Queensryche - Operation:Mindcrime II

Ύστερα από το αξιοπρεπέστατο "Tribe" (2003), ο Geoff Tate, πλέον πλήρως αποξενωμένος από τα υπόλοιπα μέλη, αποφάσισε ότι θέλει να συνεχίσει την ιστορία του κλασικού "Operation:Mindcrime" (1988), του concept album που είχε κάνει μέχρι και τους Iron Maiden να παραμιλάνε. Σκοπός του Tate ήταν ν’ αποκαταστήσει την εφηβική μονομέρεια του πρώτου μέρους, εξερευνώντας τούτη τη φορά τον βαθμό της προσωπικής ευθύνης του ατόμου έναντι σε μία δεδομένη κατάσταση. Όπως γνωρίζουμε όλοι, το "Operation" του ’88 αφηγείται την ιστορία του Nikki, ο οποίος υπέστη πλύση εγκεφάλου από τον αδίστακτο Doctor X. Στο δεύτερο μέρος της ιστορίας, ο Tate επιχείρησε να μετριάσει την απόλυτη κατάταξη των ηρώων σε "καλούς" και "κακούς", αντιπροτείνοντας μία περισσότερο "σχετικιστική" προσέγγιση των χαρακτήρων.

\r\n\r\n

Όσο ενδιαφέρον και αν ακούγεται το εγχείρημα, η όλη προσπάθεια φαλκιδεύτηκε τελικά από τους ίδιους τους συντελεστές του, αφού ο Tate περιθωροποίησε τα αυθεντικά μέλη της μπάντας (Wilton, Jackson, Rockenfield), γράφοντας ο ίδιος, μαζί με τον παραγωγό Jason Slater, όλο το υλικό και προσκαλώντας διάφορους session μουσικούς να το ηχογραφήσουν. Συνεπώς, κατ’ ουσίαν πρόκειται για σόλο δίσκο του Tate, που μάλλον κακώς κυκλοφόρησε κάτω από το όνομα των Queensryche.

\r\n\r\n

Για τη μουσική εκτέλεση, ο Tate προσκάλεσε και τον αθάνατο R.-J. Dio να συμμετάσχει ως Doctor X. Το γενικότερο ύφος του album κινείται σε power metal μονοπάτια, που προσπαθούν μάταια να θυμίσουν το μεγαλείο του πρώτου "Operation". Οι συνθέσεις είναι ως επί το πλείστον αδιάφορες και ο Tate ερμηνεύει μεν εντυπωσιακά καλά, τα ίδια τα τραγούδια όμως τον προδίδουν. Και ως κερασάκι στην τούρτα, η παραγωγή πάσχει, αφού οι ρυθμικές κιθάρες ακούγονται θαμμένες και υπερβολικά τραχιές.

\r\n\r\n

Ωστόσο, παρόλα τα προβλήματά του, το album έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον, αν μη τι άλλο γιατί συνεχίζει τη συγκλονιστικότερη ιστορία που έχουμε ακούσει ποτέ από heavy metal συγκρότημα, αλλά κι επειδή υπάρχουν μερικές συνθέσεις που αξίζουν λίγες ακροάσεις παραπάνω, όπως το "I’m American" και το "The chase" (με τη συμμετοχή του Dio). Τίποτα πάντως που θα σας αλλάξει τη ζωή. Και φυσικά οι συγκρίσεις με το πρώτο "Operation" είναι απλά περιττές και αστείες.

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n\r\n

\r\n