Metallica - S&M

Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 είχε ξεκινήσει μία άκρως βαρετή, και εν τέλει εφηβική, συζήτηση σχετικά με το αν το heavy metal πηγαίνει ωραία με την κλασική μουσική. Μοιραία, η συζήτηση έλαβε διαστάσεις ξεκατινιάσματος. Πιστεύω ακράδαντα ότι εκείνοι που υποστήριζαν πρωτοβουλίες όπως το πάντρεμα των δύο αυτών ειδών, το έκαναν πιο πολύ για να αποδείξουν στον κόσμο που δεν άκουγε heavy metal ότι η μουσική τους δεν απευθυνόταν μόνο σε μακρυμάλληδες κάφρους, αλλά και σε ανθρώπους με εκλεπτυσμένο γούστο. Έπεσαν έτσι στην παγίδα που είχαν ανοίξει γι’  αυτούς όλοι όσοι βρίσκονταν απ’ έξω.

\r\n\r\n

Από τη μεριά τους, οι Metallica έδειχναν την ίδια εποχή σαφή σημάδια κόπωσης. Η μπάντα είχε ήδη πουλήσει τα άπειρα albums, ωστόσο η έμπνευσή τους είχε τελματώσει για τα καλά, όπως μαρτυρούσε το εντελώς εκτός τόπου και χρόνου "Reload" (τότε δεν το καταλαβαίναμε, αλλά η Ιστορία και ο Χρόνος έχουν βγάλει την ετυμηγορία τους). Ψάχνοντας να βρουν κάτι ενδιαφέρον να κάνουν, αποφάσισαν να ανταποκριθούν θετικά στην πρόταση του σπουδαίου Michael Kamen για δύο συναυλίες της μπάντας, συνοδεία της φιλαρμονικής του Σαν Φραντσίσκο, την οποία θα διηύθυνε ο ίδιος ο Kamen. Το αποτέλεσμα το ακούμε στο "S&M".

\r\n\r\n

Ξεκαθαρίζω εξ αρχής ότι δεν μου πολυαρέσει το μπαστάρδεμα στη μουσική. Αν είσαι οι Faith No More ή οι Queen, περιπτώσεις μοναδικές που ήξεραν να παντρεύουν τα ετερόκλητα, τότε προχώρα με τις ευλογίες όλων. Οι Metallica όμως μπήκαν στα βαθιά νερά και ο Kamen, κατά τα άλλα έμπειρος μουσικός και βετεράνος ήδη στην ενορχήστρωση ροκ κομματιών, απλά δεν μπορεί να κουλαντρίσει το ορμητικό thrash metal των πρώτων. Για να μην τα πολυλογώ, το "S&M" λειτουργεί εκεί που περιμένουμε: είτε σε μπαλάντες τύπου "Nothing else matters" είτε σε ορχηστρικά κομμάτια, όπως το "Call of Ktulu". Στα heavy κομμάτια... δράμα! Ακούστε το "Master of puppets", για παράδειγμα, και θα με θυμηθείτε.

\r\n\r\n

Τώρα για τα κομμάτια του "Load" και "Reload", δεν έχω να πω και πολλά. Εδώ στα κανονικά δεν θέλουμε να ακούμε τα "Devil’s dance" και "Hero of the day", πόσω μάλλον με βιολούμπες και ζουρνάδες. Όσο για τα αξιοπρεπή "Fuel" και "Memory remains", γίνεται ό,τι ανέφερα πιο πάνω για τα heavy κομμάτια. Μόνο στο "Bleeding me" κάτι πάει να γίνει, αλλά και πάλι... Τέλος, τα δύο καινούργια κομμάτια, "No leaf clover" και "-Human" είναι ΟΚ, αλλά όχι ιδιαιτέρως αξιομνημόνευτα.

\r\n\r\n

Για να κλείσω, το "S&M" δεν μου είπε πολλά τότε και δεν μου λέει ούτε σήμερα. Γιατί εγώ ξέρω ότι όταν η μπάντα του ραδιοφώνου μπλέκεται μεταξύ "Ma che Puccini FM" και "Heavy Kafroulas Radio", η πρώτη μου κίνηση είναι να την πηγαίνω είτε λίγο δεξιότερα είτε λίγο αριστερότερα. Ή S ή Μ δηλαδή. Ε, και τα δυο μαζί δεν γίνεται!

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος
\r\n 

\r\n