Turbo - Dead End

                 Αν μη τι άλλο, οι Πολωνοί έχουν προσφέρει αρκετά στα ακραία είδη. Μπορεί τώρα να κυκλοφορούν δισκάρες στο progressive metal αλλά στην δεκαετία των 80ς λίγες μπάντες βγήκαν από εκεί που άφησαν το στίγμα τους. Dragon, Wolf Spider, Acid Drinkers, Magnus, Turbo. Όλοι thrashιζαν, μιας και ήταν το κυρίαρχο είδος παγκοσμίως στα τέλη της συγκεκριμένης δεκαετίας. Οι Turbo,με τους οποίους ασχολούμαστε, είναι και από τις παλιότερες μιας και ξεκίνησαν το 1980. Πιο heavy oriented στην αρχή, με καταπληκτικές πωλήσεις στα ενδότερα της χώρας τους, γρήγορα άρχισαν να γίνονται γνωστότεροι και εκτός Πολωνίας αλλά και Ευρώπης. Τραγουδούσαν στην μητρική τους γλώσσα και κάπως έτσι κυκλοφόρησαν οι πρώτοι τέσσερις δίσκοι τους, με τον τελευταίο ‘’ Ostatni wojownik’’ του 1987 να έχουν κερδίσει συμβόλαιο με την γνωστή Γερμανική Noise Records και να κυκλοφορεί ένα χρόνο αργότερα τραγουδισμένο στα Αγγλικά με διαφορετικό εξώφυλλο και παραγωγή. Οι πύλες άνοιξαν για τους Turbo και με την προσθήκη ενός δεύτερου κιθαρίστα (μετέπειτα Acid Drinkers) και τον τότε τους να το γυρνά στο μπάσο (σταθερός στην θέση του ενός κιθαρίστα ο και μέχρι τώρα μέλος της μπάντας Wojciech Hoffmann), δυο τρομεροί δίσκοι που πλέον thrashιζαν βλέπουν το φως, τα ‘’Epidemie’’ (1989) και ‘’Dead End’’ (1990) (και με συμβόλαιο στην Under One Flag παρακαλώ). Για να μην μακρυγορούμε, κυκλοφόρησαν ακόμα ένα πολύ καλό δίσκο (One Way) και διαλύθηκαν. Η μπάντα επαναδραστηριοποιήθηκε το 1995 και έχει κυκλοφορήσει άλλους τέσσερις δίσκους που δυστυχώς δεν σοκάρουν πλέον.
               ¨Όπως όλες οι μπάντες εκτός των μεγάλων χωρών που κυκλοφόρησαν κάτι εκείνες τις εποχές, πάσχουν από ήχο και εξοπλισμό. Τους περίσσευε όμως όρεξη και πάθος. Τα ίδια ισχύει και για την προφορά καθώς επίσης και για το φτωχό λεξιλόγιο των στίχων. Και εκεί συμπληρώνεται από την εμμονή που τραγουδάνε σαν μανιασμένοι αλλά και τον φανατισμό με τον οποίο εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους. Να μιλήσουμε και για εξώφυλλα. Τα ίδια, λιτά αποτελέσματα. Οι Turbo δεν είναι εξαίρεση, ευτυχώς. Διαπεραστικά riffs και φωνή σε ξυρίζουν από την πρώτη στιγμή που ακούς το πρώτο ολοκληρωμένο τους τραγούδι ‘’ Everyone’’. Τάχιστο, με διπλές κιθάρες να οργώνουν και να οργιάζουν και με ένα ρυθμούς που βασανίζουν αθώα αυτάκια. Δεν χαρίζονται στιγμή, βεβηλώνουν κάθε μελωδία, μιαίνοντας με την μηχανική καταστροφή τους. Μην περιμένετε ρεφραινάκια για επανάληψη και αρμονίες. Η φωνή υπάρχει για τυπικούς λόγους, όλος ο ηχητικός πόλεμος σας περιμένει μέσω μουσικής. Μουσική (και στίχοι) που έχει γραφτεί από τον Wojciech Hoffmann με την βοήθεια των Litza, Tomasz Goehs και Tomasz Dziubiński, παραγωγού του δίσκου αλλά και πολλών Πολωνικών μπαντών και μη, καθώς επίσης και ιδρυτής της πασίγνωστης Metal Mind Productions.
                Σε κάτι ακόμα που δεν είναι εξαίρεση οι Turbo είναι οι διάρκειες. ¨Όπως όλα τα thrash άλμπουμς που κυκλοφορούσαν εκείνο τον καιρό, ό δίσκος περιορίστηκε στα 35 λεπτά. Περιορίστηκε;;;; Λάθος λέξη, μιας και σε κάθε τραγούδι, παρόλο την μικρή διάρκεια του, ήταν απίστευτα περιεκτικά. Μια μικρή ένεση, τιγκαρισμένη με μυελό επινεφριδίων. Οι κιθάρες μοιράζουν ηχητικές βοήθειες για να ενεργοποιήσουν τις ενεργειακές πηγές και γίνεται ένα ξέφρενο πάρτυ χωρίς σταματημό μέχρι να τελειώσει ο δίσκος. Δεν υπάρχει μυστικό χάρισμα σε τέτοιες μπάντες, απλά ξεχειλίζουν αυθεντικότητα και αγνότητα και σε κάνουν να αγνοείς αρνητικές λεπτομέρειες σαν αυτές που προαναφέρθηκαν.