Ved Buens Ende - Written in Waters

Έχει γεμίσει η μουσική σκηνή με supergroups. Από που και ως πού όσοι έχουν παίξει σε μια-δυο μπάντες, έχουν γίνει και θρύλοι στο είδος.  Μεγάλη συζήτηση. Μια υπεργκρουπάρα που αποτελούνταν από τρομερά ονόματα και έβγαλαν δίσκο ανάλογου συνθετικού ύψους και ποιότητας και θα υμνείτε μέχρι το τέλος του ουράνιο τόξου…εε του χρόνου ήθελα να γράψω, είναι οι Νορβηγοί Ved Buens Ende. Τρεις παρανοικές ιδιοφυίες απαρτίζουν αυτή τη μπάντα. Ο Skoll των Arcturus  (μια λέξη που εσωκλείει ότι θαυμαστό θες να του προσάψεις), ο  Vicotnik των Dodheimsgard  (μια τρομερά εξελικτική μπάντα στο χώρο του ακραίου) και ο  τρελός του χωριού Carl-Michael Eide (απύθμενη έμφυτη καλλιτεχνική μορφή). Ο πρώτος στο μπάσο/πλήκτρα, ο δεύτερος κιθάρες και φωνή και ο τρίτος στην φωνή και στα…drums. Ναι, drummer ήταν ο παλαβός πριν πηδήξει από τον πέμπτο όροφο κα χάσει μια και για πάντα την ικανότητα να παίζει αυτό το όργανο λόγω σοβαρού τραυματισμού του ποδιού του. Η μπάντα, στα λίγα χρόνια συνύπαρξης αυτής της σύμπραξης ηγετών, κατάφεραν να βγάλουν ένα ep το 1994 (Those Who Caress the Pale) και το μοναδικό τους δίσκο ένα χρόνο αργότερα. Το ‘’Written In The Waters’’ παραμένει ως  σήμερα ένα από τα σημαντικότερα δείγματα Avant-garde/Black Metal.

Δυσρυθμικές μελωδίες γεμίζουν τον ηχητικό ουρανό του ‘’ ‘’Written In The Waters’’. Παράξενο, στρυφνό, με σπαστικές κινήσεις. Αν όμως καταφέρεις να βάλεις τους ήχους σε μια σειρά στο μυαλό σου, θα ξεδιπλωθεί μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Μουσική από τρελούς για τρελούς. Από καλλιτεχνικές διάνοιες.  Γύρισμα στο γύρισμα, ανακολουθίες, απρόσμενες ηχητικές εξελίξεις. Καθαρά φωνητικά, ζαλισμένα, σαν ναρκωμένα. Η δύναμη της αμαρτωλής πρόκλησης σκλαβώνει τον ακροατή. Love or hate καταστάσεις. Ακούς το τρομερό εκτελεστικό παίξιμο σε ύμνους σαν το ‘’ You, That May Wither’’ και δεν μπορείς να αναλογιστείς πώς τους ήρθαν τέτοιου είδους εμπνεύσεις. Το μπάσο στέλνει διαστρικά σήματα, τα κρουστά εκτελούν πιο κοφτερά και προσεκτικά και από χειρούργο, μια βαριά ομιχλώδης ατμόσφαιρα σε πνίγει και παρανοικά φωνητικά σε στριμώχνουν. Οι κιθάρες πυροδοτούν το σκοτάδι και αυτό με την σειρά του όλα τα αρνητικά συναισθήματα που μπορούν να ζωντανέψουν μέσα σου.

Λίγες είναι οι μπάντες που μπορούν να συγκριθούν ηχητικά με τους Ved Buens Ende. Καμιά να ταυτιστεί. Ιδιαίτερος, ξεχωριστός ήχος. Μουσική για ψυχιατρείο, για ασθενείς που δίνονται μουσικά όργανα και παίζουν χωρίς νόημα, χωρίς έλεγχο, χωρίς σειρά. Και όμως μεταξύ τους ταιριάζουν και από κάτω , οι υπόλοιποι ασθενείς δείχνουν να το ευχαριστιούνται. Μαγευτικοί τόνοι χορεύουν ανισσόροπα και σε εξιλεώνουν από τα χιλιάδες προβατοποιημένα ακούσματα που έχουν προηγηθεί στα αυτιά σου. Κάθε σύνθεση, κάθε ρυθμός και μια παγίδα. Και μέσα σε αυτό το ηχητικό λαβύρινθο, εκτός από τα καθαρά, διεστραμμένα φωνητικά, ακούμε και κάποια παραμορφωμένα τσιριχτά, πνιχτά. Λες και βγάζει φωνή η ίδια η άβυσσος. Και στην αντίπερα όχθη και κάποια γυναικεία (‘’ Autumn Leaves’’)  από την παλιά γνώριμη από τους Ulver, Lill Kathrine Stensrud.Οι πρωτοποριακές και πειραματικές ιδέες των Ved Buens Ende ξεπροβάλλουν από κάθε γωνιά αφήνοντας το black metal υπόβαθρο των μελών της σε δεύτερη μοίρα. Για την ακρίβεια λίγα riffs έχουν κατιτίς από την μαυρίλα αυτή, ελάχιστα κορακίσια φωνητικά και κάποια ταχύρυθμα ξεσπάσματα. Ίσως και κάποια ζοφεροσκοτεινιασμένη ατμόσφαιρα. Prog, jazz, black metal, όλα στο ίδιο κολασμένο καζάνι. Πλοήγηση στην ηχητική θάλασσα της αμφιβολίας, με τα νεύρα τεντωμένα και τις αισθήσεις σε κορύφωση και απολαύστε την μουσική ασυμφωνία με τα πιο ταιριαστά αποτελέσματα.