Resurrection - Embalmed Existence

~~              Death Metal από Tampa, Florida δεν μπορεί παρά να είναι πολύ καλό. Obituary, Nocturnus, Brutality, Massacre ,Morbid Angel, Deicide και δεκάδες άλλες γνωστές και άγνωστες. Ε στις άγνωστες, προσθέστε τους Resurrection.  Σχηματίστηκαν την χρυσή για το death metal χρονιά του 1990 και μέχρι το 1996 που διαλύθηκαν κυκλοφόρησαν κάποια demos, ένα τετραχωρισμένο split με άλλες μπαντάρες (Afllicted, Sinister,Hypocrisy)  της Nuclear Blast που είχαν κερδίσει συμβόλαιο  και ένα δίσκο μέσω αυτής το 1993 με τίτλο ‘’Embalmed Existence’’. Όσοι δεν τους γνωρίζετε και ας αρέσει το παλιομοδίτικο Death Metal, προετοιμαστείτε για μεγάλη έκπληξη. Η μπάντα επανασυνδέθηκε το 2005 με τον αυθεντικό τραγουδιστή και τον ένα από τους κιθαρίστες (και μοναδικό πλέον μέλος) και συνεχίζουν με 2 eps και ένα καλοδεχούμενο και αρκετά καλό δίσκο το 2008 αλλά χωρίς να υπάρχουν ελπίδες γι αυτό σε περίπτωση σύγκρισης με το παλιό υλικό.
\r\n            Κάθε ένα από τα επτά πρώτα τραγούδια ξεκινά με μια αφηγηματική ομιλία από τον Mark The Storyteller πριν ο δύστυχος ακροατής παραδοθεί στους βάναυσους ήχους των Resurrection. Με παραγωγή στα Morrisound από τον Scott Burns δεν νομίζω να μην περιμένει κανείς σφιχτό και ογκώδη ήχο. Κάθε τραγούδι και ένα πεδίο μάχης, αιματοβαμμένο με riffs και leads από τις δυο κιθάρες που εξουσιάζουν τον ήχο τους. Βδελυροί στίχοι, σχεδόν εμετικοί που βρίσκουν το δρόμο τους μέσω μιας ακραίας φωνής που ανταγωνίζεται σε όγκο την μουσική. Δεν μπορεί, θα την λατρέψεις αν κυλάει στις φλέβες  σου το σωστό death metal αίμα. Με τις σωστές ταχύτητες για να μπορείς να σπάσεις τον σβέρκο σου, με τα κοψίματα στην σωστή χρονική στιγμή, με τα σολαρίσματα να γλιστράνε σαν τον ιδρώτα που σου προκαλούν.  Ο Alex Marquez, γνωστός και από τα θαυματουργήματα του στους Solstice και Malevolent Creation, είναι μια πολεμική μηχανή, μετρικά ρυθμισμένη ώστε να διαλύει οτιδήποτε βρεθεί μπροστά του με μηδενική αντίσταση.
\r\n               Η σφαγή ξεκινά από την πρώτη στροφή που θα κάνει το cd ή το βινύλιο. Άμεσα, συγχρονισμένα χτυπήματα από πέντε πλευρές. Αν είσαι μουσικός, θα σου είναι πανεύκολο να καταλάβεις ότι δεν τους έλειπαν οι ικανότητες παρόλο που ο ήχος τους ακούγεται θόρυβος στα ‘’ξένα’’ αυτιά. Και ξέρεις και κάτι άλλο; Παρόλο που οι συνθέσεις τους θερίζουν, μεταφορικά και κυριολεκτικά, οι μελωδίες είναι εκεί. Κρυμμένες πίσω από το προσωπείο του εξτρεμισμού, αλλά οι μεσαίες ταχύτητες και η επιδεξιότητα των μουσικών την εμφανίζει έμμεσα. Τα πάντα είναι σύντομα και ουσιαστικά. Δεν αναλώνονται στις επαναλήψεις. Προτιμούν την άμεση αντιμετώπιση με ουρλιαχτά, ρυθμικό αλώνισμα και κιθαριστικά ξυράφια. Και τέλος, ότι σου απομείνει το μαζεύεις, δεν χρειάζεται να το χιλιοακούσεις για να το εμπεδώσεις υποσυνείδητα. Δεν υπάρχει πλεονεξία σε αχρείαστους ήχους, μόνο ατόφιο, παλιομοδίτικο, βάρβαρο death metal των 90ς, αυτό που πήρε το thrash και το ανέβασε βαθμούς βαρβαρότητας στα φωνητικά και στην κτηνωδία του ήχου. Και για το τέλος έχουν και την πιο απρόσμενη διασκευή. Είναι σε hard rock μπάντα και συγκεκριμένα στο ‘’War Machine’’ των Kiss. Καλά, έτσι όπως το έχουν μετατρέψει, αν δεν έχεις ακούσει το αυθεντικό, θα νομίζεις ότι είναι δικό σου. Στιχουργικά τους ταιριάζει, είναι λίγο πιο groovy από τα υπόλοιπα δικά τους, αλλά η θηριωδία είναι παρούσα.Είναι τόσο ολοκληρωμένες οι συνθέσεις που τα 40 λεπτά του δίσκου τελειώνουν και συ αποζητάς και άλλο. Και μόνο αντίστοιχες μπάντες μπορούν να είναι τα ενάλλακτα της υπόθεσης.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n