Septic Flesh - Mystic Places of Dawn

~~                      Ένα από τα μακροβιότερα συγκροτήματα της Ελληνική σκηνής, είναι οι Septic Flesh. Καθόλου τυχαίο, μιας και η μπάντα εξελίχτηκε στα χρόνια και πάντα προσέφερε ποιοτική μουσική. Παγκοσμίως γνωστή η μουσική και το όνομα της, από τις πρώτες μπάντες που υπέγραψαν συμβόλαιο με εταιρία του εξωτερικού. Ξεκίνησαν το 1990 και γρήγορα πρόσθεσαν στο death metal τους τα απαραίτητα συστατικά για να θεωρηθούν ατμοσφαιρικοί και μελωδικοί.  Ντεμπούτο το 1994, το ‘’Mystic Places Of Dawn’’, ακρογωνιαίος λίθος για τον ήχο, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Κυκλοφόρησε μέσω της Γαλλικής Holy Records, δρόμο που άνοιξαν πρώτοι οι Nightfall. Τα διαμάντια στα 90ς ακολουθούσαν το ένα το άλλο, με την εξελικτική πορεία της μπάντας να είναι τόσο σφαιρική και διάπλατη που να δυσκολεύονται πλέον οι σύγχρονοι τους οπαδοί. Διάλυση-διάλλειμα το 2003 και επιστροφή 4 χρόνια αργότερα.  Η μπάντα ανανεωμένη, με άφθονες ιδέες, μεγαλύτερο Budget, δυνατότερη εταιρία και με αλλαγμένο το logo της ως Septicflesh (λες και άλλαξε κάτι στην μετάφραση του).  Ακμαιότατη όπως πάντα και με δυνατό δίσκο (και μου άρεσε πολύ το ‘’Titan’’) αλλά εδώ είμαστε για να βουτάμε στο παρελθόν….
\r\n                       Το μοναδικό ίσως αρνητικό του δίσκου, είναι η σχετικά μουντή παραγωγή του Ζαχαρόπουλου (Magus Wampyr Daoloth). Όμως είναι τέτοια η δύναμη των μελωδιών, ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί που δεν μπορεί η παραγωγή να αντισταθμίσει το ξεχείλισμα των μελωδιών. Η φωνή του Σπύρου, απόλυτα χαοτική, το λαρύγγι του μια μικρή δίοδος προς την Κόλαση. Τα καθαρά φωνητικά που ακούγονται, είναι του Σωτήρη Βαγενά, βασικού συνθέτη (σε κάποια βοηθά και ο Σπυρος) και στιχουργό στον συγκεκριμένο δίσκο. Το συνθεσάιζερ του δίνει ξεχωριστό ήχο, ένα μεσογειακό ήχο, ένα θαλασσινό αεράκι μόνο και μόνο για να βγει η μουντάδα και η σκληράδα των δυο κιθάρων. Τέτοιο πράγμα, μόνο σε άλλους δυο ελληνικούς δίσκους έχω ακούσει, το ‘’In The Garden Of The Unearthly Delights’’ των Horrified και το ‘’Orama’’ των On Thorns I Lay.
\r\n                      Οι αρμονίες σέρνονται στο αυτί σου και σου ψιθυρίζουν σε άγνωστες γλώσσες. Τουλάχιστον το 1994 ήταν ανείπωτος ο τρόμος και η αντίθεση αυτής της ύπουλης μελωδίας με την θανατηφόρα ακραιότητα. Ένας θεατρικός σπόρος φύτρωνε σιγά σιγά ανάμεσα στο πετρώδες έδαφος των έγχορδων. Μουσική με τον Μορφέα να σε επισκέπτεται, μόνο και μόνο για να σε αφήσει ξύπνιο, να σε αναγκάσει να δεις όνειρα (ή εφιάλτες) ξύπνιος. Ναι, αυτή ήταν η δύναμη των Septic Flesh, να δημιουργεί οπτασίες με τις ηχητικές του αναζητήσεις. Όσο πικρόγλυκες και να είναι οι αρμονικές του ενορχηστρώσεις, ένα ψυχικό χειμώνα τον περνάς. Τα τύμπανα (κάποιου Κώστα) ακούγονται μεγαλειώδη και εμβατηριακά.Προσθέστε και λίγα αιθέρια γυναικεία φωνητικά της Ναταλίας Ρασούλη. Και το βιολί του Σπύρου Τζεβελέκου. Και το ελαφρώς παραποιημένο εξώφυλλο του Boris Vallejo. Μόλις κέρδισες ένα τραυματικό ταξίδι στα Μυστικά Μέρη της Αυγής.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n