Razor - Malicious Intent

~~              Τους Razor τους ξέρουμε και τους αγαπάμε.  Σαν μια τοπική παραγωγή με τα καλύτερα και προσεγμένα προιόντα. Πόσο μάλλον όταν το προιόν της είναι το thrash και μιλάμε για την δεκαετία των 80ς. Οι Καναδοί δημιουργήθηκαν το 1983 και από το 1985 που ντεμπούταραν με το ‘’Executioner’s Song’’  μέχρι και το 1992 που τα διαλύσανε, κυκλοφορούσαν διαμάντια ασταμάτητα. Επτά συνεχόμενοι δίσκοι με thrash ενθέμια αποθηκευμένα με ύμνους που θα σου γίνουν λατρευτά από την πρώτη ακρόαση. Το 1997 γίνεται επανασύνδεση και το ‘’Decibels’’ χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά  και χωρίς να προσβάλλει την ιστορία τους. Εμφανίσεις σε φεστιβάλ και περιοδείες καθώς και φήμες για κάποιο μελλοντικό υλικό υπήρξε και υπάρχει αλλά δεν είδαμε τίποτα. Η χρονομηχανή δείχνει 1986 και επισκεπτόμαστε τον τρίτο τους δίσκο, ‘’Malicious Intent’’.
\r\n                            Μια ματιά στο εξώφυλλο, ένα ξυράφι (Razor) που τροχίζεται για να κόβει περισσότερο. Έτσι ακριβώς και η μουσική τους. Άμεση, με χύμα ήχο και νοοτροπία, με αυξημένες ταχύτητες  που παραδίδουν πληγές δεξιά και αριστερά.  Μικρά σε διάρκεια, περιεκτικότατα όμως. ‘’Night Attack’’, με Venomίλα που στροφάρει στις 45 στροφές. Ουρλιαχτά επιβολής και ριφάρες που λεπιδιάζουν βαθιά και χωρίς λύπηση. Όλα στο αυτόματο, όλα στο τάχιστο και τα πάντα στο κατώφλι της πόρωσης και της αμεσότητας. Αγαπημένο τραγούδι το ‘’Cage The Rangers’’ (σύνθεση του Mc Laren=Sheepdog). Το βασικό ριφ χαρακώνει, το μπάσο πληγιάζει και οι λέξεις τρέχουν πιο γρήγορα από το σάλιο μέσα στο στόμα του. Και κρουστά που τροχίζονται από ξύλο…  Όταν δε, ουρλιάζει και τις ψιλές, ακούγεται σαν δαιμονισμένος. Αλαλαγμοί. Θεοί, τι riff, πραγματικά καρφώνεται στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου σου μια και για πάντα χωρίς δυνατότητα σβησίματος.     
\r\n                     Η καρδιοπαλμία συνεχίζεται μέχρι τελικής πτώσης. Κάθε τραγούδι  είναι απογυμνωμένο από οτιδήποτε εκτός από αποστειρωμένο (από μη Metal στοιχεία)  ατσάλι. Και μάλιστα κοφτερό. Μια στάση για ιδιαίτερη αναφορά στο ‘’Rebel Onslaught’’ (Σύνθεση Carlo/Campagnolo) που συνθλίβει με το μπάσο της και γδέρνει με τα σόλος του. Οι Razor αριστεύουν σε ότι χρειάζεται για να μεταφέρουν ήχους και συναίσθημα ατόφιου Thrash Metal. Γι αυτό και δικαιωματικά έχουν και αυτοί το δικό τους Angel Of Death (A.O.D.). Θεριά ανήμερα που κακοφορμίζουν αυτάκια που έχουν συνηθίσει thrash με μελωδίες και Παντεροειδείς ξεσπάσματα. Εδώ οι Razor μπήκαν στο στούντιο μόνο και μόνο για να κατασπαράξουν ανίδεους ακροατές και να αφήσουν ρημαγμένους λαβύρινθους αυτιών. Εκδίκηση και αίμα. Διηνεκές ηχητικό μακελειό. Έντεκα χείμαρροι . Έντεκα έγραψα; Στην έκδοση του cd, υπάρχει και ένα δωδέκατο, το ‘’Mosh’’. Ντάξει, αυτό πιο πολύ στο χαβαλέ είναι φτιαγμένο αν και αντιπροσωπεύει καθαρά τον αυθορμητισμό και το χυμαριό τους. Απλά δεν το λες και ολοκληρωμένη σύνθεση,χαχα.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n