Nocturnus - Thresholds

                  Στις χρυσές εποχές του Death Metal πολλες μπάντες έσκασαν μύτη από την Tampa της Florida. Ποιά να πρωτοδιαλέξεις; Morbid Angel, Deicide, Eulogy, Brutality, Massacre, Discincarnate και πολλές άλλες. Μια από αυτές ήταν και οι Nocturnus. Μετά την απόλυση του Michael  Browning από την ίδια του την μπάντα to 1986, τους Morbid Angel, ο παίχταράς δερματοβασανιστής δημιούργησε  τους Nocturnus το 1987. Έγραψαν το όνομα τους στην Death Metal ιστορία σαν μια από τις πρώτες μπάντες που χρησιμοποίησαν πλήκτρα και έχοντας θεματικούς στίχους  βασισμένους στην επιστημονκή φαντασία. Όλοι γνωρίζουμε τον ΥΠΕΡΔΙΣΚΑΡΟ ’’The KEy’’ και όχι άδικα. Πρωτοποριακοί, με κομμάτια λαχταριστά. Και σε 10 singles να το χωρίζανε, θα έπρεπε να τα ακούσεις/αποκτήσεις όλα. Το θέμα είναι η συνέχεια τους, το σχετικά υποβαθμισμένο ’’Thresholds’’. Όσοι το έχουν ακούσει παραδέχονται την ποιότητα του, όσοι όμως το αγνοούν είναι επειδή δεν έχει ακουστεί τόσο πολύ το όνομα του. Θα συμφωνήσω ότι είναι ένα σκαλί πιο κάτω, ίσως μόνο και μόνο επειδή υπήρξε δεύτερο και το αρχικό σοκ χάθηκε. Ίσως να μας λείπει και η χαοτική φωνή του Browning που περιορίστηκε στα ντραμς αυτήν την φορά. Όπως και να χει δίσκαρος.
\r\n
\r\n
\r\n                         To διαστημικό εξώφυλλο του Pete Knifton σε προιδεάζει για αντίστοιχο μουσικό ταξίδι. Οι πρώτοι στίχοι-καλέσματα σε βάζουν σε διαφορετική διάθεση από την μέση death metal μπάντα της εποχής. Mid tempo ταχύτητες, πολύ συμπαγής ήχος, θολή παραγωγή από τα Morrisounds, απόκοσμα πλήκτρα που διεστραβλώνουν την επιθετική επιδίωξη των εγχόρδων και μια φωνή που ακούγεται βρεγμένη με μίσος. Οι βαρύτονες συχνότητες κερδίζουν και το κοπάνημα στο κεφάλι είναι πιο άμεσο παρά το δύστροπο παίξιμο τους. Τα δυο πρώτα τραγούδια είναι σωστά επιλεγμένα σε αυτή την θέση μιας και είναι από τα καλύτερα (στα καλύτερα 8 του δισκου :)   ). Διαολεμένα riffs διακλαδίζονται στους αχανείς συνθετικούς αστερισμούς που υπηρετούν και το αποτέλεσμα είναι λατρευτό ή μισητό. Ένα ορχηστρικό διάλλειμα σε πασαλείβει με την αστρόσκονη του (πραγματικά διαστημικός-εξωγήνος ήχος) εώς ότου σε περιλάβει το ’’Arctic Crypt’’. Εδώ η δαπάνη ιδεών και εκτελέσεων δεν σπαταλάται τυχαία και το μακροχρόνιο άκουσμα του προκαλεί τάσης υπέρμετρου θαυμασμού. Λειτουργεί ως εξέδρα εκτόξευσης ριφάυλων τεράστια βεληνεκούς με δυνατότητα να καταστρέψουν τα πάντα γύρω τους. Και πάντοτε με την διακριτική χρήση ηλεκτροφώνων ασπρόμαυρων πλήκτρων.
\r\n
\r\n                      Μπορεί η μουσική κάθε τραγουδιού να είναι ομαδική δουλειά αλλά οι στίχοι είναι γραμμένοι συνήθως από ένα μέλος του συγκροτήματος, μερικές φορές πάλι όχι, όπως στο ’’Aquatica’’ που μας μεταφέρουν στο όχι πλέον και τόσο μακρινό 2023 και μας διηγούνται μια φανταστική (;) ιστορία. Η θερμοκρασία πέφτει καθώς ξεδιπλώνονται ψυχρές  κιθαροπλοκίες ενώ μια ένυδρη ατμόσφαιρα κυριαρχεί. Όπως και να χει το κεφάλι μου στριφογύριζε πολλάκις από ευχαρίστηση και η δικιά μου υγρή προσφορά ξεχρεωνόταν σε ιδρώτα και ...χυμούς. Κάθετη και αντίθετη κατεύθυνση προς τους ουρανούς, σε ένα ρυθμικό τεμπο με το μπάσο να σφαλιαρίζει ποσοτικά και ποιοτικά. Και μετά... εισβολή. Ανεβαίνουν οι ταχύτητες, death metal ατόφιο και ας χλιμιντρίζουν κάποιοι για τα πλήκτρα. Υπάρχουν για την ατμόσφαιρα και την προσφέρουν απλόχερα χωρίς να κλέβουν ουγκιά βαρβαρότητας. Δυναμίτης και αυτό. Το επίλεκτο  του δίσκου για οπτική απεικόνιση, ’’Alter Realit’’ μιλάει από μόνο του για την τεχνική πλευρά των οργανοπαικτών της μπάντας, την θεματολογία της αλλά και την αληθινή τους προσέγγιση χωρίς περιττά τερτίπια. Σκοτώνουν παρά πόδα, με ουσία και χωρίς εξωτερικές ’’συμμαχίες’’. Η ολομέλεια των Nocturnus έχει ακόμα ένα δώρο να μας προσφέρει και το ονομάζει ’’Gridzone’’. Τοποθετεί αδίστακτα  κάθε λογής τεχνικά και φανταστικά τέρατα και σε πετά στο λαβύρινθο. Άντε να σε δω να βγαίνεις μάγκα μου που ακούς μόνο καφρίλες και δεν θέλεις πλήκτρα και μελωδίες στο death metal σου.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n