Moonspell - Wolfheart

Οι Moonspell εκεί στην Λισαβώνα, στην Πορτογαλία άπλωσαν το black metal πέπλο τους στις αρχές της δεκαετία του 90, πρώτα στα τέλη των 80s ως Morbid God, και από το 1990 με το γνωστό τους όνομα. Μετά από θρυλικά demos ‘’Anno Satanae’’ και ep ‘’Under The Moonspell’’ έβαλαν τα γκρίζα πέπλα του gothic μέσα στην μουσική τους και μας έδωσαν το ντεμπούτο δίσκο τους με τίτλο ‘’WolfHeart’’. Το ‘’Wolfheart’’ κυκλοφόρησε από την Century Media Records την 1η του Απρίλη του 1995.

Η παρέα από τότε μέχρι και σήμερα :Ο Fernando Ribeiro ως Langsuyar τραγουδάει και γράφει τα λόγια. O κλασικός ντράμερ Miguel Gaspar. Και ο πληκτράς και ενίοτε και κιθαρίστας, Pedro Paixao. Μαζί τους οι  J.M. Tanngrisnir και ο Mantus στις κιθάρες. Μέχρι και αυτόν τον δίσκο έκατσαν αμφότεροι. Και ο  Ares στο μπάσο που τον συναντάμε και στο επόμενο ‘’Irreligius’’. Συμμετείχε διακριτικά και ο μετέπειτα παντοτινός κιθαρίστας τους Ricardo Amorim. Και στα δεύτερα γυναικεία φωνητικά η Birgit Zacher. Το έκανε στο μέλλον, κάμποσες φορές για τους Moonspell.

Οι γκρίζες ριπές πέφτουν από τα πρώτα δευτερόλεπτα του ‘’Wolfshade’’, καθώς οι gothic πινελιές αποκτούν βαθύτερο χρώμα και νόημα στην μουσική των Πορτογάλων. Αν και το μεσαίο μέρος του ‘’Wolfsade’’ με την μελωδία των πλήκτρων, πραγματικά μαγεύει και μεταφέρει νοητά σε αδόκητους κόσμους. Και στο ‘’Wolfheart’’ από όπου και να το πιάσεις, εξώφυλλο κανονικό και εναλλακτικό, όλα με την μορφή του λύκου, σε εκδοχές ταινιών τρόμου. Την μουσική κατεύθυνση και τα λόγια, όλα οδηγούν σε μια black metal μπάντα που αποφάσισε να gothίζει χρωματίζοντας ανάλογα ψυχές ακροατών, κρατώντας τα πρωτόλεια στοιχεία της, που ακόμα και εδώ μαυρίζουν αυτιά ακροατών. Και έτσι με αυτήν την γκρίζα μελαγχολία έρχονται από άλλες εποχές το ‘’Love Crimes’’, με ωραίες εναλλαγές ρυθμού και ενέσεις γυναικείων φωνών. Αλλά και το ‘’...Of Dream And Drama’’. Εδώ και όχι μόνο εδώ, μπαίνει και η άλλη πλευρά του goth, η πιο up tempo  και χορευτική συνάμα. Η φεγγαρόφωτη μελωδία του ορχηστρικού ‘’Lua d’ Inverno’’ εκβάλει στο εξωτικό ‘’Trebaruna’’, το πρώτο κομμάτι του ‘’Wolfheart’’ με τα λόγια να είναι στην μητρική τους γλώσσα, δηλαδή στα Πορτογαλικά. Και φτάνουμε στο πρώτο highlight του ‘’Wolfheart’’ που δεν είναι άλλο από το ‘’Vampiria’’ Σαν να βγήκε από το  ‘’Interview with the Vampire’’ του Neil Jordan, ο Fernando Ribeiro κάνει μια εκπληκτική ερμηνεία μέσα στην παγερά τρομακτική όσο και ρομαντική σύνθεση. All time classic, θα μείνει στους αιώνες όπως και ένας βρικόλακας. Για πολλούς, και εγώ μέσα σε αυτούς, το ‘’An Erotic Alchemy’’ είναι η καλύτερη στιγμή του ‘’Wolfheart’’. Βάζει πάλι μια εποχή επικίνδυνου  ρομαντισμού σε μια μελωδία που μια φορά την ακούς και χαράζεται για πάντα μέσα σου. Και φτάνουμε στο παλιό τέρμα, και δεύτερη καπιτάλα στιγμή: Alma Mater και εδώ δύσκολα κάποιος μένει ασυγκίνητος. Καθόλου τυχαία το σχεδόν παντοτινό τελευταίο κομμάτι σε κάθε συναυλία τους. Και στο τέλος όλοι μαζί κραυγάζουμε, ALMA MATER.  Κανονικά εδώ θα είχαμε κλείσει με την περιγραφή, αλλά έχουμε νέο τέρμα. Ένα ακόμα κομμάτι στα Πορτογαλικά και αυτό, το άκρως χορευτικό, όσοι είσαν στο Κύτταρο ξέρουν, ‘’Ataegina’’. Και έτσι όμορφα κλείνει το ‘’Wolfheart’’.

Δίσκος, το ‘’Wolfheart’’ των Moonspell που τους έβαλε για τα καλά στον metalικό χάρτη, αλλά κυρίως στις καρδιές μας. Και συνέχισαν έτσι και με τον επόμενο, ‘’Irreligius’’. Αλλά και μετά από μια περίεργη, όσο και ενδιαφέρουσα μεσαία περίοδο, οι Moonspell  είναι ακόμα εδώ με δισκάρες να βγαίνουν  μέσα από την σκοτεινή αλλά και  υπέροχη μαύρο metalική ψυχή τους.