The Last Things - Circles and Butterflies

~~           Άλλη μια παραγνωρισμένη μπάντα που ειδικέυεται στο progressive metal. Και παίζει μπάλα σε ευρεία ηχητικά επίπεδα. Ερχόμενοι από τις στάχτες των Blackkout, ενοός προοδευτικού power/thrash προσέγγισης συγκροτήματος, στοιχεία που είναι εμφανή και στις πιο σκληρές στιγμές των The Last Things. Δεν διάρκεσαν πολύ και κυκλοφόρησαν μόνο ένα δίσκο το 1993, το ’’Circles And Butterflies’’. Στους The Last Things υπηρέτησε και ο Matt Davis LaPort, γνωστός σε πολλούς από την θητεία του στους Jon Oliva’s Pain και Circle II Circle, αλλά δεν ηχογράφησε τίποτα μαζί τους, μόνο για συναυλιακές υποχρεώσεις. Για την ακρίβεια οι πρώτες 6 συνθέσεις του δίσκου είναι γραμμένες από τα άλλα τρία μέλη των The Last Things ενώ οι επόμενες πέντε ανήκουν μόνο στον Richard W. Elliott IV (όπως και το concept και όλοι οι στίχοι). Οκ, εκτός από τρομερός συνθέτης και στιχουργός, τραγουδά, παίζει κιθάρα, βιολί, γκάιντα, φλάουτο, κρουστά και πλήκτρα. Και όλα τόσο όμορφα. Καλλιτέχνης με την πραγματική και ολοκληρωτική έννοια.

\r\n\r\n

                      Το ’’Circles And Butterflies’’ είναι τεχνικό, πολύπλοκο, γεμάτο ενδιαφέρουσες αλλαγές. Άλλοτε σκληρό, στα όρια του techthrash και άλλοτε ακούγεται σαν prog rock (Jethro Tull ιδιαίτερα). Η μουσική περιπλάνηση δεν έχει όρια και φραγμούς. Το πνεύμα και οι νότες γίνονται ένα. Και όταν παρανοεί το πρώτο, ακολουθεί το δεύτερο. Και αυτή η απότομη αλλαγή διάθεσης κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον. Οι λάτρεις των Psychotic Waltz θα τους λατρέψουν γι αυτό το λόγο. Δεν είναι ότι ακούγονται τόσο κοντά μουσικά όσο το ότι μεταχειρίζονται την μουσική ανάλογα της ψυχασθένειας τους. Από τα αναχώματα τους thrash ριφοβολούν ασταμάτητα και σε κάθε κατεύθυνση με καταστροφικές μπασοβίδες να ανασυντάσουν και να καλύπτουν οποιοδήποτε μουσικό κενό. Σκεφτείτε ακόμα και τους πρώιμους Annihilator να παίζουν prog metal (Circle of Willis κανείς;) . Έξοχες δύσπεμπτες μελωδίες παρελαύνουν στο ρυθμό του τρελού τυμπανιστή. Ατμοσφαιρικό και ερωτικό το ’’The Vow’’, αφιερωμένο στην Michelle, την αγάπη του Richard W. Elliott IV, δεν θα μπορούσε να ήταν κάτι λιγότερο από παθιασμένο. Πιο γήινο, πιο συναισθηματικό, πιο άμεσο. Και έτσι συνεχίζει και στο ’’After ... Birth’’, με μια εντελώς διαφορετική φωνή και μουσική αντίληψη. Και το φλάουτο πάντοτε και πανταχού παρόν.Η πρώτη εξάδα της ομαδικής σύνθεσης κλείνει με ένα ορχηστρικό κομμάτι, αρκετά σκληρό και συνάμα ονειρικό.

\r\n\r\n

\r\n                         Το ’’ Ghost from the Past’’ άρχει τον προσωπικό κατάλογο τραγουδιών του Richard. Μικρότερες σε διάρκεια συνθέσεις, εξίσου τεχνικότροπες και πάλι. Ακούστε το σόλο και νιώστε το σφυγμό της ταστιέρας που ταλαντεύεται τον χορό της προόδου. Το ’’The Missing Piece’’ ακούγεται αρκετά παραίτερο με όλα τα προηγούμενα. Πιο αέρινο και ανάλαφρο μουσικά αλλά με ακόμα πιο καθαρά φωνητικά και εσωστρεφείς στίχους. Πάντως για μένα από τις πιο μέτριες στιγμές... Και μετά πίπιζες και ρυθμικό drumming και Marillion...Η κάπως έτσι. Τόσο μα τόσο όμορφα όμως. Δεν είναι δύσκολο να φανταστείς άλογα με φτερά πεταλούδας στην σελήνη αν ακούς αυτή τη μουσική...και ας είναι με θέμα έρωτα και απογοήτευση ή κάτι τέτοιο. Και για το τέλος ένα Jethro Tull (και Psychotic Waltz κατ’ επέκταση), το ’’The Spirit Lives’’. Παλαβιάρικο, ρυθμικό, με το αγαπημένο πνευστό να δίνει ρεσιτάλ και τα στριφογυριστά ριφς να σε ανεβοκατεβάζουν στο πηγάδι (πηγή) της απόλυτης μουσικής τους ευφυίας.

\r\n\r\n

                    Κρίμα που όπως όλες οι κυκλοφορίες της Nordic Metal πήγαν άπατες και έφτασαν σε λίγα χέρια (και δισκάδικα τότε). Αξίζει να απολάυσετε τον μουσικό τους πλούτο (και οποιουδήποτε άλλου συγκροτήματας που έχει εξαίσια μουσική)  μιας και είναι από ’’τα τελευταία πράγματα’’  που αξίζει να ασχολείται κάποιος την σήμερον ημέρα. Μια επανακυκλοφορία της Arkeyn Steel Records το 2011 το κάνει σαφώς πιο εύκολο να βρεθεί. Και ακόμα πιο ενδιαφέρον μιας και περιέχει το ντέμο που ακολούθησε τον δίσκο καθώς επίσης και το ντέμος σαν Blackkout και ένα επιπλέον dvd με συναυλίες τους την εποχή που υπήρχαν ως Blackkout.

\r\n\r\n

\r\n