Vinnie Moore - Mind’s Eye

Mεγάλο δίλημμα... Τί να διαλέξει κανείς στα Μνημεία του Heavy Metal; Τον πρώτο δίσκο του μεγάλου αυτού κιθαρίστα, το Mind’s Eye ή το δεύτερο άλμπουμ του, Time Odyssey; Η καλύτερη απάντηση θα ήταν και τα δυο, μιας και τα δυο έχουν αρκετά κοινά στοιχεία, αλλά αν πρέπει να επικρατήσει η εγκράτεια, ο δεύτερος δίσκος του είναι λίγο πιο μειλίχιος που δεν άρεσε σε κάποιους οπαδούς. Το Mind’s Eye είναι πιο δυναμικό και κέρδισε τις καρδιές πολλών ακροατών.

Ο Vinnie Moore ανήκει στη φουρνιά κιθαριστών που μάζευε στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο Mike Varney, μουσικός και διοικητικό στέλεχος της Shrapnel Records. To 1985 απέκτησε o Vinnie  μια πρώτη φήμη στο χώρο του metal όταν έπαιξε στον δίσκο Soldiers of the Night των Vicious Rumors. Το πρώτο του άλμπουμ Mind’s Eye βγήκε τον επόμενο χρόνο από την Shrapnel, με τον Tony MacAlpine στα πλήκτρα, τον Andy West στο μπάσο και τον Tommy Aldridge στα drums.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό instrumental άλμπουμ γεμάτο αναφορές στην κλασική μουσική, πιο μελωδικό και ανάλαφρο από τα αντίστοιχα εκείνης της περιόδου, ενώ έδινε χώρο και στα πλήκτρα, κάτι που για παράδειγμα δεν υπήρχε στο πρώτο άλμπουμ του Malmsteen και άλλων μουσικών που ήταν φανερό ότι έγιναν για να αναδειχθεί η κιθάρα. O Vinnie Moore ήθελε να δημιούργησει έναν πιο πολυμορφικό ήχο.

Aυτό που κάνει μεγάλη εντύπωση σε αυτόν τον δίσκο είναι ο ήχος που βγαίνει, δηλαδή σαν να ακούς κλασική μουσική μέσα από το πρίσμα του heavy ή του power metal. Δεν είναι δηλαδή ένας metal δίσκος που έχει δανειστεί κάποια στοιχεία ή μέρη κλασικής μουσικής, αλλά μια ισόποση προσπάθεια να αναμειχθούν τα δυο είδη.

Oι instrumental δίσκοι δεν είναι εύκολοι στην ακρόαση, συχνά ο ακροατής μπορεί να βαρεθεί – και όχι άδικα πολλές φορές. Σε αυτόν τον δίσκο ο Vinnie πετυχαίνει να κρατά τον ακροατή σε εγρήγορση, και ενώ σε πολλά ορχηστρικά κομμάτια κάποιος συχνά μπορεί να πει “μακάρι να είχε φωνητικά”, εδώ πραγματικά δεν χρειάζονται.

Όποιος κατά καιρούς έχει ενθουσιαστεί με instrumental τραγούδια, αξίζει να ασχοληθεί με αυτή την κυκλοφόρια που και δυναμισμό έχει, και ορμητικές συνθέσεις γεμάτες μελωδίες και το κυριότερο, αυθεντικότητα.

Γιώργος Πετρουλάκης