Saxon - Crusader

Αν κάναμε μία σφυγμομέτρηση ανάμεσα στους νέους σε ηλικία μεταλλάδες, ρωτώντας τους τι ακριβώς πιστεύουν για τους Saxon, οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- θα έλεγαν ότι είναι μία μπάντα που ανέκαθεν πρέσβευε τον ανόθευτο ήχο και την αμεσότητα του σκληρού ύφους. Πόσοι άραγε από αυτούς θα είχαν υπόψη τους το εμπορικό ιντερμέδιο που ενώνει το "Power and the glory" του  1983 με το "Solid ball of rock" του 1991, και το οποίο περιλαμβάνει τέσσερις studio δίσκους, αρχής γενομένης από το "Crusader" του 1984; Κι όμως, τούτο το "αμερικανογενές" διάλειμμα έγινε στα αλήθεια!

\r\n\r\n

Έχοντας, λοιπόν, κυκλοφορήσει το υπέροχο "Power and the glory" την προηγούμενη χρονιά, ένα album με power χαρακτήρα και σαφείς επικές αναφορές, η μπάντα ξαφνικά αποφασίζει να χτυπήσει την αχανή αμερικανική αγορά, που εκείνη την περίοδο λάτρευε τους Journey και τους Def Leppard. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι το τελικό προϊόν του "Crusader" δεν ήταν αρκούντως heavy. Αντιθέτως, οι κιθάρες παρέμεναν αιχμηρές και οι ταχύτητες ιλιγγιώδεις. Εκείνο που είχε αλλάξει ήταν η παραγωγή, που ακουγόταν πιο ποζεράδικη και πιο κοντά στο αφτί του μέσου Αμερικανού μεταλλά.

\r\n\r\n

Η αλήθεια είναι το εξώφυλλο και ο τίτλος του album δημιουργούν την εντύπωση ενός άκρως επικού έργου. Εν τούτοις, μία πρόχειρη ακρόαση αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι οι Saxon κυνηγούσαν πια το American dream... και τελικά το κατόρθωσαν! Πράγματι, το "Crusader" πούλησε καλά στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, μεταμορφώνοντας τους πέντε μουσικούς σε rock stars. Ωραία όλα αυτά κι ενδιαφέρουσα η ιστορία, αλλά τι γίνεται με το μουσικό περιεχόμενο;

\r\n\r\n

Επειδή θέλω να φανώ αντικειμενικός και δίκαιος, στο μέτρο του δυνατού φυσικά, θα πω τα πράγματα ως έχουν: Το "Crusader" είναι ένας καλός δίσκος, κατώτερος μεν από οτιδήποτε είχε βγάλει μέχρι τότε η μπάντα στα 80s, αλλά πάντως χορταστικό και απολαυστικό. Απλά μην περιμένετε να ακούσετε ένα δεύτερο "Princess of the night" ή "Heavy metal thunder". Καλύτερα βγάλτε τα κολλητά από τις ντουλάπες, κάντε μια περμανάντ, φορέστε και καμιά μπαντάνα, και πηγαίντε για μπύρες στον Λυκαβηττό. Γενικά, δείτε την αμερικάνικα. Αυτός άλλωστε είναι ο μοναδικός συνιστώμενος τρόπος για να χαρείτε τις πολύ καλές συνθέσεις του LP, όπως "Crusader", "Sailing to America", "Rock city", "Bad boys (Like to rock n’ roll)", "A little bit of what you fancy" και το αγαπημένο μου "Run for your lives", με τη συναυλιακή επωδό. Τα υπόλοιπα κομμάτια δεν ενοχλούν, ούτε εντυπωσιάζουν κιόλας, εκτός αν είστε πολύ μεγάλοι φαν του αμερικανικού ήχου, οπότε κι εκεί θα βρείτε ικανοποίηση. 

\r\n\r\n

Απ’ όσο γνωρίζω, το "Crusader" είχε αγαπηθεί πολύ στην Ελλάδα όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει. Έκτοτε, τα ίχνη του ξεθωριάζουν, με σποραδικές αναφορές και με μία λατρεία που εντοπίζεται σε συγκεκριμένους κύκλους ακροατών. Πιστεύω ότι όσοι το προσεγγίσουν με ανοιχτομυαλιά, θα βρουν πολύ και ποιοτικό κλασικό heavy metal, με μπόλικη όμως δόση ποζεριάς. Συνολικά πάντως μιλάμε για ένα καλό πακέτο.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n\r\n

\r\n 

\r\n