RATT - Ratt

\r\n

\r\n

\r\nΟι RATT ήταν από\r\nτα πιο γνωστά συγκροτήματα στον χώρο του Αμερικάνικου, μελωδικού Heavy Metal. Δημιουργήθηκαν στο San Diego το\r\n1976 από τον τραγουδιστή Stephen Pearcy,\r\nέχοντας το όνομα MICKEY RATT και παίζοντας παραδοσιακό, Αμερικάνικο Hard Rock. Το 1980 μετακόμισαν στο Los Angeles, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην Μέκκα\r\nτου Rock στην Αμερική και με τον νεοφερμένο κιθαρίστα\r\nτους (και παντελώς άγνωστο τότε) Jake E.Lee κυκλοφόρησαν το πρώτο τους single με τίτλο Dr.Rock. Το 1982 άλλαξαν το όνομα τους σε RATT και μαζί άλλαξε και όλο το line up τους\r\nκαθώς όλοι πλην του Pearcy αποχώρησαν για\r\nνα δημιουργήσουν τους ROUGH CUTΤ.\r\nΓια να τους αντικαταστήσει ο Pearcy έφερε τους Warren DeMartini και Robin Crosby στις κιθάρες, τον Juan Croucier στο μπάσο (ο οποίος είχε φύγει ένα χρόνο πριν από τους DOKKEN) και τον Bobby Blotzer στα drums, δημιουργώντας το κλασσικό\r\nκαι μόνιμο επί πολλά χρόνια line up του συγκροτήματος. \r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\nΜε νέο όνομα, νέα μέλη και με\r\nμια πιο heavy προσέγγιση στην μουσική τους οι RATT έκαναν την πρώτη δισκογραφική\r\nτους εμφάνιση το 1982 στην συλλογή Metal Massacre με το τραγούδι Tell The World ενώ το 1983 κυκλοφόρησαν από την μικρή και ανεξάρτητη Time Coast το\r\nπρώτο, ομώνυμο EP τους. Ο δίσκος είναι ότι πιο heavy κυκλοφόρησαν\r\nποτέ και σε αυτό συντελεί εν μέρει και ο αρκετά "τραχύς" ήχος και γενικότερα η\r\nπεριορισμένων δυνατοτήτων παραγωγή, που του δίνουν ένα πιο underground feeling. Περιέχει 6 κομμάτια,\r\nαπό τα οποία τα 4 πρώτα είναι πολύ καλά ενώ τα 2 τελευταία έχουν κάποια μικρό\r\nπροβληματάκια. Ας αρχίσουμε από τα καλά και από το γρήγορο και πολύ καλό Sweet Cheater που ανοίγει τον δίσκο, ένα από τα ελάχιστα κομμάτια στην\r\nκαριέρα τους σε αρκετά υψηλή ταχύτητα. Το μουσικό ύφος βέβαια του συγκροτήματος\r\nτους "επέβαλε" να κινηθούν σε πιο mainstream μονοπάτια και να γράφουν πιο\r\nρυθμικά τραγούδια, όπως το You Think You’re Tough και το up tempo U Got It. Στο\r\nίδιο τέμπο με αυτό αλλά πιο heavy είναι το φανταστικό Tell The World που ακολουθεί, το καλύτερο για μένα κομμάτι του E.P, με πολύ δυνατά riffs και backing vocals στο\r\nρεφρέν. Οι θαυμάσιοι DeMartini και Crosby μπορεί ακόμα να ήταν σχετικά άπειροι και να\r\nμην δίνουν μεγάλα δείγματα του ταλέντου τους σε αυτόν τον δίσκο όμως τα επόμενα\r\nχρόνια εξελίχθηκαν σε ένα εξαιρετικό δίδυμο, και αυτοί οι δυο ήταν ουσιαστικά ο\r\nλόγος που οι RATT βρήκαν κοινό\r\nακόμα και ανάμεσα σε πιο σκληροπυρηνικούς οπαδούς. Στο Tell The World τα\r\nκαταφέρνουν περίφημα αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και στο Back For More, κάτι που συμβαίνει και με τους υπόλοιπους καθώς όλο το\r\nσυγκρότημα εδώ πραγματικά "ρετάρει".  Το\r\nσυγκεκριμένο κομμάτι βέβαια είναι από τα καλύτερα τους και ένα από τα αγαπημένα\r\nμου αλλά στην εκτέλεση που βρίσκεται στον επόμενο δίσκο τους Out Of The Cellar και όχι εδώ. Οπότε το\r\nπροσπερνάμε...ταχέως και φτάνουμε στο τελευταίο κομμάτι που είναι το Walkin’ The Dog, μια διασκευή της...διασκευής που έκαναν οι AEROSMITH το 1973 στο τραγούδι του Rufus Thomas. Τίποτα\r\nσυγκλονιστικό, τίποτα ιδιαίτερο, χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι το κομμάτι είναι\r\nκαι κακό, απλά εμένα δεν μου έκανε ποτέ καμιά ιδιαίτερη εντύπωση. \r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΑντώνης "The\r\nNightrider" Αλεξανδρόπουλος.\r\n

\r\n