Venom - Prime Evil

Αν γινόταν ποτέ διαγωνισμός για τα συγκροτήματα που έχουν χλευαστεί και “θαφτεί” πιο πολύ στην ιστορία της μουσικής, από κοινό και δημοσιογράφους, οι Venom θα κέρδιζαν κάποια από τις πρώτες θέσεις. Κάτι η θεματολογία που διάλεξε το συγκρότημα, κάτι το “κουλό” παίξιμο όπως το έλεγαν, έβαλαν γρήγορα τους Venom στην άκρη, σε σχέση με το υπόλοιπο NWOBHM. Αν δεν ήταν οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί και τα περιβόητα live του συγκροτήματος, οι Venom θα είχαν μείνει πολύ πίσω σε δημοτικότητα.

Tη θεματολογία το συγκρότημα ποτέ δεν την αρνήθηκε, αλλά εξηγούσε όπου το καλούσαν ότι απλά είναι “performers” και ότι όσο σοβαρά παίρνει κάποιος ένα θρίλερ, πρέπει να παίρνει και τη μουσική τους.  Όσο για το άτεχνο και “κουλό” ύφος, το πάλεψαν 10 χρόνια να το αλλάξουν και να το εμπλουτίσουν.

Η προσπάθεια για αλλαγή φαίνεται να κορυφώνεται στο “Calm Before the Storm” του 1987, που “θάβεται” σχεδόν από όλους – όχι άδικα σε κάποιο βαθμό, αν και περιέχει το καταπληκτικο ομώνυμο “Calm Before the Storm”, ένα υπέροχο κομμάτι κλασικού πια heavy metal, και το φοβερό “Black Xmas”.  Αλλά το “Metal Punk” ύφος που προωθούσε η μπάντα και κυρίως η μετριότητα, έφεραν ρήξη και έτσι ο Cronos αποχωρεί.

Στο συγκρότημα έρχεται ο Demolition Man, και οι Venom κυκλοφορούν το 1989 το “Prime Evil”, που από τον τίτλο και μόνο θέλoυν να φωνάξουν πόσο άλλαξαν και ωρίμασαν. Και στον δίσκο αυτόν, πράγματι το πέτυχαν. Ο ήχος τους ακούγεται πιο συμπαγής και πλούσιος από ποτέ. Μέτριες στιγμές υπάρχουν ακόμη, και μπορεί το cult black ύφος και ο αντίστοιχος ήχος να έχουν φύγει, αλλά η μπάντα παίζει το σύγχρονο metal της εποχής, πατώντας με το ένα πόδι στο thrash και με το άλλο στο κλασικό metal – με τα οποία είχε ούτως ή άλλως πάντα στενή σχέση.

Το ομώνυμο τραγούδι είναι από τα καλύτερα της μπάντας, ένα κομμάτι που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε ποιότητα, τεχνική και συναίσθημα από τα υπόλοιπα γνωστά συγκροτήματα του κλασικού heavy metal της εποχής. Στo “Carnivorous” οι Venom παίρνουν πίσω τις άπειρες επιρροές που έδωσαν στα thrash γκρουπ, και ειδικά στους Slayer, και παρουσιάζουν το δικό τους καθαρό thrash.

Το “Skeletal Dance” είναι από τα καλύτερα 80’s thrash κομμάτια που έχουν γραφτεί, ένας thrash χείμαρρος που υπενθυμίζει ποιοι πρωτοέπαιξαν αυτό το είδος. Tο “Into the Fire” είναι ένα πολύ καλό τραγούδι παθιασμένου κλασικού heavy metal και τo “Harder Than Ever” μια πιο κλασικο-μεταλλάδικη εκδοχή των Motorhead.

Οι οπαδοί δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι το “Prime Evil”, ενώ το γεγονός ότι δεν τραγουδά ο Cronos, τους απομάκρυνε πιο πολύ από το συγκρότημα. Βέβαια, καθώς τα χρόνια περνούσαν, και οι οπαδοί ωρίμαζαν και αυτοί, η αξία του “Prime Evil” αναγνωρίστηκε από πολύ κόσμο.

Το “Prime Evil” δε βοήθησε να γεννηθεί κάποιο είδος metal ή μουσικής, όπως οι πρώτοι δίσκοι των Venom, ούτε είναι ο καλύτερος heavy metal δίσκος, αλλά παρουσιάζει το πιο ισορροπήμενο πρόσωπό τους, από θέμα μουσικής, τεχνικής και ύφους, που τόσο ήθελε το συγκρότημα. Ο δίσκος ακούγεται πολύ άνετα στις μέρες μας, ακριβώς γιατί δεν εξαντλήθηκε τότε, και έχει τη χαρακτηριστική απλότητα τόσο της μπάντας, όσο και της υπόλοιπης σκηνής της δεκαετίας του ’80.

Γιώργος “Skeletal Dance” Πετρουλάκης