Premonition - We Are Metal

Premonition - We Are Metal

PREMONITION - WE ARE METAL

Κλασσικό Heavy Metal στα 90ς το έψαχνες με τηλεσκόπιο. Πόσο μάλλον στην Αμερική. Ελάχιστοι οι εκπρόσωποι τους και θα έπρεπε να τιμούνται περισσότερο αυτοί που το κράτησαν ζωντανό όσο όλοι οι άλλοι μιλούσαν για νεκρή και παρωχημένη μουσική. Οι Premonition ανάπνεαν metal, κυλούσε σιδερένιο (και ‘’παρθένο’’) αίμα στις φλέβες τους. Ξεκίνησαν το 1997 στην μεταλλομάνα Φλόριδα και (πολύ) αργότερα μεταφέρθηκαν στο Σικάγο. Πρόλαβαν μα κυκλοφορήσουν τέσσερις δίσκους από τους οποίους κανείς δεν είναι μέτριος. Οι Premonition δεν είναι από τις μπάντες που έβγαλαν ένα καταπληκτικό ντεμπούτο (που ήταν βέβαια) και μετά να υπάρξει πτωτική πορεία. Μέχρι το τέλος τους το 2004, ήταν μια περήφανη μπάντα με τέσσερα φονικά βέλη στην φαρέτρα της. Μοναδικό μέλος στην πλήρη δισκογραφία τους, ο τραγουδιστής, στιχουργός και στα περισσότερα τραγούδια τους μέρος της συνθετικής ομάδας. Μια μπάντα που ΠΡΕΠΕΙ να ακούσετε οπωσδήποτε όσοι είστε λάτρεις του αγνού Heavy Metal.

Ας επιλέξουμε τον τρίτο δίσκο τους για ξεψάχνισμα. Έτσι και αλλιώς όλοι είναι στο ίδιο επίπεδο (υψηλό). Ο τρίτος τους δίσκος όμως κυκλοφόρησε στις αρχές τις δεύτερης χιλιετίας και μας έδωσε ελπίδες ότι όσο υπάρχουν τέτοιες μπάντες, το metal δεν χρειάζεται να φοβάται τίποτα. Επίσης τίτλος δίσκου και τραγούδι είναι το “’We Are Metal’’. Τι πιο πειστικό επιχείρημα. Μεταφερόμαστε λοιπόν στο 2000 και ακούμε μια μπάντα που λάτρεψε τους Iron Maiden (και το δείχνει) , ακούγεται όντως Αμερικάνικο (δηλαδή πιο δυνατό από τα αντίστοιχα Ευρωπαικά) και έχει εξαιρετικές συνθετικές στιγμές. Όσο για το πάθος και την ενέργεια που βγάζει, αρκεί  να παρακολουθήσετε μια αναρτημένα συναυλία τους. Μεταλλάδες που παίζουν μέταλ σε μεταλλάδες. Μουσικοί που ακούνε οι ίδιοι τέτοια μουσική στο σπίτι τους και δεν λένε ότι δεν ακούνε πλέον τέτοια μουσική και αντίστοιχες αρλούμπες.

Ακούγοντας τον δίσκο, τα πρώτα τραγούδια που μου αφήνουν το σαγόνι να κρέμεται σαν σπασμένο είναι τα ‘’The Chosen One’’ και  ‘Elizabeth’’.  Χωρίς να ζορίζονται, χωρίς να προσπαθούν χωρίς λόγο, ρυθμική, δυναμική ενέργεια κατακλύζει τους ήχους τους. Η φωνή του Tattoo Frank ανεβαίνει ψηλά και ξεχνά να κατεβεί.  Βασικοί ρυθμοί, με τις μελωδίες της κιθάρας να σου αφήνει μια ανεπαίσθητη γλύκα όσο άγριες και να είναι. Riffs και ρυθμοί περιπολούν μην και έχουν αφήσει χαραμάδα ήσυχου κενού και σε αρπάζουν από το λαιμό από την αρχή μέχρι το τέλος κάθε μιας από τις προαναφερθέντες συνθέσεις. Διασταυρούμενα πυρά φωνής και ήχων. Η φωνή πυρώνει και το ατσάλι της μουσικής των άλλων λιώνει τα άπαντα σαν λάβα μέσα σε χάρτινα σπιτάκια. This is metal κύριοι και το απολαμβάνουμε όσο δεν πάει. Στο ‘’Love That Never Comes’’ ρίχνουν ταχύτητες και πληθαίνουν οι μελωδίες. Δεν το λες και μπαλάντα αλλά είναι ότι πιο κοντινό σε αυτό. Θα σας θυμίσουν και Iced Earth εποχής Dark Saga (όπως και σε άλλα σημεία του δίσκου). Όλ αυτά στα πρώτα λεπτά του τραγουδιού. Ξεσάλωμα της κιθάρας από τον Adam Armaganian που χωράει δεκάδες riffs στο συγκεκριμένο, εννιάλεπτο τραγούδι όσο ταχύτητες και διαθέσεις αλλάζουν πιο συχνά και από σχιζοφρενή και ξελαρύγγιασμα του Frank που αναφέρεται σε ερωτικές σκοτούρες με την φωνή του να ταράζει και τους πιο κουφούς. Στη συνέχεια ‘’Angry Little Man’’ που μου θυμίζει..Cirith Ungol, λίγο πριν μπει το ομώνυμο τραγούδι και τα κάνει όλα γης Μαδιάμ. Περήφανοι οι Premonition, περήφανο το τραγούδι, περήφανοι και μεις που το ακούμε και το τραγουδάμε μαζί τους. Πνεύμα φωτιάς, διάθεση πεινασμένων λύκων  και μελωδίες από ευχές πεφταστέριων. Δεύτερη ήρεμη στιγμή το ‘’Hang ‘Em High’’, με ακουστικές κιθάρες και την φωνή να προσγειώνεται και να ακούγεται πιο γήινη. Και μετά όπως μας έχουν συνηθίσει, δηλαδή να μας κατεβάζουν τα σώβρακα με τις βουτηγμένες στην κολυμπήθρα των Iron Maiden συνθέσεις τους. Μια διασκευή στους υπεραγαπημένους μου TWISTED SISTER προσπερνιέται γρήγορα. Κανείς, μα κανείς δεν πρέπει να αγγίζει αυτά τα τραγούδια,χαχα. Ακούστε τον δίσκο…προχθές.

Copyright 2024. All Right Reserved.