Master's Hammer - Ritual

                 Λίγες είναι οι μπάντες που έχουν προσωπικό ήχο, που έχουν έχουν ιδιαιτερότητες που ξεχωρίζουν. Στην Τσεχοσλοβακία (πλέον Τσεχία) γεννήθηκε μια τέτοια μπάντα το 1987 και μάλιστα είναι από τις πρώτες black metal παγκοσμίως. Θεωρώ πως όλοι (του είδους) τους σέβονται και ας μην δημιουργήσανε ποτέ σχολή. Μόνο οι Root (επίσης από την ίδια χώρα, επίσης πάλιουρες) έχουν σχετικό ήχο. Οι Master’s Hammer είναι μια μπάντα που πάντοτε πρωτοτυπούσε. Από τις πρώτες μέρες των demos τους, από το πρώτο ηχογραφημένο  live τους όταν καλά καλά ακόμα ήταν στις αρχές τους. Από τους δυο πρώτους δίσκους τους, αμφότεροι ΘΕΙΚΟΙ, που πειραματιζόντουσαν στο φρέσκο (τότε) black metal με τύμπανα, πλήκτρα και περίεργα φωνητικά. Από την εξωτερική τους εμφάνιση και image/attitude που τίποτε δεν δήλωνε επίδειξη. Από την γλώσσα τους, την μητρική που δεν εγκατέλειψαν ποτέ. Το 1993  όλοι εγκαταλείπουν την μπάντα και μένει μόνος του Storm (κιθάρα/φωνή) και μαζί με τον τότε πληκτρά βγάζουν ένα περίεργο δίσκο που θυμίζει κλασσική μουσική με μοναδικό τραγούδι το τελευταίο να θυμίζει το παρελθόν τους. Θυμάμαι να αποχωρεί σύντομα από την δισκοθήκη μου, ήμουν αρκετά πιο κλειστόμυαλος τότε.  Η μπάντα διαλύεται μετά την συγκεκριμένη κυκλοφορία. Το 2009 η μπάντα επανασυνδέεται με παλιά μέλη και να μας βομβαρδίζουν συχνά με αξιολογότατους δίσκους (μαζί με τον περσινό, φτάσανε τους επτά).

               Μια εισαγωγή και οι πρώτοι ήχοι του  ‘’ Pád modly’’ κάνουν την εμφάνιση τους από το demo του 1990. Μιλάμε για πάνω από δυομιση δεκαετίες πριν. Δεν έχουν κυκλοφορήσει ‘’De Mysteriis Dom Sathanas’’ και ‘’A Blaze in the Northern Sky’’.  To Black Metal είναι οι Bathory, οι Venom και οι Mercyful Fate. Και σκάνε αυτοί οι ήχοι από μια χώρα που έχει αφήσει το στίγμα της μόνο στο… Grindcore. Τα φωνητικά του Storm είναι αβυσσαλέα, παραμορφωμένα αλλά και συνάμα ανθρώπινα. Αν τραγουδούσε στα αγγλικά, θα έπιανα κάθε του λέξη. Ακούγεται σαν να καταριέται, σαν να ωρύεται, σαν να βασανίζεται. Η μουσική είναι σε βάθος ατμοσφαιρική. Σε όλους τους τομείς. Δεν  βασίζεται στην ατμόσφαιρα, είναι η ατμόσφαιρα. Και δεν εννοώ, τίποτε όμορφο. Κλειστοφοβικό, σκοτεινό, σαν αρχαίες κατάρες που βρίσκουν το δρόμο της εξόδου. Οι ρυθμοί σαγηνευτικοί, στηρίζουν το black metal υπόστρωμα που χτίζεται με καυτή πίσσα από riffs. Το γέλιο του Τρελού μόνο να αυξήσει την φαντασία μας μπορεί, η καυστική προφορά του, αυξάνει τον φόβο.

                      Και μόνο τα παραπάνω στοιχεία να είχαν στην μουσική τους οι Master’s Hammer, πάλι σπουδαίοι θα ήταν. Το κερασάκι στην πειραματική τους τούρτα είναι τα τύμπανα. Ξεχωριστός άνθρωπος που ασχολείται με αυτά, δίνει ένα πολεμικό στίγμα σε αυτά. Πολεμικές κρουστικές ιαχές, πολύ ταιριαστές με την έτσι και αλλιώς αρνητική ατμόσφαιρα που δημιουργούν.  Κάτι άλλο που δεν ακούς συχνά σε black metal, είναι το σολάρισμα. Και όμως εδώ δεν δειλιάζουν να αποδώσουν τις τρεμουλιασμένες σκέψεις που τους βασανίζουν σε ηλεκτρικούς παλμούς. Περιφρονούν όρια και δηθενισμούς και εξαπολύουν αγνό, ανόθευτο σκοτάδι μέσω της μουσικής τους υπόστασης και επίταξης  και των στίχων τους στη γλώσσα που αυτοί γνωρίζουν και νιώθουν οικεία. Ηχητικές αντιφάσεις δημιουργούνται συχνά και το τελικό αποτέλεσμα μόνο ενδιαφέρον προκαλεί. Αυτή είναι η διαφορά μιας μπάντας που πειραματίζεται διότι το έχει στο DNA της και τα καταφέρνει πλήρως από μια άλλη που απλά προσπαθεί να κάνει κάτι διαφορετικό και αποτυγχάνει παταγωδώς. Ακούστε και το τελευταίο τραγούδι του δίσκου ‘’ Útok’’  και δείτε πόσο επιτυχημένα συνδυάζουν το black metal με το πένθιμο εμβατήριο στις κηδείες και τα τύμπανα που το δρομολογούν. Παντοτινό Μνημείο το ‘’Ritual’’ και ίσως ακόμα καλύτερο το ‘’Jilemnicky Occultista’’.