλου, οι σύγχρονοι\r\nαπόγονοι τους έφτιαξαν έναν δίσκο "κομμένο" και "ραμμένο" στα μέτρα σου και να\r\nείσαι σίγουρος πως αυτή η δισκάρα θα σου κρατήσει πολλές ώρες συντροφιά,\r\nφτιάχνοντας σου πάντα την διάθεση. \r\n
\r\n
\r\nΜε μένα δυστυχώς δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο. Πριν από λίγο καιρό έμαθα\r\nπως ο Νικόλας δεν είναι πια μαζί μας. Ένα από τα καλύτερα παιδιά που γνώρισα\r\nποτέ έφυγε για το δικό του, μοναχικό ταξίδι. Για αυτό θα σας παρακαλέσω όταν\r\nπαίζετε τον δίσκο να δυναμώνετε την ένταση λίγο παραπάνω για να άκουει και ο\r\nΝικόλας, όπου και αν βρίσκεται και να γουστάρει. Και που σαι ρε Νικόλα, τώρα\r\nπιες όσα "ξύδια" γουστάρεις φιλαράκι μου, τώρα ποια δεν μπορούν να σε\r\nπειράξουν. Ότι κακό ήταν σου κάνουν στο έκαναν...Farewell my friend...\r\n
\r\n
\r\n \r\n
\r\n
\r\nΑντώνης "The Nightrider" Αλεξανδρόπουλος\r\n\r\n
\r\n